کودکان به این دلیل که یا توانایی گفتاری ندارند یا در این توانایی مهارت لازم را کسب نکرده‌اند، با پرت کردن اشیا به اطراف یا انجام حرکاتی مثل کوبیدن پا به زمین و … روی نظرشان پافشاری می‌کنند، خصوصا در سن 2 تا 4 سالگی که بچه‌ها در این سن و سال تمایل دارند همه چیز را برای خودشان داشته باشند. 

در این مواقع برخی از والدین فکر می‌کنند بچه‌هایشان با آنها لجبازی می‌کنند در حالی که کار به ظاهر لجبازانه از آنها به این دلیل سرزده که نمی‌توانند درباره چیزی که می‌خواهند توضیح دهند.

بخشی از موضوع لجبازی کودکان به نحوه برخورد پدر و مادرها به بچه‌ها برمی گردد. اغلب به علت کوچک بودن آپارتمان‌های مسکونی، والدین از بچه ها می خواهند جیغ و فریاد نزنند و هر چیزی را که بچه می خواهد در اختیارش قرار می دهند، خصوصا زمانی که تمایل به تغییر رفتار کودک دارند، در این حالت لجبازی کودک بیشتر می شود و اتفاقا والدین هم زودتر تسلیم می‌شوند و کودکان به راحتی تغییر رفتار را نمی پذیرند.

 اوضاع وقتی بدتر می شود که والدین واکنش‌های اشتباه نشان می دهند و در برابر خواسته‌های کودک، برخواسته خود اصرار می کنند و آنقدر این پافشاری دو طرفه تداوم می یابد که به رقابت و لجبازی میان والدین و کودک منجر می‌شود در این حالت والدین به طور غیرمستقیم به کودک آموزش می دهند که لجبازی کند، در حالی که کودک اصلا لجبازی کردن را بلد نبوده است.

همچنین در مواردی که والدین در برابر خواسته های کودک شروع به توجیه و آوردن دلایل منطقی و طولانی کنند، توضیحاتی که نه بچه به آن توجه می کند و نه اصلا آن را می فهمد، در این مرحله وقتی بچه‌ها به حرف والدین گوش نمی دهند، پدر و مادر فکر می‌کنند کودک لجبازی می کند، در حالی که تمامی این عکس العمل‌ها مرحله ای از رشد کودک به حساب می آید.

* دکتر آناهیتا خدابخش کولایی روانشناس

گفت در اتوبوس داشتم می‌رفتم یک مرتبه دیدم خورشید دارد غروب می‌کند یادم آمد نماز نخواندم، به بابایم گفتم نماز نخواندم، گفت خوب باید بخوانی، حالا که اینجا توی جاده است و بیابان، گفت برویم به راننده بگوییم نگه‌دار، گفت راننده بخاطر یک بچه دختر نگه نمی‌دارد، گفت التماسش می‌کنیم، گفت نگه نمی‌دارد، گفت تو به او بگو، گفت گفتم نگه نمی‌دارد، بنشین. حالا بعداً قضا می‌کنی. دختر دید خورشید غروب نکرده است و گفت بابا خواهش می‌کنم، پدر عصبانی شد، دختر گفت که آقاجان می‌شود امروز شما دخالت نکنی؟ امروز اجازه بده من تصمیم بگیرم، گفت خوب هر غلطی می‌خواهی بکن.

می‌گفت ساکی داشتیم، زیپ ساک را باز کرد، یک شیشه آب درآورد، زیرِ صندلی اتوبوس هم یک سطل بود، آن سطل را هم آورد بیرون، دستِ کوچولو، شیشه کوچولو، سطل کوچولو، شروع کرد وسط اتوبوس وضو گرفت، قرآن یک آیه دارد می‌گوید کسانی که برای خدا حرکت کنند مهرش را در دلها می‌گذاریم به شرطی که اخلاص داشته باشد، نخواسته باشد خودنمایی کند، شیرین‌کاری کند، واقعا دلش برای نماز بسوزد، پُز نمی‌خواهد بدهد. «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا» مریم/۹۶ یعنی کسی که ایمان دارد، «وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» کارهایش هم صالح است، کسی که ایمان دارد، کارش هم شایسته است، «سَیَجْعَلُ لَهُمْ الرَّحْمَانُ وُدًّا»، «وُدّ» یعنی مودت، مودتش را در دلها می‌گذاریم.

شاگرد شوفر نگاه کرد دید دختر وسط اتوبوس نشسته دارد وضو می‌گیرد، گفت دختر چه می‌کنی؟ گفت آقا من وضو می‌گیرم ولی سعی می‌کنم آب به اتوبوس نچکد، می‌خواهم روی صندلی نشسته نماز بخوانم. شاگرد شوفر یک خورده نگاهش کرد و چیزی به او نگفت. به راننده گفت عباس آقا، راننده، ببین این دارد وضو می‌گیرد، راننده هم همین‌طور که جاده را می‌دید در آینه هم دختر را می‌دید، هی جاده را می‌دید، آینه را می‌دید، جاده را می‌دید، آینه را می‌دید، مهر دختر در دل راننده هم نشست، گفت دختر عزیزم می‌خواهی نماز بخوانی؟ من می‌ایستم، ماشین را کشید کنار گفت نماز بخوان آقاجان، آفرین، چه شوفرهای خوبی داریم، البته شوفر بد هم داریم که هرچه می‌گویی وایسا او برای یک سیخ کباب می‌ایستد، برای نماز جامعه نمی‌ایستد. در هر قشری همه رقم آدمی هست.

دختر می‌گفت وقتی اتوبوس ایستاد من پیاده شدم و شروع کردم الله اکبر، یک مرتبه اتوبوسی‌ها نگاه کردند او گفت من هم نخواندم، من هم نخواندم، او گفت ببین چه دختر باهمتی، چه غیرتی، چه همتی، چه اراده‌ای، چه صلابتی، آفرین، همین دختر روز قیامت حجت است، خواهند گفت این دختر اراده کرد ماشین ایستاد، می‌گفت یکی یکی آنهایی هم که نخوانده بودند ایستادند، گفت یک مرتبه دیدم پشت سرم یک مشت دارند نماز می‌خوانند. گفت شیرین‌ترین نماز من این بود که دیدم لازم نیست امام فقط امام خمینی باشد، منِ بچه یازده ساله هم می‌توانم در فضای خودم امام باشم.

بعدنوشت: آقای قرائتی در ستاد نماز جمعه اعلام می کند که دختر و پسر بچه ها خاطره شیرین ترین نمازی که خوانده اند را بنویسند یک دختر 11 ساله این خاطره را می نویسد.

 امام علی علیه السلام می فرمایند: بزرگترین حسرت‌های روز قیامت ،حسرت کسی است که مالی در غیر اطاعت خدا به دست آورده و دیگری آن را به ارث برده است.
 عده ای از نیکوکاران حسرت می خورند چرا کمتر نیکی کردند و عده ای حسرت می خورند ای کاش فلان کار را کرده بودند و ….
اما در روایت زیر به دسته ای از مردم اشاره شده که واقعا جز خاسر ترین افراد درروز قیامت هستند.

امام علی علیه السلام می فرمایند:
بزرگترین حسرت های روز قیامت ،حسرت کسی است که مالی در غیر اطاعت خدا به دست آورده و دیگری آن را به ارث برده است و در راه اطاعت خدا خرج کرده و به سبب آن وارد بهشت شده ولی نخستین به وسیله آن وارد دوزخ گردیده است.(شرح ابن ابی الحدید ج۲۰ ص ۷۴/حکمت ۴۲۱ نهج البلاغه)

 قبل نوشت:

لیله الرغائب هم گذشت، رجب به نیمه نزدیک می شود، بعد شعبان است و در انتها می رسیم به رمضان ماه میهمانی خدا…
روزهای می گذرد و فرصت برای این مهمانی و محیا شدن برای آن روزها  کمتر می شود.

سلام بر شما!
قدمت به روی چشم. در ماه رجب که ماه دعاست می خواهم یک قدم برایت بردارم و دعایت کنم.
هر که هستی، هر کجا هستی، تصمیم دارم با اسم برایت دعا کنم،
البته من اهل کشف و کرامت نیستم، اما این قدر سرم میشود اگر کسی از من درخواست دعا داشته باشد، تنگ نظری و تنبلی به خرج ندهم و برایش دعا کنم. پس اسمت را به لیست پایین اضافه کن قول میدهم دست کم یکبار با اسم برایت دعا کنم. خودت هم بهتر میدانی که استجابت دست دیگری است، اما این قول را میدهم که این دعا اثر مثبتی در زندگی ات بگذارد. چون این یکی را مطئنم. البته این را هم از معارف دینی یاد گرفته ام که دعا چنین اثری دارد.
قصدم این نیست که بازدید سایت بالا رود. می خواهم سهمی در هدایت تو داشته باشم. البته توجه داری که خودم هم از این دعا بی نصیب نیستم. چون برای هر که دعا کنی برای خودت هم مستجاب است.
منتی هم بر تو ندارم، ما که قرار نیست همدیگر را ببینیم. این از همان کارهایی است که قرار است در دجله انداخته شود، دجله که چه عرض کنم، به اقیانوس بیکران رحمت الهی وصل شود.

پی نوشت:
یک طلبه با ذوق این مطلب را با عنوان «سفارش دعا» در وبسایت خود درج کرده است

بي گمان فردوسي بزرگ نه تنها يكي از درخشان ترين ستاره هاي آسمان ادب ايران است ، بلكه نماد و تجلي عظمت ملت ايران و يكي از افتخارات تاريخ جهان است و شاهنامه اين اثر جاودانه او كه بي گمان يكي از شاهكارهاي ادبي تاريخ بشر است ، بر بلنداي تارك ادب ايران زمين درخشيده و بدون ترديد تا ابد خواهد درخشيد.
حال پس از گذشت بيش از هزار سال از زندگي فردوسي بزرگ ، ما ملتي هستيم كه با همه بدي ها و خوبي ها ، با همه ضعف ها و قوت ها ميراث بان شاهنامه ايم و اين اثر بزرگ تاريخ ادبيات جهان به عنوان هديه اي از طرف فردوسي بزرگ در دامان تمدن ايراني و بشري قرار گرفته است
شاهنامه نه تنها يك كتاب شعر و ادب بلكه يك كتاب سرشار از حكمت و خرد است و اشعار نغز و زيباي حكيم توس در تصوير كردن آنچه كه مربوط به اسطوره هاي باستاني ايران زمين است ، يكي از بي بديل ترين كتاب هاي حماسي جهان را آفريده كه بي گمان نه پيش از فردوسي و نه پس از او كسي را ياراي آفرينندگي اثري به اين عظمت و بزرگي نيست.

ما ايرانيان در هزار سال گذشته وارث شاهنامه بوده ايم و بدون ترديد بايد اين اعتراف تلخ را كرد كه نياكان ما وارث بهتري از ما بوده اند.
 اگر امروز از نسل جديد بخواهيم كه اشعاري از شاهنامه بزرگ فردوسي بخوانند در پاسخ چه خواهيم شنيد ؟

چند درصد از خانواده هاي ايراني در خانه خود شاهنامه دارند ؟ و چند درصد به فرض در اختيار داشتن اين اثر ملي آن را خوانده و يا براي فرزندان خود از حكايت هاي اين اثر ملي مي گويند ؟
به راستي چند درصد ما ايرانيان تا كنون كتاب شاهنامه را به دست گرفته و چند بيتي از آن خوانده ايم ؟ به جز فرزانگان و برخي خواص چند درصد از مردم حتي نگاهي به صفحات اين اثر ملي انداخته اند؟

بياييم از همين جا و در سالروز جهاني گراميداشت فردوسي( 25 ارديبهشت) با خود اين پيمان را ببنديم كه تا سال آينده در همين روز دست كم چند ده يا چند صد بيت از اين كتاب بزرگ و حماسي را كه يادگار تمدني و سند افتخار ملي ما ايرانيان است ، را از حفظ كنيم .

اين كار مشكلي نيست اگر بخواهيم تنها و تنها در پايان هر روز 5 تا 10 دقيقه همت كنيم و اگر در هر روز تنها يك بيت از اين اثر ملي را بياموزيم در پايان يك سال ما دست كم از دهها هزار بيت اين كتاب ملي مان بيش از 350 بيت را حفظ هستيم.
فردوسي بزرگ با نگارش اين اثر ملي در آن شرايط تاريخي دشوار براي تمدن ايراني بسيار بيشتر از آنچه كه بايد ، دين خود را نسبت به نسل هاي آينده ايران زمين ادا كرده و حالا كوچك ترين كاري كه ما مي توانيم انجام دهيم نگاهباني از ميراث گنجينه اي است كه او با خردمندي تمام به داخل واژگان زبان و ادب پارسي ريخته است .
فردوسي بزرگ نماد عظمت و بلندي نام ايران و ايراني در جهان است و بي گمان نام پرآوازه اين مرد بزرگ نه تنها باعث سربلندي ايران و ايراني بلكه سبب افتخار جامعه بشري است و ما مفتخر به اين هستيم كه اين مرد بزرگ از دامان تمدن ايراني باليده است ،
 
حال چرا نبايد به شكرانه ميراث داري اين مرد بزرگ تاريخ بشر با او همدم نشويم و همه با هم نسراييم :

بيا تا جهان را به بد نسپريم
به كوشش همه دست نيكي بريم
نباشد همي نيك  و بد پايدار
همان به كه نيكي بود يادگار

همان گنج و دينار و كاخ بلند
نخواهد بدن مر تو را سودمند
فریدون فرخ فرشته نبود
ز مشگ و ز عنبر ، سرشته نبود
به داد و دهش یافت آن نیکویی
تو داد و دهش کن  ، فریدون تویی