سوم بهمن آیین اختتامیه جشنواره بين‌المللی حضرت خديجه‌(س) بود اخبار را که مطالعه می کردم دیدم بیش از 422 مقاله واثر به این جشنواره ارسال شده است که این موضوع نشانگر اقبال خوب نسبت به اين جشنواره است.

بر همین اساس شرط انصاف نداستم از دوست هم بلاگی عزیزمان ( مدیریت استانی اصفهان ) که به مناسبت سالروز ازدواج رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) و حضرت خدیجه (س) فراخوان وبلاگ نویسی  با محوریت

1- انگیزه ازدواج پیامبر(ص) با خدیجه(س)
2- سیره عملی پیامبر اکرم (ص) در عرصه خانواده   را ارائه داده بودند  تقدیر و تشکر نکنم.

زیرا آن حضرت (س) به دلیل خلق و خو، ايمان و اعتقادی كه داشت می‌تواند محور وحدت و الگوی زنان باشد و آشنایی زنان امروزی با این الگو جز با معرفی و آشکار ساختن زوایای مختلف شخصیت ایشان امکان پذیر نیست.

اعضای خانواده دو نفره ما خیلی اهل تماشای تلویزیون نیستند، سریال که اغلب نگاه نمی کنیم چون معتقدیم فلسفه سریال دیدن انداختن یک طوق به گردن بیننده و کشاندن او به هر سوست، بیست و سی و گاهی فیلم های سینمایی و اغلب شبکه بازار می بینیم.

دیشب که کانال ها را عوض می کردم شبکه تهران زیرنویس سریال دختران حوا نوشته بود آخرین قسمت!

از طریق همکاران و دوستان، قصه فیلم را می دانستم چندباری هم برخی قسمت ها را دیده بودم و می دانستم که داستان سریال هنوز به جای خاصی نرسیده، برای همین از اینکه آخرین قسمت آن پخش می شد کلی تعجب کردم.

با خودم فکر می کردم از بس سریال نمی بینم این یکی را هم نفهمیدم سرو تهش چه شد.

 امروز خبرگزاری مهر را می خواندم که یک مطلب از بازیگر نقش سامان این سریال (یک جورهایی نقش منفی فیلم ) گذاشته بودند و سامان خان گلایه کرده بود که چرا سریال اینقدر حذفیات داشت و بیننده را گمراه کرده.

کلی خنده ام گرفت من که سریال را نمی دیدم فکر می کردم چون پیگیرش نبودم سردرگم شده ام نگو کلا بیننده و غیربیننده، پیگیر و غیرپیگیر  همین برداشت را از سریال  داشته.

اما حالا چند نکته:

1.چرا باید وقتمان را صرف دیدن سریال هایی بکنیم که سرو ته ندارد

2.چرا صدا و سیمای ما با این همه بودجه نمی تواند یک فیلمانه خوب بنویسد که بعد از اکران این همه حذفیات نداشته باشد.

3.مگر مردم وقت و انرژی خودشان را از سر راه آورده اند و مسخره شما هستند که اینطوری به شعور آنها توهین می کنید و سریال های آبکی و بی سروته به خوردشان می دهید

4.کاش کمی از وقت سریال دیدنمان را صرف کتاب خواندن، صله رحم و عبادت می کردیم…

*مریم اکبری

او صدّیقه بود طاهره بود ، (زرقانی، شرح المواهب اللّدنیّه ، ج 1، ص 99)

در زمانی که جاهلیت حکمفرما بود  کجا مثل خدیجه پیدا میشود، او مرا تصدیق می کرد زمانی که همه مرا تکذیب می کردند. 0 مامقانی، تنقیح المقال، ج 3، ص 77، علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 100 ، ص189)

اینها چند تعبیر کوتاه از پیامبر است که درباره حضرت خدیجه بیان فرموده اند.

کاش زن های امروزی هم چنین تعابیری را در ذهن مردانشان ایجاد کنند.

حضرت براى تثبیت امامت حضرت مهدى (عج) از راه‏هاى مختلف استفاده نمود:

1 - تعلیمات وبیانات
موسى بن جعفر بن وهب بغدادى مى‏گوید: از امام عسکرى (علیه السلام) شنیدم که فرمود: «گویا شما را مى‏بینم که در حقّ جانشین من اختلاف خواهید کرد. آگاه باشید! هر کس به امامان بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) اقرار کند ولى منکر فرزند من شود، همانند آن است که به جمیع انبیاى خدا و رسولان او اقرار کرده ولى نبوت محمّد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را انکار کرده است…».

2- نشان دادن به خواص
احمد بن اسحاق بن سعد اشعرى مى‏گوید: خدمت امام عسکرى (علیه السلام) رسیدم تا از جانشین آن حضرت سؤال کنم. حضرت در ابتدا فرمود: اى احمد بن اسحاق! خداوند تبارک و تعالى هرگز زمین را از زمان خلقت حضرت آدم (علیه السلام) تا روز قیامت، از حجت بر خلق خالى نگذاشته و نخواهد گذاشت. به توسط حجّت است که بلا را از اهل زمین دفع مى‏کند، و به واسطه اوست که باران نازل کرده و برکات زمین را بیرون مى‏آورد.

آن گاه عرض کردم: اى فرزند رسول خدا! امام و خلیفه بعد از شما کیست؟ حضرت فوراً از جا بلند شد و داخل اتاق گشته، در حالى که کودکى به مانند ماه ‏پاره با حدود سه سال بر شانه خود داشت بر من وارد شد و فرمود: «اى احمد بن اسحاق! اگر کرامت تو نزد خداوند عزّوجلّ و نزد حجت‏هاى خداوند نبود این فرزند را بر تو عرضه نمى‏کردم…».

منابع:

بحارالأنوار، ج 51، ص 160، ح 6

کمال الدین، ص 385و348، ح 1

معرفت و شناخت اسلام واقعی موجب از بین رفتن تعارضات اخلاقی انسان می شود. نمونه این تعارضات موضوع آراستگی و مدگرایی است که گاهی این دو با هم اشتباه می شود.

طبیعی است که آراستگی ظاهری در هر زمانی، متناسب با شرایط آن زمان و فرهنگ حاکم بر آن جامعه است. به همین دلیل اسلام، انسان‌ها را در نوع لباس پوشیدن یا رنگ لباس یا نوع آرایش، محدود نکرده است که مثلا فقط مثل عرب‌ها لباس بپوشید؛ بلکه آن چه مورد نظر است، اصل پوشش است و اگر عفاف انسان‌ها حفظ شود، مفسده‌ای به دنبال ندارد. بنابراین، نوع لباس یک جوان آسیایی و شرقی، با نوع لباس یک جوان غربی، متفاوت است؛ اما در عین حال، هر دو می‌تواند آراستگی مورد نظر اسلام را داشته باشند؛ به شرط این که با ارزش‌های الهی و سایر احکام و دستورات دین، منافات نداشته باشد. (مثلا مسلمانان مالزی و ایرانی در مراسم حج لباس های متفاوتی دارند که حدود در آن رعایت شده.)

اما آنچه از جامعه فعلی جوان و نوجوان ما برداشت می شود این موضوع است که به نظر می‌آید در برداشت از آراستگی ظاهری و مدگرایی، اشتباه شده است.

بیشترین دلیل این اشتباه هم از تقلید کورکورانه در رفتارهای اجتماعی و فردی، نشأت می گیرد.