خيلي آهنگ شناس نيستم اما

بهمن كه مي شود يكي از تفريحاتم اين است كه

آهنگ هاي انقلابي را پيدا كنم- دانلود كنم- بريزم توي گوشي موبايلم و تا آخر بهمن با هنزفري گوش بدم

طلاب متقاضي سفر به عمره مفرده مي‌توانند فايل اطلاعیه ثبت نام عمره مفرده حوزه های علمیه را

از اينجا دانلود كنند.

گفتني است مهلت ثبت نام تا 92/11/16 مي باشد

همه حوزويان سال سوم و يا چهارم درست يادم نيستاين كتاب را مي خوانند

مضامين اخلاقي بلندي دارد

به حق كه خميني كبير تالي تلو معصوم است

در کتاب شرح چهل حدیث امام خمینی رحمة الله علیه آمده (صفحه 7 ):

بعضى از مشایخ ما، أطال اللّه عمره، مى‏ فرمودند كه «عزم» جوهره انسانیت و میزان امتیاز انسان است، و تفاوت درجات انسان به تفاوت درجات عزم او است.

اى عزیز، بكوش تا صاحب «عزم» و داراى اراده شوى، كه خداى نخواسته اگر بى عزم از این دنیا هجرت كنى، انسان صورى بی مغزى هستى كه در آن عالم به صورت انسان محشور نشوى.

زیرا كه آن عالم محل كشف باطن و ظهور سریره است. و جرئت بر معاصى كم‏ كم انسان را بى‏ عزم مى‏ كند، و این جوهر شریف را از انسان مى‏ رباید. استاد معظّم ما، دام ظلّه، مى‏ فرمودند بیشتر از هر چه گوش كردن به تغنّیات سلب اراده و عزم از انسان مى‏ كند.

البته به این روایت هم توجه کنید :

امام باقر علیه السلام : الْغِنَاءُ یُنْبِتُ النِّفَاقَ فِی الْقَلْب‏  موسیقی ، نفاق در دل ایجاد می کند.

مستدرك الوسائل  ج‏13، ص: 213

منبع: وبلاگ لونم صاحب داره

ابوالعبّاس جوالقى روزى جوالى به كسى داد و فراموش كرد به چه كسى داده است.هر چه انديشيد، يادش نيامد. روزى به نمازايستاده بود، يادش ‍آمد كه جوال خود رابه چه كسى داده است. به دكان رفت وبه شاگرد خود گفت: يادم آمد كه جوال را به چه كسى داده ام.

شاگردش گفت: چگونه يادت آمد؟

ابوالعباس گفت: در نماز يادم آمد.

شاگرد گفت: اى استاد،به نماز خواندن مشغول بودى يا به جوال جستن؟

ابوالعبّاس متوجّه كار بدش شد و دكان را رها كرد و به طلب علم پرداخت و چندان علم بياموخت تا مفسّر قرآن شد.

هنگام نماز، حواس نمازگزار بايد از تشتّت و پراكندگى بدورباشد و در يك چيز خلاصه گردد. آرى بايد قلب متوجه يك چيز باشد و آن فقط خداست و بس، كه اگر از خدا غافل گردد ناچار خشوع و حضور قلب در غير خدا خلاصه مى شود.

بعد نوشت:

در حوزه استادي داشتيم كه يك بار گفت:

نماز نور است و تاريكي را روشن مي كند اينكه گاهي چيزيهايي را كه فراموش كرده ايم در نماز يادمان مي آيد به اين دليل است كه نماز تاريكي ذهنمان را درباره آن موضوع روشن مي كند.

فقط يك مشكل كوچك اينجا وجود دارد اينكه تاريكي ذهن ما چي هست

گاهي يك جوال است و گاهي مضامين بلند عرفاني

تاريكي ذهن شما چيست؟

در نماز ياد چه چيزهايي مي افتيد؟

ارزشمندي آنها چقدر است؟

و يافتن آنها به چه درد شما مي خورد دنيا يا آخرت ؟