یک همسر آگاه به شکل مستمر محبت خود را به همسرش ابراز می کند.آدمی بنده محبت است. این روایت از امیرالمومنین(ع) به خوبی مفهومی را که در این بخش می خواهیم درباره آن صحبت کنیم می رساند.هر انسانی به میزانی که مورد محبت کسی قرار گیرد به او علاقه مند می شود.

البته این تا زمانی است که شخص محبت کننده چگونگی محبت کردن را بداند و در ابراز آن، نکات روان شناسی را رعایت کند.چه، گاهی محبت مداوم وظیفه می شود و این از آفات بلد نبودن ابراز محبت است.یک همسر آگاه مرتباً به همسرش محبت و سعی می کند این محبت تا آنجا باشد که خلأیی در وجود همسرش باقی نماند.محبت کلامی تنها یک شاخه و روش محبت است که اگر تنها شیوه ابراز محبت شود معنای خود را از دست می دهد. به عنوان مثال همسری که هر ساعت به همسرش می گوید: «دوستت دارم» پس از چندی این جمله برای همسرش معنای خود را از دست خواهد داد.

بنابراین در کنار محبت کلامی باید از محبت رفتاری نیز غفلت نورزید. علاوه بر این که محبت کلامی را هم باید در چارچوبی خاص محدود کرد تا مفهوم خود را از دست ندهد.محبت رفتاری شامل نگاه های محبت آمیز، برخوردهای بیرونی محبت آمیز، گرفتن دست همسر در خیابان، شوخی کردن های مهربانانه و… می باشد. ازسوی دیگر گاه باید این محبت را با خرید هدیه ای هرچند کوچک اما بی مناسبت به همسر نشان داد.به عنوان مثال گاه با یک شاخه گل به خانه رفتن بدون این که مناسبت سالگرد ازدواج یا تولد همسر یا سالگرد مادر شدن و… در کار باشد تاثیر عمیقی بر او خواهد گذاشت.هم چنین گاهی همسران در اثنای صحبت به یکی از نیازهای خود اشاره می کنند که یک همسر آگاه باید بدون جلب توجه درپی رفع آن نیاز به شکلی غیرمنتظره باشد.به عنوان مثال خانمی در بحثی به از بین رفتن سطح تفلونی ماهی تابه های آشپزخانه اشاره می کند.

مرد باید هیچ واکنشی نشان ندهد. پس از آن روزی به خانه بیاید در حالی که ماهی تابه ای نو در دست دارد. این حرکت مرد، به زن این اعتماد را می دهد که همسرش به نیازهای او در درون خانه توجه می کند و این احساس اطمینان موجی از محبت را در زن ایجاد می کند.البته خوب است رفتارهایی از این قبیل در مناسبت های خانوادگی انجام نشود. چون بیشتر خانم ها ناراحت می شوند که مثلا در سالروز ازدواج یا تولدشان یا به عنوان عیدی یک ماهی تابه به آن ها کادو داده شود!