اغلب تاریخ نویسان معتقدند امام عسکری علیه السلام در سال 232 ق در شهر مدینه چشم به جهان گشود و هنوز چندسالی از عمر مبارکش نمی گذشت که به همراه پدر بزرگوارش امام هادی علیه السلام از مدینه به سامرا تبعید شد و در مرکز عسکر (لشکرگاه) تحت نظارت مأموران خلیفه ساکن شد. آن حضرت و پدر بزرگوارشان به مناسبت این که در محل استقرار لشکریان حکومت ناگزیر به سکونت شده بودند، عسکریین علیه السلام (= دو عسکری) لقب یافته اند.

دوران امامت حضرت عسکری علیه السلام

امام یازدهم در سال 254 ق، به دنبال شهادت امام هادی علیه السلام و در حالی که بیش از 22 سال از عمر مبارک آن حضرت سپری نشده بود، منصب امامت را عهده دار شدند و حدود شش سال یعنی تا 26 سالگی به ارشاد و هدایت مردم مشغول بودند. آن حضرت سرانجام در هشتم ربیع الاوّل سال 260 ق به دسیسه معتمد عباسی و در شهر سامرّا به شهادت رسیدند و جنازه مطهرشان در کنار مرقد منوّر پدر بزرگوارشان امام هادی علیه السلام به خاک سپرده شد که میعادگاه شیعیان جهان است و عاشقان ولایت چون پروانه به دور شمع وجودش می چرخد.

ادامه »

بر هیچ پدر و مادری پوشیده نیست که باید فرزندان را تحت حمایت خود داشته و به آنان راه و رسم خوب زندگی‌کردن را بیاموزند. در همین راستا لازم است تا والدین با آن‌چه که فرزندان نیازمند یادگیری آن هستند، آشنا بوده و بدانند چگونه این مفاهیم را به فرزندان خود از کودکی بیاموزند تا در سنین نوجوانی و جوانی با تکیه بر این آموزش‌های خانوادگی بتوانند در اجتماع فعال بوده و از خود مراقبت کنند.

طبیعی است که علاوه‌بر تأمین نیازهای مالی کودکان مانند پوشاک و غذا و مسکن، کودکان نیازمند امنیت و آرامش و تربیت صحیح در بستر خانواده نیز هستند. به‌همین‌منظور 10 مهارت مهمی ‌که والدین وظیفه دارند تا به کودکان خود بیاموزند را بیان می‌کنیم.

اولین مهارت: احساس امنیت

بیان مفاهیمی‌ همچون حق نفس‌کشیدن و حق زنده‌ماندن و زندگی‌کردن و بسیاری از حقوق دیگر که شاید در ضمن زندگی روزمره به چشم نیاید، از جمله اصولی است که باید به فرزند خود بیاموزید.

هرانسانی پس از به‌دنیا آمدن، حق دارد از تمامی ‌امکانات و امنیت موجود در پیرامون خود بهره بگیرد و بر همین اساس کودک باید بداند که حق امن‌ماندن و امنیت‌داشتن جزو حقوق طبیعی اوست و دیگران وظیفه دارند این حق را به رسمیت شناخته و رعایت کنند.

با بیان این حق و آشنایی فرزندان با امنیت، آنان می‌آموزند که کسانی که امنیت آنان را به هر نحوی به مخاطره بیاندازند، خاطی بوده و باید با آنان برخورد کنند.

ادامه »

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: انجام طاعت و ترک معصیت به حسب ظاهر مشکل است، و سلمان شدن مشکل، بلکه کالمحال است، و لذا غیر از معصومین-علیهم‌السلام- همه به ترک طاعت و فعل معصیت مبتلا هستیم و معصوم بودن مثل این که نشدنی است، ولی در افراد بشر، شمر هم بسیار است؛ اما آیا چیزی هست که مطلب* را آسان کند؟

از اموری که خیلی سهل الموونه و آسان است – ولو عمل بر خلاف قول باشد- این است که انسان ملاحظه کند و ببیند اگر ملتزم به طاعت و تارک معصیت باشد، ایا حال او مثل صورتی است که ترک طاعت و فعل معصیت می کند و آیا این حال مثل حالت اول است، یا خیر؟ فرض کنید اگر انسان نزد رییس جمهور یا هر رییس مطلق، مقرب باشد، این برای او بهتر است و یا این که نزد یک فقیر تهی است و محروم؟! آیا خوب است به ذاتی که موت و حیات و مرض و صحت و غنا و فقر به دست او است مراجعه کنیم و رابطه‌ی دوستی داشته باشیم، یا با کسی که خود محتاج و ناتوان و بیچاره است؟!

در اطاعت اوامر الهی و نیز در معصیت و به فرمان شیطان و نفس بودن، امر دایر است بین این که باکسی که حیات و ممات، غنا و فقر و مرض و صحت و مریض خانه و دکتر و خزانه و ثروت و… به دست او است؛ مجالست کنیم یا با کسی که هیچ ندارد؟! انسان کدام را اختیار می کند و محبت وجدانیه (نه به حسب خوف ناریاشوق بهشت) با کدام طرف است؟

ادامه »

ﻭَ ﺇِﺫَﺍ ﻟَﻘُﻮﺍ ﺍﻟﱠﱠﺬِﻳﻦَ ﺀَﺍﻣَﻨُﻮﺍ ﻗَﺎﻟُﻮﺍ ﺀَﺍﻣَﻨﱠﱠﺎ ﻭَ ﺇِﺫَﺍ ﺧَﻠَﻮْﺍ ﺇِﻟﻰ ﺷﻴَﻄِﻴﻨِﻬِﻢْ ﻗَﺎﻟُﻮﺍ ﺇِﻧﱠﱠﺎ ﻣَﻌَﻜُﻢْ ﺇِﻧﱠﱠﻤَﺎ ﻧﺤْﻦُ ﻣُﺴﺘﻬْﺰِﺀُﻭﻥَ (14) ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻳَﺴﺘﻬْﺰِﻯُ ﺑﻬِﻢْ ﻭَ ﻳَﻤُﺪﱡﱡﻫُﻢْ ﻓﻰ ﻃﻐْﻴَﻨِﻬِﻢْ ﻳَﻌْﻤَﻬُﻮﻥَ (15) ﺃُﻭﻟَﺌﻚ ﺍﻟﱠﱠﺬِﻳﻦَ ﺍﺷﺘﺮَﻭُﺍ ﺍﻟﻀﻠَﻠَﺔَ ﺑِﺎﻟْﻬُﺪَﻯ ﻓَﻤَﺎ ﺭَﺑﺤَﺖ ﺗﺠَﺮَﺗُﻬُﻢْ ﻭَ ﻣَﺎ ﻛﺎﻧُﻮﺍ ﻣُﻬْﺘَﺪِﻳﻦَ (16)
ترجمه: 14 ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ، (ﻭﻟﻰ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺋﻴﻢ ﻣﺎ (ﺁﻧﻬﺎ) ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ. 15 ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﺀ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻐﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﻧﮕﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ. 16 ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﻌﺎﻭﺿﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ (ﺍﻳﻦ) ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺩﻩ، ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.

ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ-منافقین- ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﺮ ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺼﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ، ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ (ﻭ ﺍﺫﺍ ﻟﻘﻮﺍ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺁﻣﻨﺎ)  ﻣﺎ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻳﻚ ﻣﻜﺘﺒﻴﻢ، ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﺍ ﮔﺸﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ! ﺍﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺻﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺋﻴﻢ! (ﻭ ﺍﺫﺍ ﺧﻠﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺷﻴﺎﻃﻴﻨﻬﻢ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻧﺎ ﻣﻌﻜﻢ). ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺆ ﻣﻨﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ! (ﺍﻧﻤﺎ ﻧﺤﻦ ﻣﺴﺘﻬﺰﺋﻮﻥ). ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻰ ﺧﻨﺪﻳﻢ، ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻠﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ، ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺎ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﺎ ﺷﻤﺎﺋﻲ! ﺳﭙﺲ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻟﺤﻦ ﻛﻮﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﻗﺎﻃﻊ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺪﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ (ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺴﺘﻬﺰﻯ ﺀ ﺑﻬﻢ).

ادامه »

☑️ انتظار به چه معناست؟
انتظار به معنای امید و آمادگی برای آینده ای بهتر است،  مثلا شخصی را در نظر بگیرید که فرزندش بیمار شده،  و در انتظار سلامتی او به سر میبرد،  یعنی میخواهد وضع موجود (بیماری) برطرف گردد و وضع بهتری (سلامتی) جایگزین آن شود،  با این تفاسیر انتظار حقیقی از دو تشکیل شده است:

۱: نابودی وضع موجود
۲: جایگزینی وضع نیک و عالی به جای آن