سلام

اگر سکوت قلبم را شکستم و نفس­های در­مانده از قفس ِسینه­ام را آزاد کردم؛

اگر سبقتِ روزها و شب­ها امان­ام داد و من ماندم و یک سکوتِ بلند تنهایی؛

در این دنیای نَمور و کپک زده­ی اطراف، بت­های افکارم به سختی ترک می خورد.

یادم می­آید، آرام، یاد کسی بوده­ام؛ کسی که در فطرتم خوب می­شناسم­اش.

و شاید تنها این احساس باقی مانده باشد؛ اما همین یک جرعه کافی است.

سلام بر آن مولایی که قلبم به تسخیر اوست.

سلام دادم؛ یعنی برایت از خدا سلامت طلب می­کنم؛[۱]

یعنی از خدا می­خواهم که اسم با برکت او (سلام) بر تو واقع شود.[۲]

و باز سلام؛ یعنی از این حقیر گزندی به شما نخواهد رسید.[۳]

نمی­دانم به تو دیگر چه باید گفت؟

اما می­دانم که این سلام باید از جنس همان سلامی باشد که خدا به نوح، به موسی، هارون،

ابراهیم و به اولیایش داده و آخرین سلامش را به آل­یاسین.[۴]

بدان که همان است. از خدا برای تو سلام و سلامت می­خواهم؛

به مثال همان سلامی که خدا به خاندان یاسین داده؛[۵]

امیرمؤمنان علیه­السلام فرمودند:« یاسین حضرت محمد صلی­الله­علیه­وآله و ما آلِ(خاندان) یاسین هستیم.»[۶]

سلام به تو ای آخرین باز مانده­ی آل یاسین!

که نیکوترین سلام­های خداوندی برایت فرستاده شده

و کلام چِرک­آلود من به کوی تو دیگر سلام نیست.

با خود می­اندیشم که( شاید!‍) سلام و سکوتم یکی است! اما محبت نمی­گذارد که قلبم سلام ندهد؛ نگوید که من تسلیم شمایم.

و چون بنده­ای دست به دامان ِمولا شده­ام؛ نکند گوشه­ی چشمت به ما نیفتد. نه، این دوستی و محبت سرکش­تر از آن است که کتمان شود.

سلام من، طلب لطف و نظر شماست.

ابتدا خود را در محضر شما می­بینم؛ سپس سلام می­کنم؛ یعنی گزندم به شما نخواهد رسید.

مولای من! سلام پیمانِ من با شماست که دیگر گناهم اسباب غربت شما نباشد.

این دُرّ معانی که گفته شد، همه از بطنِ « سلام » سُفته شد.

اما پرده­ی بالاتر معنای سلام بر رسول خدا را بشنویم:

« خداوند پس از این­که از معصومین علیهم­السلام و شیعیان بر بندگی و شکیبایی و پروای الاهی پیمان گرفت، ایشان را وعده فرمود که زمین ِمبارک و حرمِ امن را تسلیمِ آنان کند . . . و ایشان را از شرّ ِدشمنانشان آسوده گرداند و آن­چه در زمین است برای ایشان بی­نقص و آلایش شود . . .  و سلام بر رسول خدا یاد آور ِاین پیمان (و این وعده الاهی) است؛ به امید آن که خداوند در رسیدنِ وقتِ این پیمان تعجیل کند و سلامت و فرج را با همه ی برکاتی که در آن پیمان بوده، برای شما زودتر برساند.»[۷]

آری! این است معنای سلام بر رسولِ خدا صلی­الله­علیه­وآله:

دعا برای سلامتِ زمین و پاک شدن ِآن از شر دشمنانِ پیامبر و اهل بیت علیهم­السلام.

سلام یعنی دعا بر تعجیل ِفرج؛

پس سلام به تو ای آخرین بازمانده از آل یاسین که این سلام، دعا بر تحققِ پیمان الاهی است؛ دعا به ظهور عدل و داد توست. سلام حقیرانه­ی من، ای مولا! دعای من است؛ دعایی که هر روز می­خوانم:

« سَلامٌ عَلى آلِ یاسین.»[۸]

. . . مولای من! سلام مستحب بود؛ اما چه گواراست جواب آن از سوی بزرگواری چون شما!

هر صبح که سلامتان می­دهم، به امید روزی هستم که جوابتان را با گوش جان بشنوم. مولای من! تا آن روز سلامت می­دهم.

سلام به تو ای نورِ خدا در تاریکی­های زمین![۹]

داود را که  خلیفه دوم عباسی گرفت…
هیچ کس امیدی به آزادی او نداشت؛
داوود تنها فرزند فاطمه که مادر رضاعى امام صادق(ع) هم به حساب می‌آمد، بود
فاطمه دو فرزند دیگر هم داشت اما  شهید شده بودند و داود حالا تنها بهانه زندگی اش بود.
مدت اسارت که طولانی شد کم کم خبرهای تلخ و دردناک هم از سرگذشت داود آمد
یک روز خبر مرگش را می‌آوردند، یک روز می‌گفتند او را لای دیوار گذاشته اند، روز دیگر از شکنجه داوود خبر می‌رسید و کار تا جایی بالا گرفت که فاطمه از غم داود فرتوت و ناامید در انتظار مرگ بود.

…
خبر آمد امام صادق در بستر بیماری است فاطمه که مادر رضایی اش هم بود  به عیادت امام رفت. وقت خداحافظی امام سراغ داود را گرفت و فاطمه خبرهای ضد و نقیضی را که شنیده بود نقل کرد و برای آزادی پسرش چاره خواست.
امام فرمود: «می‏دانی این ماه، ماه رجب است و دعا در آن زود به اجابت می‏رسد؟ چیزی را که می‏گویم دقیقاً انجام ده تا فرزندت از زندان آزاد شود.»
 فرمود: «سه روز، سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم رجب را روزه ‏بگیر و روز پانزدهم هنگام ظهر غسل کن و نماز ظهر را بخوان و بعد از نماز ظهر هشت رکعت نافله عصر را بجا آور و بعد از نماز دعایی را که برایت خواهم نوشت بخوان و بعد از دعا به سجده برو و بگو: لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّي وَ فَاقَتِي وَ كَبْوَتِي لِوَجْهِي. طوری با خلوص دعا را بخوان که اشک از چشمانت جاری شود؛ حتی به اندازه بال مگس. که همین جاری شدن اشک و سوزش قلب نشانه اجابت دعاست.»
و فاطمه همه را انجام داد…
شب شانزدهم از نيمه گذشته بود که پيغمبر(ص) را با جمعی از صالحان در خواب ديد. رسول خدا(ص)  فرمود: «اى ام‌داود اين جماعتى را كه مشاهده مى كنى شفيعان تو هستند. براى تو دعا كرده اند و مژده مى دهند كه حاجت تو برآورده شده است. خداوند تو را مشمول رحمت خـود قـرار داده، مـحـفـوظ مـى دارد و فـرزنـد تو را هـم حفظ مى كند و او را سالم به آغوش تو بر مى گرداند.»

وقتی برای طواف داخل مسجد شد آهسته آهسته پیش آمد و دست ها را به آسمان بلند کرد و زمزمه کرد: «رَبّ ِاِنّی مُؤمَنِةٌ بِکَ و بماجاءَ مِن عِندِکَ مِن رُسُل و کُتُب و اَنّی مُصَدِّقَةٌ بِکَلامِ جدیّ اِبْراهیم الخَلیل و انَّه بنی البیت العتیق؛ فَبِحقِ‏ الذَّی بنی هذا البَیْتِ و بِحَقَ الْمُولوُدِ الذَّی فیبَطْنی لما یسرت علی ولادت»؛ «پروردگارا! من به تو و پیامبران و کتاب های آسمانی تو، ایمان آورده‏ ام و سخن جدم ابراهیم را پذیرفته ‏ام و بی ‏تردید خانه تو با دستان او ساخته شده است. خداوندا! به حق آنکسی که این خانه را بنا کرد و به حق جنینی که در رحم دارم، این ولادت و وضع حمل را، برای من آسان گردان.»

درب کعبه گشوده نشد، بلکه رکن یمانی شکافته شد تا خداوند وضع حمل این فرزند را بر مادرش آسان کند.

سه روز از ورود فاطمه به کعبه گذشته است. روز چهارم بار دیگر دیوار کعبه شکافته شد و فاطمه درحالیکه کودکی را در آغوش می ‏فشرد، بیرون آمد. آرام در برابر مردم ایستاد و گفت: «خداوند مرا بر زنان گذشته، برتری بخشید؛ چراکه آسیه دختر مزاحم، از بیم دشمنان، در جایی نیایش می‏ کرد که مناسب عبادت پروردگار نبود و مریم دختران عمران، از درخت خرمای خشک شده، خرمای تازه چید. اما من وارد خانه خدا شدم و از میوه ‏های بهشتی خوردم و هنگام خروج شنیدم که هاتفی در میان آسمان و زمین فریاد می ‏کرد: «ای فاطمه! نام این نوزاد را «علی» بگذار! که خداوند فرموده است: من نام او را از نام خود، گرفته‏ ام … اوست که خانه مرا از لوث وجود بت ها پاک می‏ کند و نوای اذان را از بام خانه من، در مکه می ‏گستراند.»

فاطمه دختر عمو و تنها همسر ابوطالب پسر عبد المطلب بنی هاشم قریشی بود. او و ابوطالب اولین زن و مرد از بنی هاشم بودند که با هم ازدواج کردند. فاطمه بنت اسد یازدهمین فرد و دومین زنی بود که مسلمان شد و نخستین زنی بود که پس از نزول آیه «یأَ ایهَا النَّبیُّ إِذَا جَاءَک الْمُؤْمِنَ تبَایعْنَک» با پیامبراکرم(ص) بیعت کرد و اندکی پس از پیامبر به همراه علی و فاطمه زهرا به سوی مدینه هجرت نمود و در محلی به نام قبا به ایشان پیوست.

هنگامی که پیامبر پس از وفات پدربزرگش عبدالمطلب تحت سرپرستی عمویش ابوطالب قرار گرفت، فاطمه بنت اسد نیز برای او، همچون یک مادر بود. فاطمه مثل یک مادر به وی مهر می ‌ورزید و همیشه محمد را بر فرزندان خود برتر و مقدم می‌ داشت؛ به طوری که محمد این نکته را بارها بر زبان می ‌آورد و از او به نیکی یاد می ‌کرد.

زمانی که خبر وفات فاطمه بنت اسد را علی به محمد رساند. محمد سخت گریه کرد و گفت: «علی جان، او تنها مادر تو نبود؛ بلکه مادر من هم بود.» سپس محد عمامه خود را کفن او قرار داد تا به وسیله آن از آزار حشرات زمین حفظ گردد؛ و بر پیکر او نماز گزارد؛ و اقرار به امامت پسرش علی را به او تلقین کرد، تا پس از دفن، وقتی از او در مورد آن سؤال شد، بتواند پاسخ دهد؛ و او را با پیراهن مخصوص خود کفن نمود و در قبر او قبل از دفنش خوابید تا بدین وسیله فشار قبر به او نرسد.

وقتی عمارعلت این کار را پرسید، محمد گفت: ابایقظان(کنیه عمار)! فاطمه استحقاق این رفتار را دارد؛ چه آن که بعد از مادرم آمنه، او مادرم بود. با این که خود فرزندان زیادی داشت و در تنگ‌ دستی به سر می ‌برد، همیشه مرا در لباس، غذا و رسیدگی به سایر امور، بر فرزندانش مقدم می ‌داشت. به درستى كه هيچ كس بعد از ابوطالب، مانند فاطمه، به من نيكى نكرد.

پی نوشت
1.    الطبقات، جلد ۸، صفحه ۲۲۲
2.    ابن اثیراسد الغابه، جلد ۷، صفحه ۲۱۷
3.    علامه امینی، الغدیر، جلد ۶، صفحه ۲
4.    سید جعفر شهیدی، علی از زبان علی یا زندگانی امیرالمؤمنان علیه ‏السلام، چ. هشتم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1378، ص 6. به نقل از: مجله بانوان شیعه شماره 3 مقاله: فاطمه بنت اسد علیها السلام؛ پیشگام در عرصه ایمان و هجرت.

واقعاً چقدر منظره‌ى زيبا و معطّرى است كه جمع كثيرى از جوانهاى ما برخلاف سيره‌ى متعارف جوانهاى دنيا كه غرق در شهوات و تمايلات نفسانى هستند، روزها و شبهائى را روزه بگيرند.
بروند در يك مسجدى بنشينند، اعتكاف كنند؛ شب و روزشان را ذكر و فكر و شنيدن معارف الهى و شنيدن احكام و مذاكره‌ى علم حقيقى - كه علم توحيد است - قرار دهند؛اين خيلى چيز مهمى است.
اينها از بركت انقلاب است.

عرصه‌ى جوانى ما، طبقه‌ى جوانان ما، از لحاظ كميت و كيفيت، نسبتشان از مسن‌ترها اگر بيشتر نباشد، كمتر نيست.

جوانهاى مؤمنِ امروز ما و كسانى كه دل در گرو انقلاب دارند، كه نه امام را ديدند، نه انقلاب را درك كردند، نه دوران دفاع مقدس را ديدند، انگيزه‌شان، همتشان از جوانهاى دوره‌ى دفاع مقدس بيشتر نباشد، كمتر نيست؛ اين را بنده از روى علم و اطلاع عرض ميكنم؛ تحليل نيست، حدس نيست.

كارهاى بزرگى كه امروز جوانهاى ما در عرصه‌ى ملى و در بخشهاى گوناگون دارند انجام ميدهند، گاهى زحمتش، فشارش، حتّى خطرش، بيشتر از آن كارى است كه در دوران دفاع مقدس انجام ميدادند، يا بايد انجام ميدادند. اين روحيه را بايد حفظ كرد.

بيانات مقام معظم رهبری در ديدار اقشار مختلف مردم ‌۱۳۹۲/۰۲/۲۵

دانلود همین کلیپ

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در جدیدترین مطالبی که سایت اطلاع‌رسانی ایشان در بخش استفتائات منتشر کرده است، در پاسخ به سوالاتی درباره اعتکاف فرموده‌اند:

وقت فضیلت اعتکاف
س. چه زمانی اعتکاف مستحب مؤکد است؟ و به عبارت دیگر در چه اوقاتی اعتکاف مستحب است؟
ج: اعتکاف وقت خاصی ندارد، هرچند اعتکاف در ده روز آخر ماه مبارک رمضان فضیلت بیشتری دارد.

استحباب اعتکاف در ماه رجب
س. آیا اعتکاف در ماه رجب مستحب است؟
ج: دلیل خاصی بر استحباب اعتکاف در خصوص ماه رجب نیافتیم.

شرط ترک اعتکاف
س. آیا شخص معتکف می‌تواند در ابتدای اعتکاف هنگام نیت کردن شرط کند که اگر برای او عذری پیش آید حتی در روز سوم هم دست از اعتکاف بردارد؟
ج: بله می‌تواند.

اعتکاف بعد از طلوع فجر
س. معتکفی می‌خواهد سه روز اعتکاف کند و مدّت ۷۲ ساعت اعتکاف انجام دهد، اگر اعتکافش را از بعد از طلوع فجر مثلاً از ظهر شروع کند و ظهر هم به پایان برساند به‌گونه‌ای که مجموع آن ۷۲ ساعت شود، آیا این اعتکاف صحیح است؟
ج: اعتکاف باید از شروع روز اول تا پایان روز سوم باشد و تلفیق کردن بدین‌گونه که جزئی از روز اول را با جزئی از روز آخر یک روز کامل به حساب بیاورد صحیح نیست.

تأخیر از وقت واجب اعتکاف
س. اگر معتکف مثلاً یک ساعت از ابتدای روز بعد از طلوع فجر تأخیر کند آیا این روز به عنوان روز اول اعتکاف حساب می‌شود؟ چه تأخیر عمدی باشد یا اضطراری؟
ج: در اعتکاف باید از ابتدای روز اول شروع کرد، لذا روزی که ناقص مانده جزو اعتکاف محسوب نمی‌شود هرچند که تأخیر از روی اضطرار باشد.

نذر اعتکاف دو روز و یا سه روز منفصل
س. اگر انسان نذر کند دو روز معتکف شود نه بیشتر از آن، آیا نذرش منعقد می‌شود؟
ج: منعقد نمی‌شود.

س. اگر کسی نذر کند سه روز منفصل معتکف شود، آیا نذرش منعقد می‌شود؟
ج: منعقد نمی‌شود.

اعتکاف بیش از سه روز
س. آیا بیشتر از سه روز می‌توان معتکف بود به‌طوری که آن زیاده بخشی از یک روز یا شب باشد؟
ج: اعتکاف بیشتر از سه روز جایز و صحیح است و در طرف زیاده حدّی ندارد، ولی زیاد کردن بخشی از روز یا بخشی از شب به نیت اعتکاف محل اشکال است.

س. اگر معتکف نیّت چهار روز اعتکاف کند، آیا روز چهارم هم جزو اعتکاف است یا این‌که باید شش روز را تکمیل کند تا روز چهارم به حساب آید؟
ج: روز چهارم نیز داخل در اعتکاف است، و اگر پنج روز اعتکاف کند، واجب است روز ششم را کامل کند.

تعریف شب و روز
س. منظور از شب و روز در اعتکاف چیست؟
ج: روز از طلوع فجر تا مغرب شرعی است و شب از مغرب تا طلوع فجر.