دفاعیه پایان نامه سطح 3 سرکار خانم فاطمه شکری آغمیونی از طلاب گرایش تفسیر مرکز تخصصی تفسیر وعلوم قرآنی حضرت فاطمه(س) مورخ29 دیماه ساعت 14:30 بعد ازظهر در مرکز تخصصی حضرت فاطمه(س) برگزارشد .
این کار با راهنمایی استاد حجت الاسلام والمسلمین اقای محمدی اشنایی و مشاوره ی حجت الاسلام والمسلمین آ قای علیرضا قایمی نیا با موضوع تعامل پیامبران با زنان ازمنظر قران وروایات انجام شده وداوری آن را جناب حجت الاسلام والمسلمین آقای محمد حسین خوانین زاده برعهده داشتند.
مطالب پیرامون مباحث مهمی نظیر، تعامل پیامبران غیر اوالوالعزم پیشین و پیامبران اولوالعزم پیشین وتعامل پیامبر اسلام با زنان از منظر قرآن و روایات، جمع آوری شده بود. در پایان جلسه این پایان نامه امتیاز 19را به خود اختصاص داد.
فایل پاور پوینت پایان نامه در وبلاگ مرکز تخصصی بار گذاری شده است. که می توانید از اینجا دریافت کنید
موضوعات: "فرهنگی- اخلاقی" یا "عفاف و حجاب"
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: انجام طاعت و ترک معصیت به حسب ظاهر مشکل است، و سلمان شدن مشکل، بلکه کالمحال است، و لذا غیر از معصومین-علیهم‌السلام- همه به ترک طاعت و فعل معصیت مبتلا هستیم و معصوم بودن مثل این که نشدنی است، ولی در افراد بشر، شمر هم بسیار است؛ اما آیا چیزی هست که مطلب* را آسان کند؟
از اموری که خیلی سهل الموونه و آسان است – ولو عمل بر خلاف قول باشد- این است که انسان ملاحظه کند و ببیند اگر ملتزم به طاعت و تارک معصیت باشد، ایا حال او مثل صورتی است که ترک طاعت و فعل معصیت می کند و آیا این حال مثل حالت اول است، یا خیر؟ فرض کنید اگر انسان نزد رییس جمهور یا هر رییس مطلق، مقرب باشد، این برای او بهتر است و یا این که نزد یک فقیر تهی است و محروم؟! آیا خوب است به ذاتی که موت و حیات و مرض و صحت و غنا و فقر به دست او است مراجعه کنیم و رابطه‌ی دوستی داشته باشیم، یا با کسی که خود محتاج و ناتوان و بیچاره است؟!
در اطاعت اوامر الهی و نیز در معصیت و به فرمان شیطان و نفس بودن، امر دایر است بین این که باکسی که حیات و ممات، غنا و فقر و مرض و صحت و مریض خانه و دکتر و خزانه و ثروت و… به دست او است؛ مجالست کنیم یا با کسی که هیچ ندارد؟! انسان کدام را اختیار می کند و محبت وجدانیه (نه به حسب خوف ناریاشوق بهشت) با کدام طرف است؟
ناسازگارى با دیگران و عدم مدارا با اطرافیان در اسلام مورد نکوهش بوده و برای عامل خود آثار سوئی را رقم می زند، چنان که حضرت باقر (ع) فرمودند: «آن کس که ناسازگارى بهرهاش گردد ايمان از او در پس پرده رود.»مجلسى عليه الرحمة گويد: سرّ اينکه شخص ناسازگار از ايمان دور مى شود اين است که اولا: مؤمنين را آزار دهد و اين مخالف ايمان است، زيرا مؤمن کسى است که مسلمانان از دست و زبانش آسوده و در امان باشند، و ثانيا بواسطه ناسازگارى از طلب دانش که بوسيله او به پايه کمال ايمان رسد محروم ماند، زيرا اسباب طلب آن برايش فراهم نگردد.
و پوشيده نماند که ناسازگارى تا آنجا نکوهيده و مذموم است که نرمش و ملايمت ممکن باشد و کار به مسامحه در دين نکشد و گر نه ناپسند و مذموم نخواهد بود چنانچه اميرالمؤمنين (ع) فرمودند: «مدارا کن تا آنجا که نرمش سزد، و به تندى رفتار کن آنجا که ملايمت سود ندهد.»
و نيز حضرت (ع) می فرمایند: «رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: «اگر ناسازگارى ديده شود، چيزى در ميان مخلوقات خدا زشت تر از آن نباشد.»
علاوه بر این، در آموزه های اسلام از بدخوئى نیز پرهیز داده شده و نسبت به ترک و دوری از آن سفارش شده است و حتی آن را دلیل از بین رفتن حسنات و اعمال نیک انسان دانسته اند.
امام صادق (ع) در این باره فرمودند: «بدخوئى کردار را تباه سازد، چنانچه سرکه عسل را تباه کند.»
و نيز آن حضرت (ع) می فرمایند که رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: «خداى عز و جل از صاحب خوى بد توبه نخواسته»، عرض شد: اى رسول خدا (ص)! اين چگونه باشد؟ فرمودند: «به جهت اينکه هر گاه از گناهى توبه کند در گناه بزرگترى افتد.»
مرحوم مجلسى در شرح حديث گويد: که خوى بد صاحب خود را از توبه جلوگيرى کند و اگر توبه نيز کند از باقى ماندن بر آن ممانعت کند تا بدان جا که اگر از گناهى توبه کند در گناه بزرگترى افتد، زيرا اين خوى اگر معالجه نشود روز به روز بزرگتر و شديدتر گردد، پس گناه بعدى بزرگتر از اولى است، و خلاصى از آن فقط به معالجه علمى و عملى آن حاصل شود.
همچنین، از امام صادق (ع) روایت شده است که فرموده اند: «هر که خوى او بد است خود را شکنجه دهد.»
مجلسى (ره) گويد: زيرا خودش از خويشتن در رنج است چون بر آشفتگى و حرکات روحى و جسمى به تن و جانش زيان رساند، و چون غضبش فرو نشيند از کرده خويش پشيمان گردد و خود را سرزنش کند، و گذشته بدخوئيش را غالبا مردم تحمل نکنند و او را (در مقابل بدخوئيش) آزار کنند، و از او کنارهگيرى کنند و در هيچ کارى او را کمک نکنند، و چون باعث آنها خودش بوده پس گويا خودش خويشتن را شکنجه کرده است.
و نيز حضرت (ع) می فرمایند: «خداى عز و جل به برخى از پيغمبران وحى کرد: که بدخوئى کردار را تباه سازد مانند سرکه که عسل را تباه کند.»
برگرفته از اصول کافی/ منبع: شیعه آنلاین
با امید به خداوند بزرگ و ومهربان از اول آذر ماه 94 با تفسیر کوتاهی از اول قرآن در خدمت کاربران عزیز هستیم، امیدوارم مورد قبول و رضایت خداوند و البته مورد استفاده دوستداران موضوعات تفسیری قرار گیرد.
پی نوشت: مطالب در قسمت «تفسیر قرآن» قرار گرفته و به صورت هفته ای یا هفته ای دو مطلب(به جز ایام تعطیل- مناسبت ها و روزهای جمعه) بروز رسانی می شود.
طلاب مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) تهران، توجه داشته باشند تا هم اکنون هیچ خبری مبنی بر تعطیلی مدارس علمیه تهران به علت الودگی هوا از طرف مرکز مدیریت حوزه های علمیه تهران منتشر نشده است.
بنابر این فردا یکشنبه 29 آذر ماه کلاس های درس دایر خواهد بود.
در صورت صدور اطلاعیه جدیدی از سوی مرکز مدیریت مبنی بر تعطیلی مدارس، از طریق پیامک و یا این وبلاگ به اطلاع طلاب مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) تهران خواهد رسید.
