محمدرضا زائری در «کتاب انقلاب» به صورت کلاسیک و به شیوه حوزویان صحیفه امام خمینی را بازخوانی کرده است. وی از زمانی که در لبنان بود این کار را شروع کرده و هم‌اکنون فصل اول از بازخوانیهایی صحیفه نور را با عنوان فرعی فصل بیداری به دفترنشر فرهنگ اسلامی داده است.

«کتاب انقلاب» را محمدرضا زائری در 420 صفحه نوشته و انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامی آن را به قیمت 13هزار تومان منتشر کرده و در نمایشگاه کتاب نیز عرضه می‌کند.

در مقدمه این کتاب آمده است:
«شاید سال‌‌ها باید بگذارد و صفحات متعددی از کتاب تاریخ زندگی بشری ورق بخورد تا شخصیت استثنایی و بی‌نظیر امام و عظمت نهضت دینی او به درستی شناخته شود. هیچ یک از ما چه در سال‌های انقلاب و چه در سال‌های جنگ ندانسته‌ایم همپای چه حادثه‌ی سترگ و شگفت‌انگیزی قدم برمی‌داریم و دست در دامن چه شخصیت بلند و نستوهی آویخته‌ایم….. سخنان دلنشین و گهربار امام راحل خلاصه و چکیده‌ی معارف اسلامی و الهی به زبان روز است. امام که از سویی ناب‌ترین اصول معارف الهی را در زوایای وجود خویش دریافته و سالیان سال از زلال معارف قرآن کریم، روایات و احادیث شریف پیامبر اکرم (ع) و ائمه معصومین (ع) ، ادعیه‌ی لطیف و شیرین و آثار علمای بزرگ اسلام بهره‌مند شده بود و از سوی دیگر مخاطب خویش را بیش از هر کس می‌شناخت و با زبان مردم روزگار خود بهتر از همه آشنا بود، چکیده و خلاصه‌ی همه‌ی معارف الهی را به زبان ساده و روان برای عامه‌ی مردم بیان می‌کرد و چنان سهل و ممتنع می‌نمود که هم استادان بزرگ مراکز علمی و دانشوران و فرهیختگان در ژرفای گفتارش حیران می‌ماندند و هم پیر و جوان و شهری و روستایی از عذب کلامش سیراب می‌شدند.»

چند سال قبل همراه با یکی از عکاسان خبرگزاری به سراغ یکی از زنان مبارز دوران ستم شاهی، اولین زن فرمانده سپاه منطقه غرب کشور و یکی از حاملان نامه امام به گرباچف رفتم.

محل دیدارمان خانه شخصی او در خیابان —- تهران بود

خانه ای قدیمی دو طبقه و نصفی

یک پذیرایی ساده با چای و بیسکویت و بعد آغاز مصاحبه- سوال و جواب های پی در پی

سوال هایم کوتاه بود اما پاسخ هایش مفصل و شفاف

نوبت به خاطره گویی از سال های اسارت و زندان که رسید بناگاه در خود شکستم

این همه جسارت، شجاعت و … در وجود یک زن…

با خود فکر می کنم که تحمل کدام یک برایش سخت تر بوده
میخهای زیر ناخن یا سیگارهای روی بدنش یا شاید هم آزار و اذیت دختران نوجوانش جلوی چشمانش…

امروز شنیدم خانم دباغ (مرضیه حدیدچی) در بستر بیماری است

بیماری که شاید امروز سی و چند ساله شده…

ریه هایش همان موقع  که در زندان های ساواک بود عفونی شدند چند بار عمل جراحی کرد اما مانند یک خاطره از روزهای سخت تنهایش نگذاشت و حالا گاه به گاه عود می کند و او را روانه تخت بیمارستان

*

از خداوند و مادر هر دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) شفای ایشان را طلب می کنم

شما هم برای سلامتی شان دعا کنید.

بعد نوشت:

حدود سال های 87-86 با هدف معرفی زنان مبارز انقلابی با خانم دباغ مصاحبه ای داشتم و از همان موقع هر زمان تیتری با نام او در خبرها می خوانم ناخود آگاه تنم می لرزد- کبری بهروز

آیت الله العظمی سبحانی درپاسخ به این پرسش که” گفته شود شیعیان قرآنی به نام «مصحف فاطمه(سلام الله علیها)» دارند، این مطلب تاچه اندازه صحت دارد؟” این گونه پاسخ داده است:

پاسخ: واژة «صحف» در قرآن به معنای مطلق کتاب آمده است، چنان که می‌فرماید:

ـ «وَإِذا الصُّحُفُ نُشِرَتْ» .[1]
«آنگاه که نامه‌های اعمال منتشر گردد».

ـ «إِنَّ هـذا لَفِـی الصُّحُـفِ الأُولـى * صُحُفِ إِبْراهیـمَ وَمُـوسـى».[2]
«این، در صحیفه‌های نخستین، در کتاب ابراهیم و موسی است».

ادامه »

 مادران با نقش تربیتی که دارند می‌توانند کمک کنند تا فرزندان به یک شکوفایی از درون برسند و کسی می‌تواند این کار را انجام دهد که خود به این مسیر آشنا باشد و در این فضاها تنفس کرده باشد.

تربیت به چیزی گفته می‌شود که بتواند یک خودشکوفایی در طرف مقابل ایجاد کند.

فرزندان در واقع شالوده زندگی خودِ مادر و خانواده‌هایشان هستند بنابراین اولین نقش مادر این است که ابتدا خودساخته باشد و زندگی با خدا را به تجربه نشسته باشد و این موضوع برای شخص مادر ملموس شده باشد که اگر دین راهکاری دارد با این راهکار زندگی کند.

«هر چه مادران به این تجربه برسند و زندگی کنند می‌توانند طعم آن را به فرزندانشان نیز بچشانند» ، حضرت زهرا (س) به عنوان یک انسان نمونه موارد زیادی را از این نوع زندگی هم خود تجربه کرده بود و هم به فرزندانش یاد داده بود.

 به عنوان مثال آن حضرت به فرزندانش اصالت دادن بر محوریت خداوند و حرکت به سمت خدا به عنوان مطلوب را یاد می‌داد به این معنا که محور حرکت‌ها را خدا قرار دهند نه صرفا خواسته‌های شخصی خود را.

  یکی از مواردی که آن حضرت به عنوان مادر به فرزندان خود می‌آموخت این بود که با هم دسته‌جمعی روزه می‌گرفتند که آیات اول سوره “هل‌ اتی” در این باره نازل شد. همچنین آن حضرت در حال روزه گرفتن به فرزندانش یاد می‌داد که با فقیران در ارتباط باشند و این باعث می‌شد آنان همراهی با مظلومان و مستضعفان را با عمق وجود یاد بگیرند و با همین دریچه به فضای نوع‌دوستی وارد شوند.

«حضور حضرت زهرا (س) به عنوان مادر به همراهی فرزندان در صحنه‌های مختلف زندگی از دیگر آموزه‌های تربیتی آن حضرت است»  آن حضرت فرزندان خود را به مسجد می‌فرستاد تا آنها را با این مکان معنوی مانوس کند، البته این به معنای حضور منظم و ضابطه‌مند نیست بلکه در عین حال که در فضای بچگی آزاد بودند پای منبر می‌نشستند و با مردم در تعامل بودند و در کنار پدر و پدربزرگ‌شان رابطه‌های خوب با دیگران را تجربه می‌کردند.

  «یکی از موارد دیگر تربیت در سیره حضرت زهرا (س) بحث محبت و عشق‌ورزی است»  مادر هم به فرزندان خود محبت می‌کند و هم از آنها محبت می‌بیند، یعنی یک رابطه دو طرفه برقرار است که این نسل جوان کاملا این محبت را لمس می‌کنند و یاد می‌گیرند که چگونه محبت بورزند.

  وقتی فرزندان حضرت زهرا (س) به منزل می‌آمدند آن حضرت به استقبال آنان می‌رفت و الفاظ بسیار زیبایی همچون “قرة عینی” به کار می‌برد که در الفاظ امروز جامعه ما به معنای نور چشم و عزیزم است که به عنوان پسوندهای خطاب به فرزندان استفاده می‌شود، بنابراین این ارتباط‌های نزدیک نشان می‌دهد که چه نوع تربیتی از سوی آن بانوی بزرگوار به کار برده می‌شد.

  «چنین تربیتی مسیر بالندگی فرزندان و فضای جامعه را به سوی سعادت پیش می‌برد»  حضرت زینب (س) فرزند کوچک خانواده بود، اما مادرشان در زمان ارتحال او را صدا می‌کند و توصیه‌هایی به ایشان دارد و به عنوان فرزند خود به ایشان وصیت می‌کند که این نشان دهنده یک ارتباط بسیار نزدیک، به‌روز و با درک و فهم زمان و در راستای اهداف عالیه میان مادر و فرزند است که می‌تواند فرزندان را در مسیری که لازم است رشد دهد.

  رابطه بسیار ظریف و هنرمندانه حضرت زهرا (س) با همسر بزرگوارشان از دیگر ویژگی‌های تربیتی و سیره آن حضرت است در عین حال که یک رابطه بسیار خوب و زیبا با فرزندان خود داشت یک ارتباط بسیار ظریف و هنرمندانه با همسر خود نیز داشت و فضای خانواده فضای محبت‌آمیزی بود که فرزندان عشق بین پدر و مادر را می‌دیدند و لمس می‌کردند.

 تربیت نباید تنها در حد گفتن یکسری الفاظ و راهنمایی کردن خلاصه شود بلکه ما به عنوان یک شیعه و پیرو آنان می‌توانیم یک زندگی نمونه با تاسی به سیره و منش آن بزرگواران داشته باشیم.

در تربیت فرزند، مادر نقش کنترل و مدیریت روانی خانواده را بر عهده دارد که با پشتیبانی‌هایی که از سوی پدر انجام می‌شود می‌تواند در یک فضای بسیار سازنده فرزندان را بار بیاورد و آنها نیز ادامه این مسیر را برای فرزندان خود و جامعه اعمال کنند.

*** یادداشت***

عفت‌السادات خیاط‌ نوری، پژوهشگر و کارشناس دینی و عضو هیات علمی مدرسه علمیه معصومیه (س)

بحث مهمی که می‌تواند در ایام سالروز ولادت پر خیر و برکت بانوی دوعالم و سیده زنان بهشتی مورد توجه و تذکر برای محبین و پیروان آن حضرت قرار گیرد این است که واقعا “شیعه فاطمه کیست و زهرا(س) چه کسانی را شیعه خود” می‌داند.

 شیعه در نگاه حضرت فاطمه(س) کسی است که پیرو فرامین اهل بیت(ع) باشد، اما این سوال مطرح است آیا اگر ما گاهی اسیر هوای نفس شدیم و گناهی مرتکب شدیم دیگر از جرگه تشیع خارج خواهیم شد و راهی برای بازگشت نیست؟

این پرسش مهم سوال زنی از طرف شوهرش از حضرت زهرا (س)است که به نزد فاطمه(س) آمده و پرسید که او و (شوهرش) از شیعیان فاطمه است یا خیر؟ حضرت فاطمه پاسخ داد؛ اگر به آنچه ما امر می‌کنیم عمل کنید و از آنچه تو را نهی می‌کنیم پرهیز کنی از شیعیان ما هستی و الا خیر.

زن بازگشت و سخن فاطمه(س) را به شوهرش بازگفت، شوهر گفت وای بر من زیرا کسی خالی از گناهان و خطاها نیست. آن زن نزد زهرا(س) بازگشت و سخن شوهرش را منتقل کرد. صدیقه طاهره(س) نیز برای او تبیین کرد که شیعیان در صورت گناهکاربودن توسط سختی‌ها یا شداید مرگ و قیامت تطهیر شده و داخل در بهشت خواهند شد.

صدیقه طاهره در پاسخ او فرمود: (از من) به همسرت بگو، چنین نیست که او (قضاوت کرده است). شیعیان ما از بهترین افراد اهل بهشتند و همه دوستان ما و و دوستان دوستان ما و دشمنان دشمنان ما همه در بهشت خواهند بود. آری کسی که با قلب و زبان تسلیم ما اهل بیت شده اما از اوامر ما سرپیچی کند و نواهی و موارد پرهیز را محترم نشمارد از شیعیان واقعی ما نخواهد بود. گرچه این گروه نیز پس از پاک شدن از گناهان و تحمل مشکلات روز قیامت و قرار گرفتن اندک زمانی در طبقات بالای جهنم و کشیدن عذاب، اهل بهشت خواهند بود و ما به خاطر دوستی‌شان با ما نجاتشان داده و آنان را به پیشگاه خودمان انتقال خواهیم داد1″.

روایت شده است که مردی به امام حسن مجتبی(ع)گفت: من از شیعیان شما هستم امام فرمود:” ای بنده خدا اگر مطیع اوامر و نواهی ما باشی راست می‌گویی ولی اگر چنین نباشی پس با ادعای چنین منزلت والایی که اهلش نیستی بر گناهانت می‌افزایی. مگو من از شیعیان شما هستم بلکه بگو من از دوستداران شما و دشمن دشمنان شما هستم. در این صورت تو انسان خوبی هستی و به سوی خوبی در حرکتی2″.

منابع:

1- تفسیر الامام العسکری(ع) 308

1- بحارالانوار ج65 ص96

3- کتاب بصیرت فاطمی شرح چهل حدیث فاطمی در رفتارهای فردی و اجتماعی.