24 خرداد سال 90 در دیداری که مقام معظم رهبری با برخی از شعرا داشتند حضرت درباره جانبازانی که بعد از مدتی با تحمل رنجهای فراوان شهید می شوند فرمودند:

«يكى از همين چيزهائى كه مربوط به جنگ است و از چيزهائى است كه ذهن من را مشغول ميكند، اين جانبازهائى هستند كه بعد از مدتى به شهادت ميرسند؛ اين خودش يك موضوع ويژه است؛ اين غير از شهيدى است كه در جبهه شهيد شده و درباره‌اش هم شعر گفته شده؛ اين انسانى است كه يك تجربه‌اى را گذرانده و رنجى را تحمل كرده، آخرش هم شهيد شده. بگرديد موضوعات اينجورى را پيدا كنيد.»

بعد از پایان جلسه شاعری از حضرت درخواست کردند مطروحه ای را بیان نمایند تا شعرا با استقبال از آن شعر بسرایند.

یک ساعت بعد از جلسه حضرت بر کاغذی سفید نوشتند:

“بسمه تعالی
بفرمائید اگر دوستان مایل‌اند، این مطلع را بسازند
خطاب به جانبازِ شهید:
رندانه آخر ربودی جامی ز خمخانه‌ی دل / خونین چو برگ شقایق، رنگین چو افسانه‌ی دل”

به دنبال این خواسته و مطروحه رهبر معظم انقلاب بسیاری از شاعران کشور اقدام به سرودن اشعاری برای جانبازان شهید بر مبنای مطروحه ایشان کردند.

این اشعار به حدود صد اثر رسید و نزدیک به 70 اثر در کتاب “جامی ز خمخانه‌ی دل” به همت حجت الاسلام جواد محمدزمانی از سوی انتشارات «نسیم انقلاب» وابسته به موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی منتشر شده است.

در کنگره ای که به مناسبت رونمایی از این کتاب برگزار شد برخی از شاعران شعرهای خود را خواندند که برخی از آن در زیر می آید:

استاد ولی الله کلامی از زنجان:

رندانه آخر ربودی جامی زخمخانه‌ی دل

خونین چو برگ شقایق، رنگین چو افسانه‌ی دل

ذکر سفر خوانده بودی هرچند جامانده بودی

راهی نفس بر رسانده‌ت بر منزل و خانه‌ی دل

وقتی نفس می‌کشیدی نجوای دل می‌شنیدی

می‌سوخت شمع وجودت بر حال پروانه‌ی دل

ای مظهر سرفرازی با جان خود کرده بازی

جام و سرت شد فدایت سودای جانانه‌ی دل

جانا جهادت مبارک بر تو شهادت مبارک

بادا گوارای جانت لبخند مستانه‌ی دل

ای مونس جان نثاران پیوستی آخر به یاران

کز باده‌ی معرفت بود لبریز پیمانه‌ی دل

آمد از آن سو صدایی در را گشود آشنایی

رفتی و آسوده گشتی از طعم بیگاری دل

زخم زبان نوش جانت کاویزه‌ی گوش جانت

بودی نوای محبت از نای دردانه‌ی دل

هرگز نه احساسی هستی پرواز عباسی هستی

از کربلا تا مقام تکریم شاهانه‌ی دل

این برگ سبز از کلامی با رمز انی احامی

تقدیم شد بر حضور مولای فرزانه‌ی دل

***

 

علی سلیمانی از همدن:

 

رندانه آخر ربودی جامی ز خمخانه دل

خونین چو برق شقایق رنگین چو افسانه دل

دلتنگ کاشانه دل راهی شدی مرد عاشق

مردی تو مشتاق میدان آرامش قبل طوفان

تصویر ناب شهیدان در پای خاک باران

در پای هر سنگ جوشان در پای هر صخره قایق

دلتنگ مانند صحرا، دلگیر مانند دریا

دلخواه ماند لیلا، دل واپس صبح فردا

دل می‏سپاری به شب‏ها دل می کنی از دقایق

ای آسمان تو آبی، دلواپس آفتابی

شب ها نباید بخوابی وقتی نمانده شهابی

باید تو امشب بتابی ای مثل مهتاب لایق

خورشید را، آسمان را، دلتنگی شاعران

آداب باد خزان را، رندانه آخر ربودی

باد مخالف نبودی، بدرود باد موافق