طلبه سال اول حوزه کار تبلیغی‌اش این است: یک قصه از داستان راستان بگوید؛ یک مسأله یک‌دقیقه‌ای بگوید؛ تفسیر آیه‌ای کوچک را بیان کند؛ 10 دقیقه هم بیشتر صحبت نکند، رفته‌رفته زمان سخنرانی را زیاد کند، اگر توانست مردم را بخنداند، تا یک‌ساعت هم می‌تواند سخنرانی کند.

تا آن‌جا که می‌توانیم باید قرآن بخوانیم، حفظ قرآن ارزش است، ولی ما مأمور به حفظ نیستیم، درباره حفظ نکردن قرآن توبیخ نداریم، ولی اگر در قرآن تدبر نکنیم توبیخ می‌شویم، «أفلا تیدبرون القرآن أم علی قلوب أقفالها»، مراد ما از تفسیر بیان مصداق روز آیه است، مثلا این آیه را در نظر بگیرید «قال لابیه و قومه ما هذه التماثیل اللتی أنتم لها عاکفون»، از آیه 5 اصل استفاده می‌شود.

در امر به معروف و نهی از منکر سن شرط نیست، در اصلاح و ارشاد آمار شرط نیست، ابراهیم یک‌نفر بود و مقابلش گروهی بودند، در اصلاح و ارشاد از خودی‌ها شروع کن «قل لنسائک و بناتک و نساء المؤمنین»، در اصلاح و ارشاد باید اولویت را در نظر گرفت، مثلا خانمی که بی‌نماز و بدحجاب است اول باید او را نمازخوان کرد، در اصلاح و ارشاد خطاب مستقیم شرط نیست، مثلا به جای این‌که بگویید سیگار نکش، بگویید فایده سیگار را به ما بگو.

هرحرفی را نباید گفت «لا تقصص علی اخوتک»، در سوره یوسف دلالت بر رازداری دارد، گفتنی‌ها را باید «فاقصص القصص»

لازم نیست هر سوالی را جواب دهید، گاهی درباره چیزی سوال می‌کنند، شما درباره موضوع دیگری جواب دهید، مثل قرآن که وقتی درباره انفاق پرسیدند، آیه نازل شد «یسئولنک ماذا ینفقون؟ قل ما أنفقتم من خیر فللو الدین»

امیرمومنان(ع) وقتی لباس احرام خرید این آیه را خواند «لو أرادوا الخروج لاعدو»، در حالی که این آیه به بحث جهاد مربوط است.

ما نباید در آیه تغییر دهیم، اما مصداق روز آن را باید به زبان ساده بیان کنیم، از وقت باید استفاده کرد، تفسیر نمونه در ایام تعطیل حوزه نوشته شده است، یکی از مشکلات ما استفاده نکردن درست از وقت است، نباید وقت خود را صرف مباحث بیهوده و تماشای برنامه‌های غیر ضروری تلویزیون کنیم.

منبع: کلاس درس اخلاق آیت الله قرائتی