صبح زود، دوستی اس ام اس زد که راهی خانه دوست است به خاطر او و به یاد روزگاران نه چندان دوری که من هم در آن سرزمین بودم می نویسم:

هر چه بود، امتحان سختي بود! سالهاي بي‌كعبه زيستن را مي‌گويم!

سالهايي كه با خيال كعبه روبه قبله نماز گزاردم!

سالهايي كه رويا مي ديدم و به خواب حج مي كردم!

روزگاري كه هرچه بود گذشت، با همه سختي و دوري و غم…

روزگار دخيل بستن و چشم نياز به روي صبوري گشودن و ماندن و ماندن و سوختن و باريدن.

با “عم يتسائلون” آغاز شد.

در خم قران خواندنت وقتي با يك بشارت شيرين آشنا مي شوي، ديگر تمام لحظه‌هايت پر مي‌شود از اين اميد تازه.

سالها و روزها و شب‌ها مي‌گذرند و تو هر روز شيفته‌تر مي‌شوي و هر روز كه به آخر وعده نزديكتر مي‌شود خوف و رجا بيشتر در تو جان مي‌گيرد.

همه چيز مهياي رسيدن توست جز يك چيز، چيزي كه تو بعدها “قسمت” مي ناميش.

واقعيتي فراتر از ذهن تو اما با دلت آشنا و مانوس!

سالي ديگر به ذكر و زيارت و طلب‌ها و نيازها گذشت.

حج آمد و رفت و تو ماندي و به خويش خيره شدي كه سر اين وقوف در چيست؟

چرا خواندي و نخواند؟

چرا خواستي و نرفتي؟

چرا طلبيده نشدي؟

راه گريز و مفر فرار، رجوع به روايات است،

به سرچشمه همان وعده،

شايد كلمه‌اي و شرطي و حالي از قلم افتاده باشد!

برمي‌گردي و دوباره مي‌خواني،

نه هرچه هست همين جا در درون توست

در تن جسماني تو

و در گير افتادن روح بلند يك انسان در غل و زنجير دنيا

دوباره طلب از سرگرفته مي‌شود،

دوباره اميد در دلت جان مي‌گيرد،

سال با دعا آغاز مي‌گردد.

اما اينبار نه با “عم يتسائلون” و نه با “والعاديات”

بلكه با دلشكستگي و حزن،

با بغض و اندوه،

با خون دل خوردن،

اما …

…ادامه دارد…

خدا رو شکر که مالیات می پردازم (این یعنی شغل و درآمدی دارم).

خدا رو شکر که باید ریخت و پاشهای بعد از مهمانی را جمع کنم (این یعنی در میان دوستانم بوده ام).

خدا رو شکر که لباسهایم برایم تنگ شده اند (این یعنی غذای کافی برای خوردن دارم).

خدا رو شکر که در پایان روز به خاطر خستگی از پا می افتم (این یعنی توان سخت کار کردن را دارم).

خدا رو شکر که باید زمین را بشویمو پنجره ها را تمیز کنم (این یعنی خانه ای دارم).

خدا رو شکر که در جایی دور جای پارک پیدا کردم (این یعنی هم توان راه رفتن دارم و هم اتومبیلی برای سوار شدن).

خدا رو شکر که سر و صدای همسایه ها را می شنوم (این یعنی گوشی برای شنیدن دارم).

خدا رو شکر که این همه شستنی و اتوکردنی دارم (این یعنی من لباس برای پوشیدن دارم).

خدا رو شکر که هر روز صبح زود با زنگ ساعت از خواب بیدار می شوم (این یعنی من هنوز زنده ام).

خدا رو شکر که گاهی اوقات بیمار می شوم (این یعنی به یادم می آورد که اغلب اوقات سالم هستم).

خدا رو شکر که خرید هدایای سال نو جیبم را خالی می کند (این یعنی عزیزانی دارم که می توانم برایشان هدیه بخرم).

خدا رو شکر که ظرفشویی خانه ام مملو از ظرف کثیف است (این یعنی خانواده ای سالم دارم).

خدا رو شکر که گاهی جانماز فرزندم را به جای او جمع می کنم (این یعنی به انجام فرائض دینی اش پایبند است).

امام علی(علیه السلام): «با نیکی کردن، دلها تصرف می شود».
حضرت رسول(صلی الله علیه و آله): «کسی که به طرف دهان همسرش لقمه ای بالا برد، پاداش برد».
امام کاظم(علیه السلام): «هر کس به برادران و خانواده خود نیکی کند عمرش دراز شود».

نوع شخصیت و صمیمیت همسران
اگر ما با خصوصیات و شخصیت همسرمان آشنا باشیم بهتر می توانیم در جهت صمیمیت و ارتباط نزدیکتر با او قدمهایی برداریم.
شخصیت افراد تابع ژن، شرایط جامعه، خانواده، محل رشد، تربیت، تحصیل و . . . می باشد.
هنگامی که یکی از شخصیتهای درونی فرد نسبت به بقیه سنگینی می کند شخصیت بارز این فرد مشخص می شود. مثلاً شخصیت جدی، حساس، وظیفه شناس، ماجراجو، با گذشت، با اعتماد به نفس. ممکن است یک فرد دو شخصیت غالب را داشته باشد مثلاً حساس و نمایشی.

از چه راه هایی می توانیم شخصیت همسرمان را پیدا کنیم؟

ادامه »

«رجعت» در لغت به معناى «بازگشت» است. لغت‏شناسان در توضیح واژه «رجعت» گفته‏اند: «رجعت، مصدر مرة از ماده «رجوع» به معناى یکبار بازگشتن یا بازگردانیدن است.»(1)

و نیز در «اقرب الموارد» درباره واژه «رجعت» آمده است: «رجع الرجل رجوعا و مرجعا، و معه انصرف … هو یؤمن بالرجعة، اى بالرجوع الى الدنیا بعدالموت» (2) یعنى رجوع به معناى بازگشت است و فلانى به رجعت ایمان دارد، یعنى او به رجوع به دنیا پس از مرگ اعتقاد دارد؛ پس واژه رجعت در لغت به معناى «یکبار بازگشت یا بازگردانیدن» است. ناگفته نماند که اصل «رجوع» که به معناى بازگشتن و بازگردانیدن (لازم و متعدى) به کار رفته است؛ مثل: «فرجع موسى الى قومه غضبان أسفا» (3) و «فإن رجعک الله الى طائفة منهم…» (4) که واژه «رجع» در آیه شریفه نخست، لازم است، چنان‏که گفته مى‏شود: «رجع الرجل» و در آیه شریفه دوم، متعدى مى‏باشد. ازاین‏رو، واژه «رجعت» که مصدر مرة از ماده رجوع است، به معناى یکبار بازگشتن و یا بازگردانیدن به حال اوّل است.

البته الفاظ مختلفى براى بیان این اصل اعتقادى در قرآن‏کریم و روایات اسلامى به کار رفته است، مانند: رجعت، ایاب، کره، رد، حشر، که همه در معناى بازگشت مشترکند، ولى در میان همه این الفاظ لفظ رجعت مشهورتر است.

معانى اصطلاحى

رجعت همانند بسیارى از واژه‏ها علاوه بر معناى لغوى، در علوم مختلف در معانى گوناگونى به کار رفته، و با توجه به این معانى است که مى‏توانیم تصویر و شناخت صحیحى از معناى مورد بحث داشته باشیم. لغتنامه دهخدا معانى اصطلاحى مختلفى براى رجعت برشمرده است، که به اختصار اشاره مى‏شود:

ادامه »