شاید گله بسیاری از زوج ها این باشد که پس از گذشت چند سال از ازدواجشان، روابطشان دیگر به گرمی گذشته نیست. شاید این افراد جزء کسانی باشند که مراقبت لازم را برای گرم نگه داشتن زندگی شان انجام نداده اند، اما باید بدانیم که هیچ وقت برای شروع دیر نیست. در این یادداشت، به نکاتی اشاره می کنیم که می تواند در این رابطه کمک شایانی به ما بکند.

۱-    زمانی را برای با هم بودن اختصاص دهید
زیر یک سقف زندگی کردن، کافی نیست. باید به طور مشخص زمانی را فقط و فقط برای خود و همسرتان کنار بگذارید. بچه داری، خانه داری، شغل، درس، درگیری های روزمره و … هیچکدام نمی توانند بهانه ای برای نادیده گرفتن این نیاز باشد؛ چراکه خوب زندگی کردن یک انتخاب است. برای این منظور این نکات را رعایت کنید:

أ‌)     حتماً حداقل یک وعده غذایی روزانه را با هم صرف کنید.
ب‌)    روزی ۱۰ دقیقه زمان فقط برای صحبت کردن با یکدیگر اختصاص دهید. (البته منظور موقع تماشای تلویزیون یا صرف غذا نیست)
ج‌)    از هر فرصتی برای با هم بودن استفاده کنید و دست همدیگر را بگیرید. (موقع تماشای تلویزیون یا …)
د‌)    برای هم لطیفه تعریف کنید و با هم بخندید.
ه‌)    حداقل ماهی یکبار با هم قرار بگذارید و دو نفره به گردش بروید(سینما، پارک، رستوران و …). سعی کنید با خلاقیت این زمان ها را به اوقاتی خاطره انگیز تبدیل کنید. اگر بچه دار هستید، از دوستان خانوادگی یا پدر و مادرتان، برای نگهداری و مراقبت از آنها در زمان غیابتان کمک بگیرید.
و‌)    خاطرات شیرین خود را با هم مرور کنید.

ادامه »

کتاب «راز درخت كاج (خاطرات مادر شهيد زينب كمايي)» تالیف  معصومه رامهرمزي سال 1386 توسط نشر شاهد منتشر شده است.

این کتاب با قلمی روان و داستان گونه به خاطرات شهيد زينب كمايي به روايت مادرش مي پردازد.

در انتهای كتاب دست نوشته ها، اسناد و مدارك ، وصيتنامه، زندگينامه و عكسهايي از شهيد به چاپ رسيده است.

* نکته: زينب كمائي، متولد سال 1345 است. وي دانش آموز بسيجي و عضو انجمن اسلامي بود و فروردين سال  1360 در مسير بازگشت از نماز جماعت ربوده شد. پس از 3 روز جنازه‌اش پيدا و چند ماه بعد منافقين اعتراف كردند زينب كمائي را به شهادت رسانده‌اند.

یک ؛ به نظرم زن های شاغل دو دسته اند . یا در خانه داری و روابط با همسر و فرزند موفق اند و یا نه. اگر موفق نیستند که هیچ اما موفق ها باز دو دسته اند. یا تمام بار روی دوش خودشان است و در حقیقت سنگ زیرین آسیاب هستند و یا از داشتن مردی مهربان و کمک حال شان بهره مندند.

دو ؛ زن های شاغلی که موفق نیستند و شغل شان مانع طراوت خانه شان است و زن های شاغلی که تنهایی این بار را می کشند تا خللی در جو صمیمی و خانوادگی ایجاد نشود حتی اگر خودشان له شوند ؛ چه بهتر که کار را با تمام مزایایش کنار بگذارند . حتی اگر مجبور باشند در اقتصاد خانواده قناعت پیشه کنند.

سه ؛ به دسته ی سوم تبریک می گویم به خاطر داشتن همسران قدرشناس و مهربان و کمک حال شان!
مردهایی که از نظافت خانه گرفته تا اطوی لباس های شسته و مهمان داری ….از خرید مایحتاج گرفته تا خانه تکانی و آشپزی و حتی نگهداری از فرزندان، با محبت و مهر خالصانه در کنار زنان شان هستند…آقای دکتری می شناسم که شب ها شستن لباس های نوزاد و نگهداری او را بر عهده می گرفت تا همسر معلم اش کمی بیشتر بخوابد . یا مرد مهربان دیگری که شب ها ساعت می گذاشت تا دو ساعت بعد برای بیدار ماندن در کنار فرزند بیمارش بیدار شود و همسرش کمی استراحت کند و این روند ماه ها طول کشید.مردهایی که اگر بعد از همسر شاغل شان از خانه بیرون بروند یا اگر زودتر برگردند حتما باقی کارهای مانده را با رضایت مندی انجام می دهند چه اینکه خود را در کار های خانه سهیم می دانند همانطور که همسرشان کمک حال آنهاست.
خدا کند تمام زنان شاغل دلشان گرم مهربانی مردهای شان باشد.

چهار ؛ اعتراف می کنم که مردهای زنان خانه دار کمی تا قسمتی خوش به حال شان می شود که همیشه همه چیز آماده و مهیاست و زن مربوطه هم چون شاغل نیست لابد نه خسته می شود و نه حق دارد که بشود.

پ ن ؛ البته یک سری خانه دارهای امروزی هم هستند که از صد تا شاغل کمتر در خانه تشریف دارند.یا سالن آرایش هستند و یا بازار و کلاس فلان و بهمان !
این آخری را اگر نمی گفتم حتما حُنّاق می گرفتم! بس که این روزها از این زن های بی کار می بینم که معلوم نیست کی به زندگی شان می رسند.

منبع: وبلاگ هدی 

ادامه »

دوران نامزدی یکی از شیرین ترین دوران زندگی هر فردی به شمار می آید. روابط عاشقانه در عین از خودگذشتگی و ایثار در طرفین احساس رضایت فوق العاده ای ایجاد می کند که همیشه از این دوران به عنوان دوران طلایی زندگیشان یاد می کنند. اما دو سوال معمولا بعد از ازدواج وقتی نوع و جنس ارتباط تغییر می کند ذهن زوج ها را مشغول می کند. اول اینکه آیا این نوع ارتباط بایستی و می تواند بعد از ازدواج هم ادامه پیدا کند؟  و دوم اینکه ادامه نیافتن این سبک ارتباط نشانه بد و نگران کننده ای است؟

طرح این سوال در میان زوج های جوان مشکلات زیادی را به وجود می آورد. بسیاری دائم به همسران خود شکایت می کنند که تو نسبت به زندگی و ارتباط با همسرت سرد و بی انرژی شده ای و علاقه ات نسبت به من کم شده و نظایر  این. برخی دچار افسردگی بعد از ازدواج می شوند و از اینکه زندگی مشترکشان مانند دوران نامزدی ادامه نیافته افسوس می خورند. برخی به همسرشان مشکوک می شوند و دائم او را کنترل می کنند و با شک دائمی نسبت به او خود و همسرشان را می آزارند.

همه این رفتارها به نوعی حاکی از نگاه غلط و عدم وجود نگرش صحیح به زندگی مشترک است. مقایسه منطقی و صحیح دوران قبل و بعد از ازدواج می تواند بسیاری از این مشکلات را حل کند. وقتی دو نفر در ارتباطی فارغ از مسئولیتهای حقوقی و اخلاقی بعد از ازدواج نیستند طبیعتا با فراغ بال و آرامش رفتارهایی عاشقانه و عاطفی همراه با ایثار فراوان از خود بروز می دهند. اضافه کنید تازگی و جذابیت اولیه ای که طبیعتا برای دو نفر وجود دارد. خیلی طبیعی است که وقتی همین دو نفر زیر یک سقف برای زندگی می روند نوع ارتباط عاطفی شان تغییر کند. جنبه های خشن و ملموس و عینی زندگی خصوصا در شرایط فعلی دغدغه معاش و مسایل اقتصادی نوع رفتارهای زوجین را به سمت منطقی تر شدن و کمتر احساسی بودن سوق می دهد. در کنار این مساله از بین رفتن تازگی و جذابیت های اولیه نیز مزید بر علت می شود. در ادبیات و شعر ما نیز بدون فراق، عشق معنی پیدا نمی کند و به همین دلیل است که عشاق اساطیری هیچ وقت به وصال نمی رسند.

البته آنچه گفتیم بدین معنا نیست که زوجین نباید و نمی توانند با هم ارتباطات عاشقانه داشته باشند. بلکه اتفاق توصیه همه مشاوران خانواده این است که این احساسات و عواطف زنده نگه داشته شوند ولی آنچه مهم است اینکه زوجین نباید توقع داشته باشند نوع و جنس ارتباط و حس برانگیزی آن در حد و همجنس دوران نامزدی و قبل از ازدواج باشد. برخورد منطقی با تغییرات طبیعی این ارتباط محل بحث ماست. اگر این برداشت و برخورد منطقی نسبت به تغییر جنس ارتبط بین زوجین وجود داشته باشد آنگاه عشق و عواطف نیز در زندگی جای بروز و ظهور می یابند وگرنه با حسرت نوستالژی دوران نامزدی و تلاش برای بازیابی آن هیچ چیزی عاید طرفین نمی شود.

منبع: محمد حسنی در به کجا چنین شتابان