امان از این ایمیل هایی که نمی شود نخوانده رهایشان کرد:

 ناظم با رنگ قرمز و چهره برافروخته فریاد کشید :

 بهت گفته باشم ، تو هیچی نمی شی ، هیچی

 مجتبی نگاهی به همکلاسی هایش انداخت ،

 آب دهانش را قورت داد

 خواست چیزی بگوید اما ، سرش را پایین انداخت و رفت

 اشک و خنده دبیران در هم آمیخته بود

 امتحان ریاضی ثلث اول :

 سئوال : یک مثال برای مجموعه تهی نام ببرید

 جواب : مجموعه آدم های خوشبخت فامیل ما

 جواب : حاج محمود آقا ، شوهر خاله ریحانه که بود و نبودش در جمع خانواده هیج تاثیری ندارد و گره ای از کار هیچ کس باز نمی کند

 جواب : رابطه ای است که موجب پینه دست پدرم بیماری لاعلاج مادرم و گرسنگی همیشگی ماست

معلم ریاضی اشکش را با گوشه برگه مجتبی پاک کرد و ادامه داد

جواب : نامساوی یعنی ، یعنی ، رابطه ما با آنها ، از مابهتران اصلا نامساوی که تعریف و تمجید ندارد ، الهی که نباشد

جواب : همان خاصیت پول داری است آقا که اگر داشته باشی در بخش بیمارستان پذیرش می شوی و گرنه مثل خاله سارا بعد از جواب کردن بیمارستان تو راه خانه فوت می کنی

 جواب : خط فقر ، که تولد لیلا ، خواهرم را ، سریعا به مرگش متصل کرد برگه در این نقطه کمی خیس بود و غیر خوانا ،که شاید اثر قطره اشک مجتبی بود

معلم ریاضی ،  ادامه نداد برگه را تا کرد ، بوسید و در جیبش گذاشت

 مجتبی دم در حیاط مدرسه رسیده بود ،

 برگشت با صدای لرزانش فریاد زد

 آقا اجازه : گفتید هیچی نمی شیم ؟ هیچی ؟

 بعد عقب عقب رفت ، در حیاط را بوسید و پشت در گم شد