تبلتم رو خیلی دوست دارم.

با اینکه قابلیت های و ویژگی های خوب و خاص خودش رو داره اما نه به اینترنت وصله و نه بازی توش وجود داره.

کارکردش برای خانواده ما، فقط به عنوان یک کتابه.

هر کدوممون هم فایل خاصی برای کتابهامون داریم.

اوایل محمدحسین راضی نبود مخصوصا وقتی که بچه های دور و برش رو تبلت به دست و در حال بازی میدید.

اما با وجود کتابهای قشنگی که براش دانلود کردیم، مخصوصا کتابهای صوتی خیلی زود راضی شد.

قرآن خوندن از روی تبلت هم براش خیلی لذت بخش تره تا از روی کتاب، چون میتونه هر آیه ای رو که میخونه قرائتش رو هم بشنوه.

یه کتاب هم داره به اسم قصه های من و بابام که سه جلده و طنزه.

وقتی پدرش از سرکار میاد دوتایی با هم شروع میکنن به خوندن.

البته این دلیلی بر این نمیشه که ما کتاب نمی خریم کتاب خریدن و خوندن یکی از بزرگترین لذتهای ما بوده و هست.

اما دیدم که میشه خیلی از تکنولوژی های جدید رو هم مثبت دید و در خدمت به کتاب خوانی ازش بهره گرفت.

کتاب خوانی…

واژه ای که این روزها در خیلی از خانه ها غریبه است.

نوشته: فروغ خزایی