سال ۱۳۶۴ بود اول دبیرستان درس می خواندم .بیشتر خانه های شهر در اثر بمباران و برخورد توپ و موشک تخریب شده بود و مردم در روستاها و اردوگاههای اطراف شهر بودنده اند که خانه های در داخل شهر بود. اما همه ادارات دولتی و دو دبیرستان دخترانه و پسرانه همچنان در داخل شهر بود .و بچه ها هر روز با مینی بوس از روستا ها و اردوگاههای اطراف شهر به مدرسه داخل شهر می آمدند .گاهگاهی هم بر اثر بمباران چند وقتی مدرسه تعطیل می شد، اما بعد از مدتی دوباره به مدرسه می آمدیم. تمام دوستانم در مدرسه چادر می پوشیدند در اون دبیرستان ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفری حتی یک نفر بدون چادر نبود .

هیچ کس ما رو به پوشیدن چادر مجبور نکرده بود. فضای روحانی و معنوی اون سالها معطر از خون شهدا بود و دم مسیحیایی امام  امت، خمینی کبیر فضای کشور را متأثر نموده بود.

ادامه »

*یکی از انتقادات تقریبن عام و باز تقریبن نافرجام فمینیست‌ها همواره متوجه صنعت مد و آرایش بوده است. آنها از ابتدا نسبت به اینکه زنان جوان و به خصوص دختران نوجوان در رقابت دائم برای تطبیق با معیارهای زیبا شناختی- ازنگاه داوران و منتقدان بیرونی و از زاویه دید مردان-  تحت فشار هستند معترض بوده اند. نگاه مذکری که تعیین می‌کند بازوان، پاها، شکم، سینه و باسن چه شکلی باید داشته باشند «درست مانند گوشت تکه شده در قصابی». این نگاه باعث میشود بسیاری از زنان از بدو نوجوانی حس از خود بیزاری را درونی کنند. آنچه فمینیستها در پی اش هستند پایان دادن به رقابت دائمی اندام زن معمولی با تن مانکن‌هاست- یعنی اقلیتی از زنان که دوازده ساعت از روزشان را وقف بی عیب و نقص جلوه دادن خود و کسب درآمد از آن  می‌کنند.

یکی از اولین حرکت‌های گروه های نبارز برای آزادی زنان، در اعتراض به این مسئله، اعتراض به مسابقه زیبایی سالانه «دختر شایسته آمریکا»  در سال 1968 بود. فکر آن از یک گروه رپ در نیویورک پدید آمد. زنان از کانادا، فلوریدا و سراسر کناره شرقی آمریکا گرد آمدند تا نمایش پرشوری را بیرون از سالن مسابقه اجرا کنند. آنها بر سر یک گوسفند، به شیوه «دختر شایسته آمریکا» تاج گذاشتند و در یک سطل زبانه که آن را «سطل آشغال آزادی» نام گذاشته بودند تعدادی لباس زیر تنگ و خشن  و لوازم آرایش را به آتش کشیدند- گرچه هیچ یک از آن اشیا تا امروز عملن دود نشده است.

ادامه »

در رقابت «زن شايسته مسلمان جهان» در اندونزی که در واکنش به برنامه لغوشده Miss World برای برگزاری دور جدید رقابت‌ها در جاکارتای اندونزی برگزار شد، اوبابی عایشه آجیبولا، ۲۱ ساله از نیجریه، به عنوان بانوی شایسته مسلمان انتخاب شد.

اخبار زنانه را كه رصد مي كردم اولين چيزي كه توجهم را جلب كرد، خبر بالا بود!

مسابقه اي كه من گمان مي كنم به هيچ وجه شايسته زن مسلمان نيست!

دليلش هم واضح است:

ادامه »

وقتی کتابخانه اش را نگاه می کردم غیر از رمان ها و افسانه های خارجی، چیز دیگری به چشم نمی خورد. موقع خداحافظی یک کتاب با موضوع داستان هایی از حجاب به او دادم؛ شاید یک سوم قطر یکی از رمان هایش را هم نداشت،

با اکراه قبول کرد بعد گفت:

نمی دونم کی می خواهی از این کارات دست برداری؛ و در عصر الان زندگی کنی ما که برای عصر قجر نیستیم تا حجاب داشته باشیم؛ عزیزم در این زمان حجاب معنایی ندارد.

با خنده گفتم:

به قول شهید مدرس زمانی می رسد که مساجد و تکایا و…..به عنوان منع خرافات بسته خواهد شد، اما سیل ها از رمان ها و افسانه های خارجی به این کشور جاری خواهد گشت که افکار غربی را در ذهن آنان پرورش می دهد و به سوی فرار از اسلام آنان را سوق می دهد. (۱)

نگاهی به کتابی که در دستش بود انداخت و فکر کنم در ذهن، کتابخانه اش را مرور کرد.

گفتم عزیزم: حجاب داشتن مد است و این بی حجابی است که برای زمان قبل از اسلام است که به این نکته خداوند هم در قرآن  اشاره کرده است.

وَ لَا تَبَرَّجنَ تَبَرُّجَ الجَاهِلِیَّهِ الاُولَی وَ….. (۲)

و مانند روزگار جاهلیت (قدیم)زینت های خود را آشکار مکنید.

من از جانب تمام کسانی که شعار دادند
“مرگ بر بدحجاب” از تو معذرت می خواهم.
من از جانب تمام کسانی که شعار دادند
” ملت ما بیدار است، از بدحجاب بیزار است” از تو معذرت می خواهم.
من از جانب تمام کسانی که فعل تو را از خود تو جدا نکردند،
معذرت می خواهم….

من می دانم که تو اگر اهمیت و فلسفه ی حجاب را بدانی،
به حجابت از من هم پایبندتر خواهی بود.
من می دانم که اگر ظاهر امروز تو این است،
من نیز بسیار مقصرم که اگر من توانسته بودم منطق و احساسم
را راجع به حجاب به تو منتقل کنم، ظاهر امروز تو این نبود.

من می دانم که اگر در فرهنگ سالمی که حکم اکسیژن را دارد،
نفس کشیده بودی، ریه های عفافت غبار نمی گرفت.

من می دانم که اگر عمق نقشه ها
و اهداف دشمن و تلاش شبانه روزی شان را برای تاراج حیا می دانستی،
مشتی محکم بر دهانشان می کوبیدی.

ادامه »