|
|
موضوع: "دلنوشته"نه دلم میخواهد به تور"ایتالیا"و"اسپانیا"بیفتم و نه بادام چشمهای “چینی ها"و"ژاپنی ها"را ویار کرده ام! نه نسیم"دبی"و"استانبول"به کله ام زده و نه هوس دو بیتی"بابا طاهر"کرده ام! حتی"منار جنبان"هم دلم را نمی لرزاند! نه مات"کیشم” و نه موجی"خزر” فاتحه ی"سعدی"و"حافظ"را هم از همین جا میخوانم! من فقط یک بلیط رفت"به کربلا” میخواهم! ترجیحا بدون برگشت… اللهم الرزقنا… شعبان آمد… اعیاد رسید… ای کاش نیمه اش که رسید همه گویند: “آن مرد آمد.” آن وقت شاید باران به افتخار آمدنت زیباتر ببارد… چرا که با وجود تو دیگر هیچ کس نیازی به چتر نخواهد داشت… وقتی نیستی دلم عجیب می گیرد… آخر می دانی بی تو هوای ماندن به دل تنگم نمی چسبد گویی آن زمان که رفتی تمام اکسیژنهای هوا هیدروژنهای عالم را در آغوش کشیده اند؛ مبادا قطره ی آبی جا بماند و جاده ی پشت سرت را تر نکند… رسم است دیگر قرار بر نیامدن که نیست… روزی رفته ای و هزاران روز است که چشم به راهمان گذاشته ای… کلمات یتیم من چه گناهی کرده اند؟ سایبان بی کسی ها، تنها مرد داستان ها و افسانه ها بیا که نیامدنت عجیب دلتنگم می کند. دلم که می گیرد بغض های نیامدنت برایم بریل می شود و من با تمام وجود حس می کنم جای خالی بودنت را چه ناشیانه با چشمانم کاغذ بینوا را مجبور به نوشتن می کنم مبادا جا بیفتد سطری از این دلتنگی…. نوشته نغمه به تازگی سایت خبر آنلاین خبری را منتشر کرده است درباره «پو، سرگرمی جدید این روزهای زنان و دختران ایرانی» همان مطلبی که خیلی قبل ها شاید دی ماه یا بهمن ماه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی حضرت فاطمه (س) تهران زنگ خطر آنرا با مطلبی با عنوان « فکر مي كنم بايد زنگ خطر «پو» را به صدا در آوريیم» به صدا در آورده بود. مقاله بلند خبر آنلاین را می توانید در ادامه بخوانید روزهایی که تازه پسرک به دنیا آمده بود دوست تازه عروسی به دیدنم آمد.
در میان حرفهایش پرسید: خیلی سخت بود؟
گفتم: چی؟
گفت: بارداری و زایمان.
برای اینکه از بچه دارشدن و سختیهایش نترسد گفتم: نه، خیلی شیرینه.
ولی دیدم این انکار حقیقت است.
حقیقت اینست که سخت است.
سخت و شیرین.
گفتم: بله سخت است خیلی، خدای عزیز هم در قران فرموده: “حملته امه کرها و وضته کرها و…” *
اما می ارزد… به بال زدن یک فرشته معصوم در دلت می ارزد، به شیرینی های هنگام تکان هایش که رازیست میان تو و خدایت می ارزد، به مادر شدن می ارزد.
* آیه ۱۵ سوره احقاف قبل نوشت: حال روحی خوبی دارم از بس در این روزها به خدا نزدیک شده ام حال جسمم اما خراب است حسابی آب و روغن قاطی کرده حتی توان روی پا ماندن ندارم هم این روزها اما دلم اعتکاف می خواهد هر چند توانش را ندارم حتی توان تایپ این جملات را هم به سختی پیدا کرده ام شمایی که معتکف می شوید این روزها مرا هم یاد کنید ممنون **** در سال های گرانی مواد غذایی، مرحوم مقدس اردبیلی هر چه خوراکی در منزل داشت را بین نیازمندان تقسیم می کرد و برای خود نیز سهمی مثل آنها برمی داشت. در یکی از سال ها که چنین کرد، همسرش به او تندی نمود و گفت: در مثل چنین سالی اولاد خود را فقیر می گذاری. آن مرحوم چیزی نفرمود و برخاست و برای اعتکاف به مسجد کوفه رفت و معتکف شد. روز دوم اعتکاف او بود که شخصی مقداری گندم اعلا و مقداری آرد نرم به خانه آن مرحوم آورد و گفت: صاحب منزل اینها را برایتان فرستاده و خودش در مسجد کوفه معتکف است. پس از پایان اعتکاف که مقدس اردبیلی به خانه آمد، همسرش به او گفت : آذوقه ای که به وسیله آن عرب فرستاده بودید، بسیار عالی و درجه یک بود. مرحوم مقدس اردبیلی که چیزی نفرستاده بود، فهمید که این عنایت از سوی خداوند بوده است و حمد و ثنای الهی را به جا آورد. |
فراخوان
|
