“ربیع الانام ” یکی از زیباترین القاب حضرت ولی عصر (عج) است ، که در زیارت آن حضرت آمده است ، در یک نگاه به معنای بهار انسانها معنا می شود ، اما به نظرم معنایی بزرگ و مفهومی جامع دارد.

طریحی در مجمع البحرین می نویسد: المطر فی الربیع، سمی ربیعا لانّ اول المطر یکون فیه و به ینبت الربیع.

یعنی اینکه ربیع بارانی است که در بهار می بارد و ربیع به این خاطر باران بهاری نامیده شده است که اولین باران در آن می بارد و با آن باران، بهار می شود.

با این مفهوم می توان گفت ربیع به معنای بهار و باران بهاری است و انام به معنای بشر و مردم است ، فراتر از این مفهوم سطحی انام به معنای همه مجودات و بشریت است.

اگر به این مساله با نگرشی عمقی نگاه کنیم خواهیم دانست که “ربیع الانام” یعنی بارانی که باعث رشد و شکوفایی بشریت می شود ، یعنی جد آن حضرت در عصر حاضر وسیله ای برای رسیدن به کمال و تعالی است ، اینک این بشریت است که باید دست به دامان آن حضرت بزند تا راه رشد و کمال را پیدا کرده از گمراهی نجات پیدا کند.

اگر در معنا و مفهوم “بهار” نگاه کنیم خواهیم دید که با آمدن بهار دل انسانها شاداب و سرزنده شده از پژمردگی نجات پیدا می کند ، حضرت مهدی (عج) نیز با آمدنش نوید بخش آزادی و آزادگی شده و دل انسان ها از رفتن به وادی مردگی نجات پیدا کرده و ثمره این ظهور جان تازه یافتن در رگ های حیات بشری خواهد بود ، انشاءالله.