بچه اگر از همان طفولیت هم غیبت بکند ، نباید بگویید هنوز که مکلف نشده است و یا هنوز تکلیف بر عهده اش نمی باشد . نه ، عادت می کند . چطور بچه اگر قبل از تکلیف سیگار بکشد و یا معتاد شود قبول نمی کنید که بگویید چون بچه است و هنوز مکلف نیست ، چه اشکالی دارد که هروئینی بشود . یا چون هنوز مکلف نیست ، تریاکی یا سیگاری بشود . اشکالی ندارد . نه ! شما می گویید چه فرقی می کد ؟ انسان است وقتی که عادت کند ، ضایع می شود . این هم عادت به کار بدی است . بچه که انجام بدهد ، دیگر بدتر است . غیبت چه فرقی با آن کارها می کند ؟ اگر بچه به یک کار بدی معتاد شد و وقتی هم که بزرگ شد دیگر نتوانست آن کار را ترک کند ، چقدر از پدر و مادری که جلو ی او رانگرفته اند ناراحت می شود .(کتاب : مثل ها و پندها ج 2 )

امام حسن مجتبی علیه السلام روزی فرزندان خود و فرزندان برادر خود را دعوت کردند و به ایشان فرمودند:

أَنَّهُ دَعَا بَنِیهِ وَ بَنِی أَخِیهِ فَقَالَ إِنَّكُمْ‏ صِغَارُ قَوْمٍ‏ وَ یُوشِكُ أَنْ تَكُونُوا كِبَارَ قَوْمٍ آخَرِینَ فَتَعَلَّمُوا الْعِلْمَ فَمَنْ یَسْتَطِعْ مِنْكُمْ أَنْ یَحْفَظَهُ فَلْیَكْتُبْهُ وَ لْیَضَعْهُ فِی بَیْتِهِ.

همه شما کودکان اجتماع امروز هستید و امید می رود که بزرگان اجتماع فردا باشید. پس دانش بیاموزید و در کسب علم کوشش کنید و هرکدام حافظه قوی ندارید که مطالب استاد را حفظ کنید آنها را بنویسید و در منزل نگهداری کنید تا در مواقع لزوم مراجعه کنید.(بحارالانوار ج2 ص 152)

پاورقی :

این نکات را آیت الله حائری شیرازی در مورد تربیت کودکان بیان کرده اند.

ولادت حضرت محمد(ص)در عام الفیل¹رخ داد و در ماه ربیع الاول که گروهی هفدهم و گروهی دوازدهم ربیع الاول ذکر کرده اند.

حضرت محمد(ص) از فرزندان حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل است.

تاریخ گواهی می دهد که ولادت پیامبران آسمانی از جمله پیامبر اسلام با حوادث و رویدادهای خارق العاده ای همراه بوده است.

ستاره ای بدرخشید وماه مجلس شد     دل رمیده ی مارا انیس و مونس شد

اتفاقاتی که هنگام ولادت حضرت محمد(ص) رخ داد ازجمله:ایوان کسری لرزید و سیزده یا چهارده کنگره آن فرو ریخت.

آتشکده ی فارس که هزاران سال روشن بود خاموش شد، دریاچه ی ساوه فرو نشست.

بت های مکه همگی به رو در افتادند، انوشیروان و موبدان خواب وحشتناکی دیدند.²

این اتفاقات غیر عادی فقط مخصوص ولادت پیامبر اسلام نبوده است بلکه تولد پیامبران دیگر هم با این نوع حوادث همراه بوده است.

عبدالمطلب پدربزرگ حضرت محمد(ص) پس از تولد پیامبر اسلام او را به درون کعبه برد و خدا را به خاطر این نعمت بزرگ سپاس گفت.

عبدالمطلب در جشن با شکوهی نام مولود فرخنده را محمد نهاد این نام در عرب کمتر رایج بود علت این نام را از عبدالمطلب پرسیدند پاسخ داد:می خواهم او در آسمان و زمین ستوده باشد.

البته نام های متعددی هم داشتند:احمد ،طه،یاسین

به گفته ی شهید مطهری ولادت پیامبر اکرم(ص) از ایام ماههای شمسی منطبق می شود که در فصل بهار اوایل اردیبهشت  سی و یکم فروردین یا پنجم اردیهشت و در بین الطلوعین روزجمعه متولد می شود.

پیامبر اسلام در کودکی پدرش عبدالله و  مادرش آمنه را از دست داد شاید تا آن زمانی که پیامبر اکرم(ص) پدر و مادرش را از دست داد بین 5یا 6 ساله بودند.که سرپرستی او را پدر بزرگش عبدالمطلب به عهده گرفت.

از خصوصیات پیامبر اکرم(ص) در همه عمرش از اول کودکی تا آخر عمر هرگز اعتنایی به بت و سجده بر بت نکرد.

پیامبر اکرم(ص) از آغاز نوجوانی و جوانی به امین معروف شد هرکسی امانتی نزداو می نهاد بدرستی از آن حفاظت می کرد.

در قرآن کریم حدود چهارصد آیه راجع به ابعاد شخصیتی آن پیامبر نازل شده که بخشی مربوط به خصایص اخلاقی او می باشد که چهار آیه آن با نام محمد آمده است.

زندگی پیامبر اسلام پرموج و پرحادثه و پرانقلاب بوده است که در تمام جهان نفوذ کرده بود.

حلیمه دایه پیامبر اسلام شد که با آمدن پیامبر اسلام به خانه اش خیر و برکت زندگیش زیاد شد.

حضرت محمد(ص) هشت ساله بودند که پدربزرگ خودرا از دست دادند سر پرستی اورا ابوطالب برادر عبدالمطلب به عهده گرفت.زیرا عبدالمطلب و ابوطالب از یک پدر ومادر بودند.

پیامبر بخشی از عمر خود قبل از مقام نبوت در چوپانی می گذراندند .

رسول اکرم(ص) فرموده اند:تمام پیامبران پیش از نبوت مدتی چوپانی کرده اند که این در طریق تربیت انسان ها شکیبا و بردبار باشند.

ازدواج پیامبر اکرم(ص) با حضرت خدیجه(س) تحول بزرگی در تاریخ اسلام به وجود آورد.

با بعثت پیامبر اکرم(ص) تمام معادلات سیاسی و تجاری و اجتماعی و اعتقادی مکه بهم می خورد.

بعثت پیامبر اکرم(ص) درسن چهل سالگی حضرت انجام گرفت که بعثت پیامبر اکرم(ص)با برانگیخته شدن آن حضرت به مقام عالی نبوت و خاتمیت که حساس ترین فراز تاریخ درخشان اسلام است.

پیامبر با تمام فراز و نشیب های زندگی خود و فداکاری های خستگی ناپذیر خود سرنوشت بشریت را دگرگون ساخت و صفحات نوین و درخشانی از تمدن به روی انسان ها گشود.

آن چه ما موظفیم از وجود پیغمبر اکرم(ص) استفاده کنیم هم در گفتار و هم دررفتار³

خداوند پیامبران را برای کمال انسان مبعوث کرده است اگر خداوند آگاهی از هدف خلقت و راه رسیدن به کمال رادر اختیار انسان نمی گذاشت آفرینش لغو و بیهوده می شد.

بزرگترین نعمتی که خداوند به ما عنایت نموده است وجود مقدس نبی اکرم (ص) است به خاطر عنایاتی  که نبی اکرم (ص) داشته اند.

قرآن کریم می فرماید: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‏ إِلَی⁴ یعنی ایشان در لباس بشر آمده اند.

ما نباید پیامبر اکرم(ص) فقط در قالب بشر به او نگاه کنیم چون مانع معرفت ما نسبت به عظمت و وجود ایشان می شود .

اهل بیت علیه السلام فرموده انددر وصف رسول اکرم(ص)و ائمه به یک وصف قناعت نکنید.

پی نوشت ها:

1. عام الفیل سالی که ابرهه با سپاه به قصد تخریب کعبه حرکت کرد،که توسط معجزه الهی تمام سپاهان ابرهه سنگ باران شدند.
2. تاریخ یعقوبی ج2ص5
3. سیری درسیره نبوت شهید مطهری
4. سوره آیه 110

چند وقت قبل می‌خواستم یادداشتی بنویسم با عنوانِ «آشپزخانه‌م کو؟» ننوشتم. شاید به خاطر پیشگیری از قضاوت‌های بعدش. به خاطر کامنت‌هایی که می‌دانستم دیگر قرار نیست با لبخند و روی خوش جواب‌شان را بدهم.

حالا در این کتاب جدیدی که دارم می‌خوانم آنقدر نویسنده روی آشپزخانه تمرکز کرده که یکی دو روز است پاک هوایی‌ام کرده. هیچ وقت به نسبت زن با آشپزخانه فکر نکرده بودم. حواسم به این نبود که آشپزخانه مأمن زن است. توجه نداشتم که از آشپزخانۀ یک زن می‌شود فهمید که چقدر خوشبخت و راضی و آرام است. می‌شود فهمید چقدر دل‌اش به زندگی‌اش گرم است. می‌شود فهمید چقدر مردش را دوست دارد.

در آن یادداشتی که قرار بود بنویسم و ننوشتم، می‌خواستم از این بنویسم که چه کسی می‌داند زنی که تمام یک بعد از ظهرش را در آشپزخانه‌اش می‌پلکد و سه چهار ساعت بالا سر قورمه‌سبزی‌اش می‌ایستد و هزار بار در قابلمه‌اش را باز و بسته می‌کند و از غذایش می‌چشد آرام‌تر است یا زنی که در همان بعد از ظهر دائم از این سر شهر می‌دود به آن سر شهر تا به سه تا قرار کاری‌اش برسد؟

زنی که تمام بعد از ظهر در حال دویدن بود و شب قبلش از هولِ کارهاش بد خوابیده بود، من بودم. و زنی که تمام بعد از ظهر ایستاده بود بالا سر قورمه‌سبزی‌اش، آرام آرام ظرف شسته بود، ظرف‌های شسته را جا به جا کرده بود و کف آشپزخانه را جارو زده بود، فانتزیِ من.

امروز رفتم چپیدم توی آشپزخانه‌ای که مال من نبود. رفتم چپیدم توی آشپزخانۀ مامان. لباس شستم. ظرف شستم. عدس‌پلو بار گذاشتم. پیاز سرخ کردم. وسط کارهام برای خودم دم‌نوش بهارنارنج و به درست کردم. نشستم پشت میز ناهارخوری. پاهام را از زیر میز دراز کردم تا برسند به صندلی آن ورِ میز. تنهایی در سکوتی که فقط صدای فیس فیسِ سماور به هم‌اش می‌زد، دم‌نوش و بیسکوئیت خوردم. باز بلند شدم به غذام سر زدم. قوری دم‌نوش‌ام را گذاشتم سر سماور که گرم بماند. حتی هود روشن نکردم. پنجره باز نکردم. گذاشتم بوی پیازها بنشیند به لباسم. گذاشتم دست‌هام بوی صابون و پیاز و آویشن بگیرند. دلم خواست حتی مابقی کتابم را بیاورم پشت همین میز و در پناه آشپزخانه بخوانم.

دیدم نه انگار هر زنی آشپزخانه‌ای می‌خواهد، با چهار تا ظرف و قابلمه و کاسه-بشقاب. با سماور یا کتری‌ای که بشود باهاش نوشیدنی گرمی درست کرد. انگار هر زنی نیاز دارد برای ساعاتی هم که شده فکر کند به جز درست کردن این غذا، دیگر هیچ کاری توی این دنیا برای انجام دادن نیست. فکر کند به جز شستن ظرف‌های روی هم جمع شده، دیگر هیچ مشکلی توی دنیا نیست. فکر کند تنها کثیفی‌ای که توی دنیا هست، همینی است که کف آشپزخانۀ او نشسته. اینطوری برای چند ساعت هم که شده جای‌اش در آشپزخانه‌اش امن است. اینطوری چند ساعتی آرام است.

دیدم نه انگار آشپزخانه و همین چند ساعت ِ بودنِ زن در آشپزخانه و پلکیدنش در آن، کلی زن را آرام می‌کند. حتی اگر آن زن دلش نخواهد یا به اقتضای شریط نتواند بین دوگانۀ قورمه‌سبزی یا دویدن بین کارها، یکی را انتخاب کند.

دیدم نه انگار باید هر چند وقت یک بار آشپزخانۀ مامان را ازش قرض بگیرم. حالا که خودم آشپزخانه‌ای ندارم.

بسم‌الله الرّحمن الرّحيم

«رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي»

به مناسبت فرا رسیدن دهم ربیع الاول و سال‌روز ازدواج پیامبر اعظم (ص) و حضرت خدیجه«سلام‌الله‌علیهما» در اين جلسه قدری راجع به ازدواج و اهمیّت آن در اسلام صحبت می‌کنیم.

اهميّت ازدواج

ازدواج و رفع تجرّد و عزوبت، از نظر اسلام عزیز اهمیّت فراوانی دارد. تأکید قرآن کريم بر ازدواج مسلمانان، نظیر تأکید آن کتاب نورانی دربارۀ قانون مواسات است. چنانکه مي‌فرمايد: «وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى‏ مِنْكُمْ وَالصَّالِحينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَإِمائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ»[1]

بر جامعۀ اسلامی واجب است که دخترها و پسرها را همسر دهند و نگران فقر آنان نیز نباشند، چراکه اگر مؤمن باشند و طبق دستورات اسلام عمل کنند، خداوند، از فضل خود آنها را بي‌نياز مي‌کند.

پیامبر اکرم«صلّي‌الله‌عليه‌و‌آله‌وسلّم» نیز با تأکيد فراوان بر ازدواج، ‌فرموده‌اند: اگر کسي که دين و اخلاق او مورد پسند است، پیدا شد، با او ازدواج کنید، وگرنه فتنه و فساد بزرگ پدید می‌آید: «إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ‏ خُلُقَهُ‏ وَ دِينَهُ‏ فَزَوِّجُوهُ‏ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ فَسادٌ كَبِيرٌ»[2]

بنابراين از منظر قرآن کريم و روایات، یکی از کارهای واجب برای پدر و مادر، آن است که نگذارند پسر و دختر مجرّد در خانه باقي بماند و اگر آنها قدرت کافی برای ازدواج فرزندان خود را ندارند، بر دولت اسلامي واجب است زمينۀ ازدواج جوانان را فراهم کند. اگر دولت نيز قادر نیست یا کوتاهی می‌کند، بر همۀ مردم واجب کفايي است که به فکر ازدواج جوانان باشند. یعنی همان‌طور که افراد به فکر ازدواج فرزندان خود هستند و براي آنان جهيزيه، مسکن و ديگر لوازم ازدواج را فراهم مي‌کنند، بايد به فکر همۀ جوانان جامعه باشند.

ادامه »

نهم ربیع الاول سالروز آغاز امامت حضرت ولی عصر علیه السلام و روزی که امتداد غدیر است
و آن را غدیر ثانی نامیده اند روزی که عهد و پیمانی دوباره را با ساحت حضرتش می طلبد
عهد و پیمانی تا همیشه………….

به امید روزی که مهدی علیه السلام در کنار کعبه دست نورانی اش را برای بیعت می گشاید و می فرماید…
«هذه یدالله و عن الله و بامرالله .: این است دست خدا و از جانب خدا و به فرمان خداست»

و آن گاه این آیه را تلاوت می فرمایند…
«إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَن نَّکَثَ فَإِنَّمَا یَنکُثُ عَلَی نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَی بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا» (سوره فتح10)
«در حقیقت، کسانی که با تو بیعت می‌کنند، جز این نیست که با خدا بیعت می‌کنند؛ دست خدا بالای دستهای آنان است. پس هر که پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان می‌شکند، و هر که بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند، به زودی خدا پاداشی بزرگ به او می‌بخشد»

پس نخستین کسی که دستش را بوسه می زند و با او بیعت می کند جبرییل است و به دنبال او دیگر فرشتگان و آنگاه نجبای جنیان و سپس نقبا و برگزیدگان انسان

[(فرازی از فرموده امام صادق علیه السلام خطاب به مفضل بن کاظمی بشاره الاسلام ص (268)]