موضوع مدارا در آیات فراوانی از قرآن بیان شده است و اهل‌بیت(ع) به قدری به آن اهتمام داشتند که حتی در موارد متعددی زمینه گرایش مخالفان خود به تشیع را فراهم می‌کردند و باعث جذب قلوب مؤمنین می‌شدند.
موضوع مدارا از مسائل رفتاری مهمی است که کاربرد فراوانی در تعاملات اجتماعی دارد، زیرا ریشه بسیاری از اختلافات خانوادگی و اجتماعی عدم التزام به این امر مهم است.
شاید کلیدواژه قرآنی عفو و زیبا سخن گفتن در آیات قرآن اشاره به موضوع مدارا داشته باشد. اهمیت مدارا تا جایی است که رسول گرامی اسلام(ص) در حدیثی فرمودند: «أَمَرَنى رَبّى بِمُداراةِ النّاسِ کَما أَمَرَنى بِأَداءِ الفَرائِضِ؛ پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.» (کافی (ط-الاسلامیه) ج2، ص117)
خداوند در آیه41 سوره فصلت می‌فرماید: «وَ لَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ؛ و نیکى با بدى یکسان نیست، پس تو بدی‌های مردم را با بهترین عکس‌العمل دفع کن آنگاه کسى که میان تو و میان او دشمنى است گویى دوستى یکدل مىشود.» بر اساس این آیه می‌توان به اهمیت جایگاه مدارا پی برد. می‌توان گفت اوج این رفتار را در سیره اهل‌بیت(ع) بارها خوانده‌ایم تا جایی که به قدری با دوستان و مخالفان خود مدارا داشتند که آنها را شیفته رفتارشان می‌کردند و حتی در موارد متعددی زمینه گرایش مخالفان به تشیع را فراهم می‌کردند. این در حالی بود که نسبت به رفتار و کلام حق خود یقین داشتند.
اما در مقابل آن، خصلت لجاجت و اصرار و پافشاری بر دیدگاه شخصی قرار دارد تا جایی که عدم رعایت مدارا از سوی دو طرف، زمینه اختلافات شدید و کدورتها را فراهم می‌کند.
منبع: تسنیم
