تقدير مقدرات در شب نوزدهم، و تحكيم آن در شب بيست و يكم و امضا در شب بيست و سوم است. مهم‏ترين و با ارزش‏ترين شب، در بين شب‏هاى رمضان، “شب قدر” است كه قرآن در عظمت آن میفرمايد:ليلة القدر خير من الف شهر. [1] شب قدر بهتر از هزار ماه است.امام صادق عليه السلام می‏فرمايد: «شب قدر، قلب رمضان است».[2] شاید بتوان راز اين عظمت لیالی قدر، را در چند نكته خلاصه نمود:1. نزول قرآن [3] در اين شب. 2. نزول فرشتگان مقرب [4] خداوند براى تقدير امور جهان 3. عبادات و ثواب های که برا ی انسان در چنين شبى ايجاد می‏شود.

شب قدر، كدام شب است؟

در اين كه «ليلة القدر» در ماه رمضان واقع است، ترديدى نيست، چرا كه جمع ميان آيات قرآن همين معنا را اقتضا می‏كند، زیرا از يك سو می‏گويد: قرآن در ماه رمضان نازل شده‏ [5] و از سوى ديگر م‏یفرمايد: در شب قدر نازل گرديده است.[6] ولى در اين كه كدام شب از شب‏هاى ماه رمضان است، گفت ‏وگو بسيار است و مشهور روايات اين است كه در دهه آخر ماه رمضان و شب بيست و يكم يا بيست و سوم است، بنابراين در رواياتى میخوانيم كه در دهه آخر ماه مبارك پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله تمام شب‏ها را احيا میداشت و مشغول عبادت بود و در روايتى از امام صادق عليه السلام آمده است: «شب قدر شب بيست و يكم يا بيست و سوم است». حتى هنگامى كه راوى اصرار كرد: كدام يك از اين دو شب است و گفت:اگر من نتوانم هر دو شب را عبادت كنم كدام يك را انتخاب نمايم؟! امام تعيين نفرمود و افزود: چه آسان است دو شب براى آنچه می‏خواهى (برای شما، مقدر شود). [7]

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فَقَالَ لَهُ أَبُو بَصِيرٍ جُعِلْتُ فِدَاكَ اللَّيْلَةُ الَّتِي يُرْجَى فِيهَا مَا يُرْجَى؟ فِی إِحْدَى وَ عِشْرِینَ أَوْ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِین‏ … فَرُبَّمَا رَأَیْنَا الْهِلَالَ عِنْدَنَا وَ جَاءَنَا مَنْ یُخْبِرُنَا بِخِلَافِ ذَلِکَ مِنْ أَرْضٍ أُخْرَى … مَا أَیْسَرَ أَرْبَعَ لَیَالٍ تَطْلُبُهَا فِیهَا … أَحْیِهِمَا إِنِ اسْتَطَعْتَ إِلَى النُّور. [8]

نزد امام صادق صلوات الله علیه مشرف بودم، ابو بصیر خدمت حضرت عرض کرد: فدایتان شوم! آن شبی که در آن [مردم] امیدوارند - یعنی شب قدر - کدام شب است؟ حضرت فرمودند: شب بیست و یکم یا شب بیست و سوم … .(در ادامه راوی سوال دیگری مطرح میکند) گاهی ما هلال ماه را در شهر خود رویت می‌کنیم ولی فرد دیگری از جای دیگری می‌آید و به ما خبر می‌دهد که در منطقه‌ی دیگری، رؤیت متفاوت بوده (در رؤیت هلال اختلاف می‌شود). حضرت در پاسخ فرمودند: مطلوب شما در بین چهار شب، راحت پیدا می شود. … حضرت در ادامه فرمودند: اگر می‌توانی شب را تا وقتی هوا روشن می‌شود (تا طلوع آفتاب)، بیدار باش.

و نیز در روايتى از امام صادق عليه السلام نيز نقل شده كه فرمود: «تقدير مقدرات در شب نوزدهم، و تحكيم آن در شب بيست و يكم و امضا در شب بيست و سوم است.» [9] و به اين ترتيب بين روايات جمع مىیشود. بنابراین، در روايات متعددى كه از طرق اهل بيت عليهم السلام رسيده است بيشتر روى شب بيست و سوم تكيه شده، در حالى كه روايات اهل سنت بيشت روى شب بيست و هفتم، تاکید شده است.

پی نوشت ها:

[1] سوره قدر، آيه 3

[2] بحارالانوار، ج 94، ص 11

[3] سوره قدر، آيه 1

[4] سوره قدر، آيه 4؛ سوره دخان، آيه 4

[5] سوره بقره، آيه 185

[6] سوره قدر، آيه 1

[7] نورالثقلين، ج 5، ص 625

[8] الكافی (ط - الإسلامية)،ج‏4،ص: 157

[9] نورالثقلين، ج 5، ص 626

ادامه دارد…

پلان 1
افطاری منزل دوستم دعوت شده بودم … سفره انداخته بود، بیا و ببین … انواع پیش غذاها، سوپ ها، چند مدل غذا و … یکی از دسرهای موجود چشمم را خیلی گرفته بود … جاتون خالی خیلی شیک و خوشمزه بود …
بعد از افطار چند بار ازش خواستم دستور اون دسر را به من یاد بدهد، هر بار بسیار زیرکانه از گفتن دستورش، حتی گفتن اسمش که مبادا من با جستجو در اینترنت آن را یاد نگیرم خودداری کرد … می گفت خیلی سخته … نمی تونی … یادم نیست … و …

پلان 2
در مشکلی که در کامپیوترم بهش دچار شده بودم از یکی از همکاران خواستم که روند یکی از کارها را به من یاد بدهد … چند بار در زمان ها و شرایط مختلف … اون بنده خدا هم می آمد و آن را خیلی سریع انجام می داد و هر وقت که ازش می خواستم که کمی آهسته تر مراحل را انجام دهد تا من هم یاد بگیرم، هر بار به بهانه ای از آموزش به من فرار می کرد … گویا فکر می کرد که با یاد دادن به من از علمش کم می شود …

پلان 3
بعد از اتمام دوره ی کارشناسی ارشد، سراغ یکی از دوستانم که در آزمون دکترا شرکت کرده بود رفتم و ازش خواستم منابع و مواردی که برای موفق شدن در آزمون دکترا لازم است به من یاد آوری کند. ولی متأسفانه آن دوستمان هم گویا من را رقیب خود می دانست و از راهنمایی کردن به من کوتاهی کرد …

ادامه »

پاسخ «حجت الاسلام رضا محمدی» کارشناس مباحث اعتقادی، به این پرسش که «مؤمن واقعی کیست و برای مؤمنین چه صفاتی بیان شده است؟»

(برگرفته از رادیو سراسری معارف) (7:35)

از اینجا دانلود کنید

برخی صفات ذمیمه وقتی ضمیمه می‌‌شوند به شخصیت‌ آدم‌، دیگر خدا به انسان محل نمی‌گذارد!
با اینکه همه چیز و همه کس در تیرس نگاه نافذ و رحمت‌آمیز خداست اما قرآن می‌گوید خدا به بدعهدها و سوگندفروش‌ها نگاه نمی‌کند، نه تنها نگاه که حتی افتخار هم‌کلامی با حضرتش را هم دریغشان می‌کند. بینید:
انَّ الَّذینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ أَیْمانِهِمْ ثَمَنًا قَلیلاً أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی اْلآخِرَةِ وَ لا یُكَلِّمُهُمُ اللّهُ وَ لا یَنْظُرُ ِاِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَكِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ «کسانی که پیمان الهی و سوگندهای خود (به نام مقدس او) را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنها بهره‌ای در آخرت نخواهند داشت؛ و خداوند با آنها سخن نمی‌گوید و به آنان در قیامت نمی‌نگرد و آنها را (از گناه) پاک نمی‌سازد؛ و عذاب دردناکی برای آنهاست».(آل عمران/77)

در هیچ جای قرآن این لحن قهرآمیز و این تعداد تهدید پیاپی را نمی‌یابید.
در شأن نزول این کریمه، بین اهل تفسیر اختلاف است . عده‌ای می‌گویند: این آیه خطاب به گروهی از دانشمندان اهل کتاب است مثل کعب بن اشرف و حیّی بن اخطب که چون با رونق بازار اسلام، موقعیت اجتماعی خود را متزلزل می‌دیدند، روی آوردند به تحریف نسخه‌هایی از تورات که موید حقانیت پیامبر اسلام(ص) بود. اینها حتی به دروغ سوگند خوردند که این جمله‌های تحریف‌شده، از ناحیه خداست!

ادامه »

مسأله پذیرش صلح امری بود که پیشوای دوم معصوم، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام هیچ گریزی از آن نداشت.(1) در مقابل این رفتارِ امام علیه السلام، موضع گیری های متفاوتی به وجود آمد. در این میان عده ای از یارانِ ایشان، او را متهم به کوتاهی در امر خلافت و واگذاری آن به معاویه می کنند. اما شواهد تاریخی گواهی بر بطلان این نظر می دهد. چرا که رفتار امام علیه السلام در برهه های گوناگون زندگی خود، گواه بر شجاعت آن امام همام است.

از سستی مردم تا غربت امیر

شرایط حاکم بر زمان امامت حضرت حسن بی علی علیهما السلام، نشان می دهد که راهی جز پذیرش صلح نبود. حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام در رمضان سال 40 به پایان رسید.(2) این حکومت چهار سال و ده ماهه، به سبب اصرار امام علیه السلام در اجرای دستورهای خداوند و احیای سنت های نبوی با مخالفت های زیادی همراه گشت. تا جایی که بخش عمده ای از این دوران به جنگ گذشت. این جنگ های پی در پی و بعضا طولانی، سپاه امام علیه السلام را خسته و فرسوده کرده بود. از طرف دیگر انشقاق در جبهه یاران امام علیه -السلام در ماجرای حکمیت، خود علت دیگری در سستی و تعلل مردم کوفه شد. این کوتاهی مردم کوفه تا آنجا ادامه یافت که امام علی علیه السلام در آخرین روزهای زندگی خود، از خدا می خواهد مردمی بهتر از اینان به او بدهد و حاکمی بدتر از او نصیب این مردم کند. (3)

ادامه »