طلوع غمبار شنبه پانزدهمین روز از ماه رجب که مصادف است با رحلت شهادت گونه عقیله بنی هاشم حضرت زینب (س) را به محضر همه سروران عزیز تسلیت عرض می نمایم و سخن امروز را به دلنوشته ای به این بانوئی که دربند یزیدیان فرمود"ما رأیت الا جمیلا” اختصاص می دهم.

زینب ای خورشید روز و ماه شب کربلا!
ای تمامی حیا و حلم! زینب!
ای زبان علی در کام!
ای رسالت حسین بر دوش!

با ما حرف بزن ای زن! ای که مردانگی در رکاب تو جوانمردی آموخت،زنان ملت ما به تو محتاجند،بیش از همه وقت،نفوذ فرهنگی غرب برخی از زنان ما را به اسارت پنهان و ذّلت تازه شان می کشاند و از خویش و از تو بیگانه شان می سازد برایشان دعا کن تا بر تفکر یزیدی غلبه نمایند و حرمت زینبی بودن را برای خود به ارمغان آورند…

امروز حریم این بانو با همت پاک یاران عاشورایی در مقابل یزیدیان حفاظت می شود، ای پشت و پناه برادر ،برای پیروزی سربازان عاشقت بر کریه ترین تفکرات این عصر دعا کن.

بارالها؛ بر محمد(ص) و آل محمد(ص) درود فرست و قلب حضرت زینب(س) را از مدافعان حرمش خشنود گردان.
التماس دعا

براي اين كه نقش امام جواد(ع) به روشني در نظام ولايي و جايگاه ايشان چنان كه هست نمايان و آثار امامت وي به درستي آشكار شود مي بايست نخست جايگاه امامت در فرهنگ قرآني و شيعي دانسته شود. از اين رو پيش از ورود به مسئله ضروري است تا اين مفهوم بازخواني شود.
امام در بينش و نگرش قرآني و فرهنگ شيعي از جايگاه بس بلندي برخوردار است. امام خليفه الله و انسان معصوم كاملي است كه خود راه كمال را پيموده و به عنوان راهنما و مدير و مدبر نه تنها در خدمت انسان و بلكه هستي است تا هر كسي را به مقام و جايگاه لايق و شايسته خويش برساند.

امام و امامت را مي توان از ابعاد مختلف كلامي و عرفاني و سياسي و اجتماعي و در نظام ها و مدل هاي مختلف بررسي و جايگاه آن را شناسايي و معرفي كرد ولي آن چه درباره امام و امامت در مفهوم قرآني بيان شده آن است كه امام به عنوان خليفه و جانشين خدا بر هستي است كه به ولايت و ربوبيت طولي، همه موجودات آفرينش را به سوي كمال، هدايت و رهنمون مي گرداند.

ادامه »

يَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَكِ أَوْلِيَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِكُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوكِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَى [أَتَانَا] بِهِ وَصِيُّهُ فَإِنَّا نَسْأَلُكِ إِنْ كُنَّا صَدَّقْنَاكِ إِلا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِيقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلايَتِكِ.

اى آزموده، آزمودت خدایي كه تو را آفريد، پيش از آنكه تو را بيافريند، پس به آنچه آزمودت تو را شكيبا يافت‏ ما بر اين باوريم كه دوستان و تصديق‏ كنندگان توایم، و به تمام آنچه پدرت (درود خدا بر او و خاندانش باد) و وصی اش براى ما آورده صبركننده ‏ايم، پس از تو درخواست می كنيم، اگر تصديق ‏كننده تو بوده‏ ايم، ما را به تصديقمان به پدرت و جانشينش ملحق كنى، تا خود را بشارت دهيم، كه به سبب ولايت تو پاك گشته‏ ايم.

 به نام خداوند بخشنده مهربان ، به نام خدايى كه نور است به نام خدايى كه نور نور است ، به نام خدايى كه نورى بالاى نور است ، به نام خدايى كه تدبير امور به دست اوست ، به نام خدايى كه نور را از نور آفريد. ستايش و سپاس خدايى را كه نور را از نور آفريد و نور را بر كوه طور فرود آورد ، در ـ درون ـ كتابى نوشته شده ، در طومارى گسترده بر پيامبرى برخوردار از نعمتها.

منبع: منهج الدعوات سید بن طاووس

خانه سکوت و شهر سکوت و از آن سکوت
افتاده در تمامی هفت آسمان سکوت

پاییز فصل هوهوی باد است و کوچه باغ
کوچه سکوت و باغ سکوت و خزان سکوت

بعد از نبی بلال شده لال حیرت و
چندی‌ست روی مأذنه گشته اذان سکوت

انگار خاک مرده در این شهر ریخته
این سان نموده مردم چون مردگان سکوت

مردم ز شرم سر به گریان نموده و
کردند در مقابل وجدانشان سکوت

ادامه »