دوران نامزدی یکی از شیرین ترین دوران زندگی هر فردی به شمار می آید. روابط عاشقانه در عین از خودگذشتگی و ایثار در طرفین احساس رضایت فوق العاده ای ایجاد می کند که همیشه از این دوران به عنوان دوران طلایی زندگیشان یاد می کنند. اما دو سوال معمولا بعد از ازدواج وقتی نوع و جنس ارتباط تغییر می کند ذهن زوج ها را مشغول می کند. اول اینکه آیا این نوع ارتباط بایستی و می تواند بعد از ازدواج هم ادامه پیدا کند؟ و دوم اینکه ادامه نیافتن این سبک ارتباط نشانه بد و نگران کننده ای است؟
طرح این سوال در میان زوج های جوان مشکلات زیادی را به وجود می آورد. بسیاری دائم به همسران خود شکایت می کنند که تو نسبت به زندگی و ارتباط با همسرت سرد و بی انرژی شده ای و علاقه ات نسبت به من کم شده و نظایر این. برخی دچار افسردگی بعد از ازدواج می شوند و از اینکه زندگی مشترکشان مانند دوران نامزدی ادامه نیافته افسوس می خورند. برخی به همسرشان مشکوک می شوند و دائم او را کنترل می کنند و با شک دائمی نسبت به او خود و همسرشان را می آزارند.
همه این رفتارها به نوعی حاکی از نگاه غلط و عدم وجود نگرش صحیح به زندگی مشترک است. مقایسه منطقی و صحیح دوران قبل و بعد از ازدواج می تواند بسیاری از این مشکلات را حل کند. وقتی دو نفر در ارتباطی فارغ از مسئولیتهای حقوقی و اخلاقی بعد از ازدواج نیستند طبیعتا با فراغ بال و آرامش رفتارهایی عاشقانه و عاطفی همراه با ایثار فراوان از خود بروز می دهند. اضافه کنید تازگی و جذابیت اولیه ای که طبیعتا برای دو نفر وجود دارد. خیلی طبیعی است که وقتی همین دو نفر زیر یک سقف برای زندگی می روند نوع ارتباط عاطفی شان تغییر کند. جنبه های خشن و ملموس و عینی زندگی خصوصا در شرایط فعلی دغدغه معاش و مسایل اقتصادی نوع رفتارهای زوجین را به سمت منطقی تر شدن و کمتر احساسی بودن سوق می دهد. در کنار این مساله از بین رفتن تازگی و جذابیت های اولیه نیز مزید بر علت می شود. در ادبیات و شعر ما نیز بدون فراق، عشق معنی پیدا نمی کند و به همین دلیل است که عشاق اساطیری هیچ وقت به وصال نمی رسند.
البته آنچه گفتیم بدین معنا نیست که زوجین نباید و نمی توانند با هم ارتباطات عاشقانه داشته باشند. بلکه اتفاق توصیه همه مشاوران خانواده این است که این احساسات و عواطف زنده نگه داشته شوند ولی آنچه مهم است اینکه زوجین نباید توقع داشته باشند نوع و جنس ارتباط و حس برانگیزی آن در حد و همجنس دوران نامزدی و قبل از ازدواج باشد. برخورد منطقی با تغییرات طبیعی این ارتباط محل بحث ماست. اگر این برداشت و برخورد منطقی نسبت به تغییر جنس ارتبط بین زوجین وجود داشته باشد آنگاه عشق و عواطف نیز در زندگی جای بروز و ظهور می یابند وگرنه با حسرت نوستالژی دوران نامزدی و تلاش برای بازیابی آن هیچ چیزی عاید طرفین نمی شود.
منبع: محمد حسنی در به کجا چنین شتابان
