گاهی یک عکس مفاهیم بلندی را منتقل می کند.

تلنگر می زند بر شیشه دلت و تو را بیدار می کند…

دستگیر می شوی از طریق وجدانت و با خود می اندیشی به کجا چنین شتابان…



این مرد کره ای، مادر سالخورده اش را اینچنین نگهداری می کند در حالی که

خداوند فرمود:

اِمّا یَبلُغَنّ عِندك الكِبَر احَدُهُما او كِلاهما فلا تَقُل لهما اُفٍ و لا تَنهَرهُما و قُل لَهُما قولاٌ كریماٌ؛ اگر یكى از آن دو یا هر دو، در كنار تو به سالخوردگى رسیدند به آنها حتى «اوف‏» مگو و به آنها پرخاش مكن و با آنها سخنى شایسته بگوى.

و در جایی دیگر فرمود:

انِ اشكُر لی و لِوالدیكَ؛ شكرگزار من و پدر و مادرت باش.

و به طور اخص تاکید کرد:

(و وصّینا الانسانَ بِوالدیه احساناٌ حَملتهُ امُّه كرهاٌ و وضَعته كرها وحَملُه و فِصالُه ثلاثون شهرا)

***

من و تو مسلمانیم خطاب پروردگار قبل از هر کس دیگر با من و توست

با این حال رفتارمان چقدر مسلمان بودنمان را نشان می دهد

آیا به راستی اسلام را از روی مسلمانان می شناسند….