روز اول كه به استاد سپردند مرا             ديگران را خرد آموخت مرا مجنون كرد

طلبه.
آخ گفتيد!
اولين چيزي كه وقتی ميفهمن طلبه ايم ازمون مي پرسن ميدونين چيه؟:
به شماها گفتن حتما باید بگين سلام عليكم؟ اونجا فقط یادتون می دن قرآن بخونید؟يا مجبورتون مي كنن روسري بلند سرتون كنيد؟ خانم جلسه ای میشی آخرش و …

طلبه يعني عشق و عشق درسه
طلبه يعني نور و نور ايمانه
طلبه يعني وقتي تو، توی جمعي هستي خيلي حرفا زده نشه و خيلي كارها انجام نشه.

طلبه نماز اول وقت خشك و خالي نيست! طلبه لذت از نمازه.
طلبه ملا لغتی و تن پروری نیست طلبه اهل علم و درسه.

طلبه بايد خودشو بسازه بعد خانوادشو بعد فاميل و همسايه هاشو.

طلبه يعني مهر طلبگي كه رو پيشونيت خورده تا آخر عمر پاك نشه.

مهم نيست سال چندمي يا سطح چندي! مهم اينه كه طلبه باشي و طلبه بمونی.

سبک زندگی طلبه یعنی همین، یعنی طوری رفتار کنی که همیشه نشون بدی طلبه ای

طلبه یه پیشوند یا یه پسوند مثل “عبد” می مونه

سخته نگه داشتنش اما شیرینه داشتنش

شاید اگه بخوام مثلی بزنیم که ملموس باشه، زهرا سادات توی طلا و مس، خوب مثلی از آب دربیاد.

كاش طلبه باشيم و لقمه اي كه امام زمان با دست مباركشون دهنمون گذاشتن بخوريم و نمك دون نشكنيم….

نوشته شده توسط خانم صفاهانی

سبک زندگی یک طلبه تفاوت اساسی با سبک زندگی دیگر مردم باید داشته باشد .

یک طلبه دغدغه هایی دارد که ممکن است به فکر مردم عادی نرسد .

یک طلبه وظایفی دارد که غیر طلبه آن وظایف را بر عهده ندارد …

ما در خصوص مسائل کلی سبک زندگی باید بحث کنیم وراه های درست را به مردم نشان بدهیم .سبک زندگی یک مسلمان ایرانی باید آمیز ه ای از اسلامیت وایرانیت او باشد ما از حیث منابع معنوی به سبب اعتقاد به دین اسلام قوی هستیم واز حیث ایرانی بودن دارای تمدنی هستیم که در مقایسه با تمدن های هم دوره خود یک سروگردن بالاتر بوده ایم .

بارها شنیده ایم که این دو را نمی توان با همدیگر داشت ولی من به شخصه مخالفم ما می توانیم سبک زندگی را تعریف کنیم که بیشتر محتوای آن اسلامی باشد بدون آنکه با ایرانیت مخالفت یا دشمنی داشته باشیم.

یادمان هم باشد که تمدن ایرانی که بعضی ها به افراط از آن دفاع می کنند در مواجهه با اسلام وآموزه های آن خاضعانه سر تعظیم فرود آورد . ونیز فراموش نکنیم که بسیاری از آداب ورسوم ما ایرانی ها مطابق با دین اسلام بوده است …
سبک زندگی باید  تمام ابعاد وجودی انسان واستعدادهای اورا در نظر بگیرد ویکی را فدای دیگری نسازد…

ما می توانیم شاد باشیم وشاد زندگی کنیم بدون آنکه دستوری از دستورات الهی را زیر پا بگذاریم.

می توانیم پیشرفت کنیم بدون آنکه ذره ای نیاز به غرب وشرق داشته باشیم .

تنها باید فرهنگ سازی کنیم باید بت های جامعه رابشکنیم .باید چوبی که لای چرخ پیشرفت اسلام گذاشته شده برداریم وسپس طرحی نو در اندازیم .مادامی که بت ها در جامعه ما وجود دارد ونامحسوس توسط مردم پرستیده می شود نمی توانیم ایده ای نو به آنها بقبولانیم…

نوشته شده توسط خانم حیدری

ساعت 9 و نیم صبح است، در سالن حراست دفتر جام جم منتظر نشسته ام تا همراه گروهی که از دفتر امور زنان صدا و سیما برای بازدید از پشت صحنه سریال کلاه پهلوی دعوت شده اند به شهرک سنمایی غزالی برویم. 

بالاخره ساعت 10 صبح اتوبوس آماده حرکت می شود و با وجود برفی که می بارد همه راهی شهرک سینمایی می شویم. 

حالا در چنين روزي سوار بر خودرويي كه فاصله تهران تا شهرك سينمايي را لحظه به لحظه كم مي‌كند نشسته‌ام و حواسم به اتفاقاتی است که حدس می زنم باید در شهرک روی دهد.

  اتوبوس با سرعت مناسبی در حرکت است. خيابان‌ها خلوت تر از آن است كه پشت چراغ قرمزي معطل بمانيم.  

بالاخره به شهرک می رسیم و هماهنگی های لازم انجام می شود و مسئولی که راهنمای ما محسوب می شود ما را از خیابان های دهه 20 می گذراند. 

اینجا هنوز مجسمه شاه برپاست و مغازه ها اجناسی می فروشند که به نظر عتیقه می رسند و خانم ها کت و دامن به تن دارند و آقایان کتب و شلوار با کلاه پهلوی. 

در راه آقای دری کارگردان سریال را می بینیم که برای تنظیم محل دقیق دوربین ها کنار خیابان ایستاده، گفتگوی مختصری با ما می کند و درمورد گریم و نوع لباس بازیگران توضیحاتی می دهد. 

اين شهرک يك مسجد یک بازارچه و یک كافي تريا هم دارد. جلوتر كه مي‌روم مغازه‌هاي ديگري را مي‌بينم كه يكي به فروش اجناس خرازي اختصاص دارد و ديگري لوازم لوكس و فرنگي مي‌فروشد.   راهنما، ما را به یک قهوه خانه سنتی می برد که بساط پذیرایی اش مهیاست. 

چند لحظه ای که می نشینیم آقای دری وارد می شود و بحث مفصلی درمورد هسته اصلی شکل گیری مجموعه، اولین داستان فیلم نامه و خلاصه ای از ماجرای داستان و بازیگران هر نقش می دهد.   در حین گفتگو با کارگردان هستیم که امین حیایی با گریم و لباس های نقش «کریم» وارد می شود، سلام می کند و داخل آشپزخانه می شود.  با این لباس و چکمه قدش بلندتر از آنی که تصور می کردم به نظر می رسد. 

سید ضیاء الدین دری بعد از پایان صحبت هایش از همه ما دعوت می کند تا بعد از آماده شدن قسمت هایی از کار برای تماشای فیلمبرداری بخشی از مجموعه که در بازارچه انجام می شود سر صحنه برویم. 

تا شروع فيلمبرداري يك ساعت ديگر زمان مانده و اين فرصت خوبي براي گشت و گذار در كوچه پس‌كوچه‌هاي شهرک است.  

به اتاق گریم سری می زنم و با گریمور زن مجموعه «میهن نظیری» آشنا می شوم در گفتگوی مختصری که با او می کنم از گریم متفاوت این سریال صحبت می کند و اینکه قرار است برای خانم ها از موی مصنوعی استفاده شود.  نظرات جالبی دارد. می گوید: ما قصد داریم مو را در تلویزیون طوری نمایش دهیم که مختص شخصیت های منفی شود، دوست دارم این فرهنگ سازی را داشته باشیم که وقتی یک بچه کسی را در خیابان می بیند که موهایش معلوم است با تاسی از فیلم هایی که تا به حال دیده اینطور قضاوت کند که این شخص شخصیتی مفنی دارد.  دیدگاهش برایم جالب بود، به نظر می رسد نظر خوبی باشد. 

به صحنه فیلمبرداری می روم، قرار است صحنه‌هایی از این مجموعه که در بازارچه شهرک اتفاق می افتد، در برف زمستانی گرفته شود.  

برف های روی زمین را جارو می زنند چون زمان این سکانس با زمستان برفی 23 دی 87 جور نیست.  

در این صحنه، محمدرضا شریفی نیا به عنوان بازیگر اصلی حضور دارد و نقش «ميرزا رضا» را بازی می‌كند. 

سارا خوینی ها دیگر بازیگری است كه روز دوشنبه قرار بود در پشت صحنه این سریال با لباس مخصوص حاضر شود و آن‌طور كه خودش می گفت نقش زنی به نام عالیه را بازی می کند که در ابتدای سریال نقش یک زن روستایی را دارد و بعد از ماجراهایی که برایش اتفاق می افتد در نقش یک زن متجدد که فرهنگ کشف حجاب را پذیرفته است ایفای نقش می کند.  

قرار بود نگين محسني در نقش بلانش در صحنه ای از فیلم بازی کند. او يك فرانسوي است كه به ايران آمده و بعدها اداره يك مزون را به عهده مي‌گيرد. 

گریمور از ما دعوت کرد تا گریم بلانش را از نزدیک ببینیم که به خاطر وقت کم و حجم کارهایی که قرار بود انجام دهیم این اتفاق نیافتاد.  

امين حيايي هم ديگر بازيگر اين سريال است كه امروز به شهرک آمده تا به سر صحنه بيايد. او در اين صحنه نقش یک پلیس را ايفاء مي‌كند که میرزا را با دست بند از بازارچه عبور می دهد. 

سارا خوینی ها در توضیحی که از نقش امین حیایی دارد، او را فردی معرفی می کند كه از موقعيت يك درشكه‌چي بي‌سواد، به مقامات عالي‌رتبه مي‌رسد.  

بالاخره بعداز ظهر فیلمبرداری از صحنه شروع می شود.  

دري با لهجه‌اي خاص صحبت مي‌كند و مي‌كوشد صداي خود را به گوش همه عوامل برساند. چند دقيقه بعد دوربين فيلمبرداري 35 ميلي‌متري شروع به کار می کند.  

از همه می خواهند موبایلهایشان را سایلنت کنند و از جلوی دوربین کنار بروند.  

برای صحنه ای که شاید یک دقیقه در تلویزیون پخش شود چیزی حدود یک ساعت وقت صرف می شود.  

کلافه می شوم، سختی کار واقعا زیاد است.   یکبار صدا خوب نمی شود، یکبار بازیگری دیر روی صحنه می آید، یکبار …  

صحنه فیلمبرداری را ترک می کنم و به کافه تریا می روم، ناهار را قرار است اینجا بخوریم.   در فضایی که آدم را به سال های 1320 می برد، جای پیانویی که در فیلم کیف انگلیسی در این کافه دیده بودم خیلی خالی است.  

بعد از ناهار دوباره به سراغ آقای دری می روم و او از چند قسمت ابتدایی سریال که قرار است در خارج از کشور فیلمبرداری شود و 5 سال از قصه داستان را حکایت می کند، می گوید.   دری معتقد است در صورت تامین بودجه آن قسمت کار بسیار راحت خواهد بود.   ساعت از 3 گذشته است از آقای دری خداحافظی می کنم و همراه زنان دیگری که اغلب آنها از دفتر امور زنان صدا و سیما به این شهرک آمده اند آماده بازگشت به تهران می شویم.  

و شهرک سینمایی را که تا به حال بسیاری از صحنه های تاریخی کشورمان را نمایش داده است به حال خود می گذارم تا باز هم شاهد واقعیتی البته تلخ از تاریخ این مرز بوم باشد.   تاریخی که خدا را شکر می کنم در زمان من اتفاق نیفتاد.

***گزارش از کبری بهروز  (سال انتشار گزارش 23 دی 87)

یکبار دیگر خداوند توفیق عطا کرد و به دیدار رهبر معظم انقلاب شرف یاب شدم

همراه با دانش آموزان و دانشجویانی از سراسر کشور به بیت آقا وارد شدم و در جمعیتی که احساس شان تا اوج می رفت بار دیگر بور خوردم

سالروز تسخیر لانه جاسوسی، نزدیکی 13 آبان و عید غدیر، همگی در روز میلاد امام هادی (ع) مرا به دیدار آقایمان برد.

زار زدن دانش آموزان 14-15 ساله را که می دیدم به حال و هوایشان غبطه می خوردم

چنان فریاد ای پسر فاطمه منتظر تو هستیم را سر می دادند که تمام بنای حسینیه به لرزه افتاده بود

گزارشی در حد دانش آموزی نگارش کرده ام که می توانید آن را از اینجا با عنوان «ای پسر فاطمه منتظر تو هستیم» بخوانید.

جمعه نهم مرداد سال 66 است.

می شود ششم ذی الحجه، ایرانیان و برخی از حجاج دیگر کشورها راه پیمایی عظیمی را در برائت از مشرکین راه انداخته اند.

زن و مرد، بزرگ و کوچک  هم صدا با هم لا اله الا الله می گویند و طنین الله اکبرشان زمین و زمان را به لرزه درآورده است.


گويي در و ديوار شهر مکه و ملائکه آسمان ، همصدا با حجاج شعار مي دهند.

عرب و عجم ، مبهوت و مسحور اين طنين الهي شده اند.


جمعیت به  سمت حرم می روند تا فریضه مغرب را به جا آورند

ناگهان ردیفی از نظامیان آل سعود باتوم به دست جلویشان صف می کشند و به جمعیت مملو از زن، جانباز و سالخورده یورش می برند!

عده ای دیگر از ساختمان ها آجر، سنگ، شیشه و هرچه به دستشان می آید  پرتاب می کنند

بعد شلیک گازهای اشک آور و سمی آغاز می شود

و در نهایت گلوله باران جمعیت زائر آن هم در حرم امن الهی!

…نزدیک های نماز مغرب و عشا است که تیراندازی ها تمام میشود.

آمبولانس ها ی درب و داغان، مجروحین و کشته ها را روی هم سوار می کنند تا گروهی را برای درمان به بیمارستان و گروهی را به سردخانه تحویل بدهند.

جسدها گوشه و کنار خیابان افتاده اند. اجساد زنان پوشیده در چادرهای سیاه و سفید خونین و پاره است.

 روی زمین پر از لنگ کفش، دمپایی، تکه پاره های لباس، فلاسک آب و خرده شیشه و البته قلوه سنگ و بطری خالی آب و نوشابه است.

بوی بد گاز و باروت می آید. کف خیابان پر از خون است.

*اینجا مکه است حرم امن الهی در ششمین روز از ماه ذی الحجه

به قلم طلبه سال های دور حوزه علمیه، کبری بهروز