موضوع «امنیت اقتصادی زنان» از اصلی‌ترین موضوعات تأثیرگذار بر جنبه‌های مختلف زندگی زنان است و مکاتب فکری مختلف الهی و غیرالهی به موضع‌گیری در رابطه با آن پرداخته‌اند. این تحقیق که در نشست راهبردی زنان و خانواده در سال 1390 در محضر مقام معظم رهبری ارائه شده، در غالب چند مقاله‌ی تکمیلی، به مطالعه‌ی تطبیقی دو رویکرد مکتب فکری اسلام و فمینیسم در رابطه با بُعد اقتصادی زندگی زنان پرداخته است و با بیان علل کارآمدی رویکرد اسلام و علل ناکارآمدی رویکرد فمینیسم، تنها راه تأمین امنیت اقتصادی زنان در ایران را بهره‌گیری از نظام فکری اسلامی معرفی می‌کند.

امنیت به مفهوم کلی آزادی و رهایی از ترس و خطر و احساس ایمنی از هر گونه تهدید به عنوان بستر کسب آسایش و آرامش جسمی و روحی، همواره از اصلی‌ترین نیازهای اساسی بشر محسوب می‌شود (محبوبی‌منش، 1381) و لذا هر مکتب فکری الهی و غیرالهی که داعیه‌ی داشتن الگوی حکومتی و جامعه‌سازی داشته باشد، ناگزیر از ارائه‌ی نظام راهکارهایی در قالب قوانین، ساختارها و مهندسی فرهنگی جامعه برای تأمین امنیت در تمام ابعاد و سطوح خواهد بود.

ادامه »

برادرم ، من در این گرمای تابستان چادر سر میکنم ،

سخت است ولی تنها 3 ماه است ،

چادر آزادی حرکت و دستانم را می گیرد ،

سخت است ولی نه زیاد،

چادر سر کردن مسئولیت می آورد و انتظار ،

ولی تمام اینها سخت تر از کار تو نیست ،

سخت تر از کار تو نیست که باید در تمام طول سال سر به زیر راه بروی

و از میان شیاطین متحرک کوچه ها و خیابان ها،

از میان بانوانی که نتوانسته اند خودنماییشان را کنترل کنند ،

سالم رد شوی ،

از تو سخت تر نیست که همیشه باید مراقب خودت باشی

وقتی می خواهی بیرون بروی یا فیلمی ببینی یا به اینترنت وصل شوی ،

زیرا شیاطین برایت کمین کرده اند .

از تو سخت تر نیست که

در این هجوم بی مهابای وسوسه های دلفریب و پلیدی های نا جوانمردانه

باید پاک باقی بمانی.

و خداوند مرد را قوی آفرید زیرا وظیفه ات بسی سنگین تر است

و اگر دراین آزمون ها پیروز شدی ،مردی خدایی میشوی!

منبع: وبلاگ یاس کبود

سوال:

پوشیدن جوراب نازک چه حکمی دارد؟

پاسخ:

اگر ظاهر پا در آن پیدا باشد، پوشیدن آن جایز نیست.

منبع پاسخ:

امام خمینى، استفتاءات، ج‏۱، (لباس نمازگزار)، س‏۳۴؛

آیت الله تبریزى، صراطالنجاة، ج‏۵، س‏۱۲۴۸؛

آیت الله مکارم، استفتاءات، ج‏۲، س‏۱۵۴؛

آیت الله سیستانى، sistani.org، (حجاب)، س‏۲؛

آیت الله فاضل، جامع‏المسائل، ج‏۱، س‏۱۷۱۲؛

آیت الله صافى، جامع‏الاحکام، ج‏۲، س‏۱۶۹۲؛

آیت الله نورى، استفتاءات، ج‏۲، س‏۶۸۲٫

همه مراجع، العروة الوثقى، ج‏۱، (الستر)، الثانى و ۱۶؛

منبع : شیعه ها

همه دخترها خواستگار دارند. طبیعی است که من هم داشتم. روزی که همسرم به خواستگاری من آمد اولین جمله ای که از دارایی هایش گفت این بود: من یک خدای مهربان دارم! و از مال دنیا هم هیچ.

این جمله ها به دلم نشست. نمی دانم چرا. البته اعتراف می کنم که تا قبل از آن روز هیچ وقت به یک زندگی ساده فکر نکرده بوم . حتی تصورش را هم نمی کردم که بخواهم به یک زندگی کارمندی و ساده تن بدهم.

خلاصه بعد از کلی فکر و تحقیق انتخابم را انجام دادم. بله همان آقایی که یک خدای مهربان اولین دارایی اش بود!

برای مراسم بله برون یک انگشتری زیبا که یک نگین کوچک در گوشه اش نشسته بود، هدیه گرفتم. وقتی قیمت انگشتر را جویا شدم متوجه شدم که معادل یک برج حقوق همسرم بوده و این مسئله مرا خیلی ناراحت کرد. دوست نداشتم انگشتری دست کنم که همسرم برای تهیه اش یک ماه زحمت کشیده باشد! اینجا بود که به ساده زندگی کردن فکر کردم. به اینکه از عمر و جوانی مان بهتر استفاده کنیم طوری که مجبور نباشیم کار کنیم تا زندگی کنیم بلکه زندگی کنیم و برای تفریح هم کار!

خریدهای قبل از عقد
قرار و مدار عقد گذاشته شد و قرار شد ما برویم برای خرید. اولین چیزی که من از این خریدها حذف کردم حضور خانواده ام بود! خانواده ام خوش پسند بودن و من نگران بودم که مبادا یک وقت سرویس طلایی انتخاب کنند که خیلی گران باشد. این شد که من به خانواده ام گفتم که اجازه بدهند ما به تنهایی خرید برویم!

یک قرآن کوچک هدیه گرفتیم. قرآنی که ساده باشد و بتوانم همیشه همراهم داشته باشم و بخوانم. نه از آن قرآن هایی که یک جلد خراطی شده و خاتم کاری شده دارند و آنقدر بزرگ و سنگین هستند که آدم بی خیال برداشتن و خواندنش می شود!

حاصل خرید های عقدمان یک حلقه ساده بدون نگین بود. که قیمت خیلی خیلی مناسبی داشت.

یک سرویس طلا که جواهر نبود! حتی یک نگین هم نداشت و علاوه بر زیبایی اش ما را متحمل پرداخت هزینه بالا برای اجرت ساخت نکرد.

یک کفش ساده برای مراسم، که به دلیل آنکه بتوانم برای مراسم های مختلف بپوشمش رنگش را سفید انتخاب نکردم. قبول کنید که کفش های عروس (که سفید هستند و پر از نگین) فقط برای مراسم عروسی استفاده می شوند و با توجه به قیمت بالایشان حیف است که برای یک شب این همه پول پرداخت شود!

یک کیف که آن را هم با توجه به نیاز روزمره ام انتخاب کردم نه از آن کیف های عروس که یک ورق اسکناس هم به سختی درونش جا می شود!

آقای داماد هم یک انگشتر نقره با نگین فیروزه به عنوان حلقه انتخاب کردند. یک دست کت و شلوار ساده و یک پیراهن مردانه ساده و یک جفت کفش، هم رنگ با کت و شلوارشان پسندیدند.

این کل خرید های ما بود که تمامش با میل و رغبت و سلیقه خودمان انجام شد بدون اسراف و پرداخت هزینه های گزاف.

برگزاری مراسم جشن
من هدفم این بود که یک مراسم بیشتر نگیریم. در جامعه تحمل گرای این روزها مد شده که یک مراسم نامزدی، یک مراسم عقد، یک مراسم حنابندان و در نهایت جشن عروسی برگزار می شود! اما من می خواستم فقط یک مراسم داشته باشیم! آن هم به دور از هر گونه اسراف و گناه.

بر همین مبنا تصمیم گرفتیم با مشارکت هر دو خانواده یک مراسم عقد بگیریم. برای این مراسم ریخت و پاش هم نداشتیم.

* سفره عقد
من اعتقادی به سفره عقد نداشتم! معتقد بودم که آدم اگر خوب زندگی کند خوشبخت خواهد شد و سفره عقد هیچ نقشی در خوشبختی یا نگون بختی افراد ندارد. برای همین هزینه سفره عقد حذف شد. به جایش یک سفره ساده انداختیم که در آن قرآن وآیینه و شمعدان و شیرینی بود.

* تالار
چون شرایطش را نداشتیم که مراسم را در منزل بگیریم با دو سه روز جستجو یک تالار پیدا کردیم که قیمت مناسب و غذای با کیفیتی داشت و فقط یک نوع غذا سفارش دادیم.

* لباس عروس
قصد نداشتم لباس عروس آنچنانی انتخاب کنم، اما خواهرهایم یک لباس عروس بسیار زیبا برایم هدیه گرفتند و خب به این صورت هزینه ای برای لباس عروس پرداخت نکردم. با گذشت ۵سال هنوز هم هر وقت فردی از دوستانم در آستانه ازدواج است، لباس عروسم را در اختیارشان می گذارم تا در هزینه هایشان صرفه جویی شود.

* آرایشگاه
یکی از دوستانم آرایشگر است. یک آرایشگاه نقلی دارد. با او هماهنگ کردم و هزینه آرایشگاهم خیلی مقرون به صرفه و خوب بود و همانطوری شدم که دوست داشتم.

* آتلیه
یکی دیگر از دوستانم در یک آتلیه کار می کرد. با او تماس گرفتیم و برای عکس های مراسم هماهنگ کردیم. تعداد معقولی عکس انداختیم و به واسطه دوستم تخفیف خوبی هم گرفتیم.

* دسته گل عروس
دلم نمی خواست برای دسته گل عروس هزینه بالایی صرف شود. از طرفی از گل های دکمه ای خوشم می آمد. از خوش شانسی همان زمانی که ما جشن داشتیم فصل گل دکمه ای هم بود. با همسرم به باغ گل رفتیم و چند دسته گل دکمه ای گرفتیم و آمدیم خانه و تزیین کردیم. هزینه دسته گلم ۱۵ هزار تومان شد و این در حالی است که همان زمان هزینه دسته گل عروس در گل فروشی ها از ۷۰ هزار تومان به بالا بود!

* ماشین عروس
به خیلی از دلایل ماشین گل زدن را دوست نداشتم. ماشین عروسمان به انتخاب خودم یک پراید ساده بدون گل بود.

* کیک و شیرینی و میوه
یک دوری که در قنادی ها زدیم متوجه شدم قیمت سفارش کیک خیلی بالاست. برای همین تصمیم گرفتیم دو تا کیک کوچک با طرح قلب سفارش دهیم که هزینه اش در برابر سفارش یک کیک۱۵ کیلویی خیلی به صرفه تر بود.
تعداد میهمان ها را حساب کردیم. هر دو خانواده روی هم حدود ۱۰۰ میهمان برای جشن عقد داشتند و برای سفارش شیرینی ۱۵۰ دانه شیرینی سفارش دادیم. که این مقدار حدود ۱۰ کیلو شیرینی شد و بعد از مراسم هم دچار اسراف نشدیم.
برای میوه هم سه مدل میوه انتخاب کردیم موز و هلو و شلیل . این ها دقیقا میوه هایی بودند که خودمان دوست داشتیم و به اندازه هم خرید کردیم.
هزینه های این مراسم را هم بین خانواده هایمان تقسیم کردیم یعنی نیمی را خانواده من و نیمی را آقای داماد دادند.
به فاصله پنج ماه بعد از مراسم عقد، به جای جشن عروسی به یک سفر زیارتی رفتیم و بعد زندگی مشترکمان را شروع کردیم.
خوشحالم از اینکه در ازدواجم عاقلانه عمل کردم و این سادگی ِ معقول باعث شد که بعد از ازدواج زندگی آرامی بدون دغدغه پرداخت قسط و غرض و فشار های مالی داشته باشم.

فاطمه صمیمی فر

از آفات بزرگی که در زندگی ما انسان ها فراوان دیده می‌شود، آفت تکلّف است. وقتی کاری را که می‌توان به راحتی و آسانی انجام داد، با مشقّت و سختی همراه می‌کنیم، در حقیقت خود و دیگران را به سختی انداخته‌ایم. تولید شرط های خیالی و وَهمی و کش دادن عرض و طول کارها، یعنی افتادن به دام خطرناک تکلُّف!
ما، در جریان زندگی دنیایی خود به صورت طبیعی و معمول با گرفتاریهای فراوانی روبه‌رو هستیم. چقدر نابخردانه است اگر خود نیز با عدم پای‌بندی به قواعد خِرَد، کار را بر خویش سخت‌تر کنیم.
تکلّف، فرصت سوز است، عمر را بر باد می‌دهد؛ امکان موفقیّت را کاهش می‌دهد، دلسردی و افسردگی را دامن می‌زند، سرمایه‌ها را نابود می‌کند و زندگی را به کام آدم تلخ می‌سازد. به همین خاطرپیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) از تکلّف پیشگان اعلام بیزاری می‌کند و صف خود را از آنان جدا می‌سازد: «وَ ما اَنا منَ المُتَکَلِفینَ».
با نگاهی به زندگی خود و اطرافیانمان مصداق های به کار بردن این واژه را به راحتی پیدا خواهیم کرد. اما مبحثی که قصد داریم در این مقاله به آن اشاره کنیم مسئله تکلف در امر تربیت و پرورش فرزندان می باشد.
با پر رنگ شدن این مهم که با توجه به شیوه فرزندآوری خانواده ها، شاهد کم شدن و پیر شدن جمعیت در سال های آینده خواهیم بود، سیل مقاله ها با مضمون آسیب شناسی ها و راه گشایی ها منتشر شد، اما موضوعی که اکثرا در این سبک مقاله ها مورد اغفال واقع شده است، این واقعیت می باشد که تکلف به خرج دادن در امر پرورش و در تربیت فرزندان یکی از دلایل مهم در کراهت داشتن بعضی از خانواده ها در داشتن فرزند دوم یا سوم یا .. می باشد.

در این که، توجه به امر تربیت و اهتمام ورزیدن به این موضوع امری شایسته و ضروری می نماید، بحثی نیست؛ اما همگان با اندکی تأمّلی متوجه می شوند که: انجام دقیق، مُتقَن، منظّم و با کیفیت هر کار، با پیچیده کردن، سخت کردن و تکلّف، زمین تا آسمان متفاوت است.
اتفاقی که در اکثر قریب به اتفاق خانواده های امروزی در حال روی دادن می باشد این است که معمولا بعد از مدت طولانی تری نسبت به خانواده های قدیمی تصمیم به مادر و پدر شدن می گیرند. و با توجه به این که معنای افراد از واژه ی رفاه به کلی تغییر کرده است ، از همان اوان که متوجه می شوند در ماههای آینده صاحب فرزند می شوند سعی در ایجاد لوازمات رفاه این کودک که عضو جدید این خانواده و نیز اجتماع است، دارند.
قطعا با نگاهی به اطرافیان خود شاهدان بسیاری بر این مثال ها خواهید آورد؛ فراهم کردن اتاق برای هریک از بچه ها، تجهیز کردن اتاق نوزاد جدید با بیشترین تعداد و بالاترین مدل اسباب بازی ها، تهیه نمودن بیش از چندین دست لباس متناسب با سنین مختلف کودک و فصل های مختلف سال برای کودکی که به طور سریع در حال رشد می باشد، فراهم کردن هر آنچه که کودک می خواهد، بردن کودک به آتلیه و تهیه عکس های فانتزی و حتی آماده کردن سرمایه لازم برای کلاس های آموزشی او در سنین مختلف! و این ها تنها تعدادی از مواردی است که در اکثر مواقع جزو تکلف های تربیتی خانواده ها محسوب می شوند.
در واقع پدر و مادر امروزی با فراهم کردن رفاهی که در اکثر مواقع بسیاری از آنها ضرورت چندانی ندارند، بذر صفت پر توقع شدن کودک را از همان ابتدا در او می افشانند و همان طور که کودک بزرگ تر و بزرگ تر می شود میزان خواسته های او نیز بزرگ تر می شود و ان زمان است که پدر و مادر درگیر گره ای که خود با دستان خود زده اند می شوند.
مادر امروزی با توجه به اینکه شرایط متعدد دست به هم داده اند که فکر چند فرزند داشتن را به کل از سر خود بیرون کند، تمام توان و توجه خود را که می توانسته چندین فرزند را حمایت کند، برای همین یک فرزند صرف می کند. و این خود چرخه ی فکری را در افراد ایجاد می کند با این مضمون که: یک فرزند زحمت بسیار دارد پس چند فرزند هرگز و از طرفی هم چون چند فرزند هرگز پس تمام توجه برای یک فرزند
و البته این شیوه تربیتی علاوه بر این که برای خانواده و بالاخص مادر زحمت هایی بیشتر از ضرورت ایجاد می کند، برای فرزندان که در آینده ای نزدیک وارد اجتماع خواهند شد نیز مخاطرات متعددی را به بار خواهد آورد.
اینکه کودک توجه کامل والدین به خصوص مادر را برای تربیت عاطفی کامل خود نیاز دارد، بحثی به جا و منطقی می باشد اما نکته محل ایراد توجهات غیر لازمی است که اکثرا از طرف مادران امروزی به فرزندشان مبذول داشته می شود تا جایی که حتی نگران زمین خوردن های معمولی کودک تازه به راه افتاده خود می شوند و به دلیل این نگرانی جلوی راه رفتن کودک را می گیرند!! و با نگرانی های نا به جای خود نه تنها جلوی رشد طبیعی کودک را می گیرند بلکه باعث ایجاد زحمت های غیر معمول برای خود نیز می شوند.
چقدر لازم به نظر می آید که گاهی پدر بزرگ مادر بزرگ ها که معادن تجربه به حساب می آیند؛ برای پدر و مادر های امروزی بگویند از شیوه های تربیتیشان در قدیم؛ که توانسته اند چندین فرزند شایسته را به جامعه تحویل دهند، بدون اینکه خودشان را درگیر تکلف ها کنند.
در عین علاقه به فراهم کردن رفاه برای فرزندانشان، توانستند رفاه در حد توانشان را به جای در دسترس یک فرزند قرار دادن در اختیار چندین فرزندشان قرار دهند و با این کار نه تنها در اکثر موارد در تربیت فرزندان خللی وارد نشد که حتی امری مثبت برای تربیت آنها محسوب شد.
در عین برخوردار بودن احساسات مادرانه و نگرانی های طبیعی به کودکان خود اجازه دادند تا خودشان به تدریج با زندگی و مراحل آن آشنا شوند.و این چنین بود که مادر بزرگ های ما توانستند نسبتاً موفق تر از مادران امروزی عمل کنند.

فائزه هروی