گاهی یک عکس مفاهیم بلندی را منتقل می کند.

تلنگر می زند بر شیشه دلت و تو را بیدار می کند…

دستگیر می شوی از طریق وجدانت و با خود می اندیشی به کجا چنین شتابان…



این مرد کره ای، مادر سالخورده اش را اینچنین نگهداری می کند در حالی که

خداوند فرمود:

اِمّا یَبلُغَنّ عِندك الكِبَر احَدُهُما او كِلاهما فلا تَقُل لهما اُفٍ و لا تَنهَرهُما و قُل لَهُما قولاٌ كریماٌ؛ اگر یكى از آن دو یا هر دو، در كنار تو به سالخوردگى رسیدند به آنها حتى «اوف‏» مگو و به آنها پرخاش مكن و با آنها سخنى شایسته بگوى.

و در جایی دیگر فرمود:

انِ اشكُر لی و لِوالدیكَ؛ شكرگزار من و پدر و مادرت باش.

و به طور اخص تاکید کرد:

(و وصّینا الانسانَ بِوالدیه احساناٌ حَملتهُ امُّه كرهاٌ و وضَعته كرها وحَملُه و فِصالُه ثلاثون شهرا)

***

من و تو مسلمانیم خطاب پروردگار قبل از هر کس دیگر با من و توست

با این حال رفتارمان چقدر مسلمان بودنمان را نشان می دهد

آیا به راستی اسلام را از روی مسلمانان می شناسند….

شاگرد پرسید: چرا وقتی به نماز می ایستم همه گمشده هایم پیدا می شود؟ همه چیزهایی که فراموش کرده بودم یادم می آید؟ همه حرفهایی که شنیده بودم و بابت آن رنجیده بودم دوباره موجب رنجشم می شود؟

استاد گفت: نماز نور است و تاریکی ها را روشن می کند، خاصیت نور همین است که اطراف خودش را روشن کند، روح وجود هر شخص تاریکی هایی دارد، که وقتی به نماز می ایستد آن تاریکی ها روشن می شود.

استاد دیگر هیچ نگفت اما …

شاگر اندیشید: اگر گمشده هایم را پیدا می کنم به خاطر این است که تاریکی وجودم همان شی گمشده است، همان حرف فراموش شده و همان نیش زبانهایی که آزارم داده…

***
من فکر می کنم باید انسان دیدش را بالا ببرد ظرفیت روحش را هم همینطور تا تاریکی روحش بالا برود و چیزهای با ارزشی شود که وقتی نماز آنها را پیدا می کند چیز قابل داری باشد….

هستی لایه لایه است. تو در تو، پر از راز و البته پیچیده، برای درک آن باید خوب بود همین.

من فکر می کنم هر کسی در هر موقعیتی می تواند خوبترین کار را درک کند و انجام دهد، اما مشکل زمانی شروع می شود که انسان نخواهد خوب را انتخاب کند در چنین صورتی او راه را کمی محو می کند اگر در موقعیت دوم هم انسان نخواهد به خوب تن دهد راه محوتر و تاریک تر می شود.

وقتی هزار تا انتخاب بد را به جای هزار تا انتخاب خوب برگزینی وضع آنقدر آشفته و تاریک می شود که انسان حتی نمی تواند یک قدم به جلو بردارد. در این صورت با هر انتخاب بد سرعت انسان در سیر به بالا و ملکوت کندتر و کندتر می شود.

آنهایی که دائم به انتخاب های بد دست می زنند وضع تاسف باری پیدا می کنند آنقدر کند می شوند که کاملا متوقف می شوند بعد شروع می کنند به فرو رفتن.

آنقدر فرو می روند که به کلی دفن می شوند برای این آدم ها هم البته فرصت هست اما آنها مجبورند مدتی را صرف کنند تا از اعماق، خودشان را به سطح برسانند .

اما اگه انسان در برابر هر موقعیتی خوب را انتخاب کند راه اندکی وضوح پیدا می کند البته در موقعیت بعدی احتمالا با شرایط پیچیده تری مواجه خواهد شد که باز هم باید انتخاب کند این انتخاب ها مثل دالانی هزار تو همیشه در مقابل انسان قرار دارد با هر انتخاب خوب راه وضوح بیشتری پیدا می کند و سرعت شخص به سمت بالا بیشتر می شود.

زندگی مواجهه ابدی انسان با این انتخاب هاست.

شاگرد: استاد، چکار کنم که خواب امام زمان(عج) رو ببینم؟

استاد: شب یک غذای شور بخور، آب نخور و بخواب.شاگرد دستور استاد رو اجرا کرد و برگشت.
شاگرد: استاد دیشب دائم خواب آب میدیدم!‏ خواب دیدم بر لب چاهی دارم آب مینوشم،کنار نهر آبی در حال خوردن آب هستم! در ساحل رودخانه ای مشغول…!
استاد فرمود: تشنه آب بودی خواب آب دیدی‏؛‏ تشنه امام زمان(عج) بشو تا خواب امام زمان(عج) ببینی…!

***

تا حالا، تا این سن که رسیدیم، تا این موقعیتی که الان بهش رسیدیم، با این همه ادعای طلبه امام زمان بودن، … تشنه دیدن آقا شدیم؟

         حال ما ماندیم وراهی سخت تر                              یک جهاد اکبر و جنگی دگر
 
      حال اینک این جهاد اکبراست                             کار دشمن با صلاحی دیگر است…

به نظر من مسئله اول در انتخاب ،مسئله ی انتخاب این شخص یا آن شخص نیست،مسئله اول ،مسئله حضور شماست ،حضور شماست که نظام را تحکیم می کند و پایه های نظام را مستحکم می کند.

برای تشخیص درست دو راه وجود دارد:

یا انسان خودش تحقیق کند و به نتیجه برسد و یا استفاده از نظرات افرادی که بین انسان و خدا حجت ایجاد می کنند.