مطلبی را می خواندم که سرانه مطالعه ایرانیان را حدود یک ساعت تخمین زده بود

خوب است اگر ما هم در این آمار دخیل هستیم لااقل کتاب های خوب بخوانیم

رمان های بی سرو ته و مجلا زرد ارزش وقت گذاشتن ندارد.

مجتبی رحماندوست برادر مصطفی رحماندوست خودمان که از قضا شاعر هم هست چند کتاب را پیشنهاد داده و گفته:

یکی “خاک های نرم کوشک” است که فکر می کنم تا کنون حدود 160 بار تجدید چاپ شده است. کتابهای  “پایی که جا ماند” ، “بابا نظر” و “نورالدین پسر ایران” را هم می پسندم. هر کس که این آثار را مطالعه کند، می تواند مطمئن باشد کتاب اشتباهی دستش نگرفته و با رغبت تمام آنها را مطالعه می کند.
البته “عزت شاهی” و “سالهای بی قرار” که خاطرات آقای جواد منصوری است. این کتابها به نظر من دست رمان ها را هم به لحاظ جذابیت از پشت بسته اند.