امام صادق عليه السلام فرمودند:

۱- طلبتُ الجنة، فوجدتها في السخأ:بهشت را جستجو نمودم، پس آن را در بخشندگي و جوانمردي يافتم.

۲- و طلبتُ العافية، فوجدتها في العزلة:و تندرستي و رستگاري را جستجو نمودم، پس آن را در گوشه گيري (مثبت و سازنده) يافتم.

۳- و طلبت ثقل الميزان، فوجدته في شهادة «ان لا اله الا الله و محمد رسول الله»: و سنگيني ترازوي اعمال را جستجو نمودم، پس آن را در گواهي به يگانگي خدا تعالي و رسالت حضرت محمد (صلي الله عليه و آله) يافتم.

۴- و طلبت السرعة في الدخول الي الجنة، فوجدتها في العمل لله تعالي: سرعت در ورد به بهشت را جستجو نمودم، پس آن را در كار خالصانه براي خداي تعالي يافتم.

۵- و طلبتُ حب الموت، فوجوته في تقديم المال لوجه الله: و دوست داشتن مرگ را جستجو نمودم، پس آن را در پيش فرستادن ثروت (انفاق) براي خشنودي خداي تعالي يافتم.

برگ عيشي به گور خويش فرست
كس نيارد ز پس، تو پيش فرست

۶- و طلبت حلاوة العبادة، فوجدتها في ترك المعصية: و شيريني عبادت را جستجو نمودم، پس آن را در ترك گناه يافتم.

۷- و طلبت رقة القلب، فوجدتها في الجوع و العطش: و رقت (نرمي) قلب را جستجو نمودم، پس آن را در گرسنگي و تشنگي (روزه) يافتم.

۸- و طلبت نور القلب، فوجدته في التفكر و البكأ: و روشني قلب را جستجو نمودم، پس آن را در انديشيدن و گريستن يافتم.

۹- و طلبت الجواز علي الصراط، فوجدته في الصدقة: و (آساني) عبور بر صراط را جستجو نمودم، پس آن را در صدقه يافتم.

۱۰- و طلبت نور الوجه، فوجدته في صلاة الليل: و روشني رخسار را جستجو نمودم، پس آن را در نماز شب يافتم.

۱۱- و طلبت فضل الجهاد، فوجدته في الكسب للعيال: و فضيلت جهاد را جستجو نمودم، پس آن را در به دست آوردن هزينه زندگي زن و فرزند يافتم.

۱۲- و طلبت حدب الله عزوجل، فوجدته في بغض اهل المعاصي: و دوستي خداي تعالي را جستجو كردم، پس آن را در دشمني با گنهكاران يافتم.

۱۳- و طلبت الرئاسة، فوجدتها في النصيحة لعبادالله: و سروري و بزرگي را جستجو نمودم، پس آن را در خيرخواهي براي بندگان خدا يافتم.

۱۴- و طلبت فراغ القلب، فوجدته في قلة المال: و آسايش قلب را جستجو نمودم، پس آن را در كمي ثروت يافتم.

۱۵- و طلبت عزائم الامور، فوجدتها في الصبر:و كارهاي پر ارزش را جستجو نمودم، پس آن را در شكيبايي يافتم.

۱۶- و طلبت الشرف، فوجدته في العلم: و بلندي قدر و حسب را جستجو نمودم، پس آن را در دانش يافتم.

۱۷- و طلبت العبادة فوجدتها في الورع: و عبادت را جستجو نمودم، پس آن را در پرهيزكار يافتم .

۱۸- و طلبت الراحة، فوجوتها في الزهد: و آسايش را جستجو نمودم، پس آن را در پارسايي يافتم.

۱۹- و طلبت الرفعة، فوجدتها في التواضع: برتري و بزرگواري را جستجو نمودم، پس آن را در فروتني يافتم.

۲۰- و طلبت العز، فوجدته في الصدق: و عزت (ارجمندي) را جستجو نمودم، پس آن را در راستي و درستي يافتم.

۲۱- و طلبت الذلة، فوجدتها في الصوم: و نرمي و فروتني را جستجو نمودم، پس آن را در روزه يافتم.

۲۲- و طلبت الغني، فوجدته في القناعة: و توانگري را جستجو نمودم، پس آن را در قناعت يافتم.

قناعت توانگر كند مرد را خبر كن حريص جهانگرد را

۲۳- و طلبت الانس، فوجدته في قرائة القرآن: و آرامش و همدمي را جستجو نمودم، پس آن را در خواندن قرآن يافتم.

۲۴- و طلبت صحبة الناس، فوجدتها في حسن الخلق: و همراهي و گفتگوي با مردم را جستجو نمودم، پس آن را در خوشخويي يافتم.

۲۵- و طلبت رضي الله، فوجدته في برالوالدين: و خوشنودي خدا تعالي را جستجو نمودم، پس آن را در نيكي به پدر و مادر يافتم.

منبع: مستدرك الوسائل، ج ۱۲، ص ۱۷۳ - ۱۷۴، ح

فرزند آیت الله شبیری زنجانی از زبان پدر بزرگوارشان این گونه نقل می کند که در سفری که امام خمینی(رحمه الله علیه) و پدرم برای زیارت به مشهد مقدس رفته بودند. امام(رحمه الله علیه) در صحن حرم امام رضا(علیه السلام) با سالک الی الله حاج حسن نخودکی(رحمه الله علیه) مواجه می شوند. امام امت(رحمه الله علیه) که در آن زمان شاید در حدود سی الی چهل سال بیشتر نداشت وقت را غنیمت می شمارد و به ایشان می گوید با شما سخنی دارم. حاج حسنعلی نخودکی می گوید: من در حال انجام اعمال هستم، شما در بقعه حر عاملی(رحمه الله علیه) بمانید من خودم پیش شما می آیم. بعد از مدتی حاج حسنعلی می آید و می گوید چه کار دارید؟ امام(رحمه الله علیه) خطاب به ایشان می گوید اگر“علم ” کیمیا داری به ما

هم بده؟

حاج حسنعلی نخودکی انکار به داشتن علم (کیمیا)نکرد بلکه به امام(رحمه الله علیه) فرمودند: اگر ما به شما (کیمیا) به شما بدهیم و شما تمام کوه و در و دشت را طلا کردید آیا قول می دهید که به جا استفاده کنید و آن را حفظ کنید و در هر جایی به کار نبرید؟

امام خمینی(رحمه الله علیه) به صراحت به ایشان گفتند: نه نمی توانم چنین قولی به شما بدهم. حاج حسنعلی نخودکی که این را از امام(رحمه الله علیه) شنید رو به ایشان کرد و فرمود: حالا که نمی توانید «کیمیا» را حفظ کنید من بهتر از کیمیا را به شما یاد می دهم و این را می خوانی که از کیمیا برایت بهتر است.

* بعد از نمازهای واجب یکبار آیه الکرسی را تا «هو العلی العظیم» می خوانی.

«اللهُ لا اِلهَ إلاّ هُوَ الحَیُّ القَیُّومُ لا تَأخُذُهُ سِنَه وَ لا نَومٌ لَهُ ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرضِ مَن ذَا الَّذی یَشفَعُ إلاّ بِإذنِهِ یَعلَمُ ما بَینَ أیدیهِم وَ ما خَلفَهُم وَ لا یُحیطوُنَ بِشَئٍ مِن عِلمِهِ إلاّ بِما شاءَ وسع کرسیه السموات و الارض و لا یؤوده حفظهما و هو العلی العظیم».

* بعد تسبیحات حضرت زهرا(سلام الله علیها) را می گویی. (34 مرتبه الله اکبر، 33 مرتبه الحمدلله، 33 مرتبه سبحان الله)

* بعد سه بار سوره توحید می خوانی.

*بعد سه بار صلوات می گویی. (اللهم صل علی محمد و آل محمد)

* بعد سه بار این آیه مبارکه را می گویی. «وَ مَن یَتَّقِ اللهَ یَجعَل لَهُ مَخرَجاً وَ یَرزُقُهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِبُ وَ مَن یَتَوَکَّل عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسبُهُ إنَّ اللهَ بالِغُ اَمرِهِ قَد جَعَلَ اللهُ لِکُلِّ شَیءٍ قَدراً»(سوره طلاق، آیه2 و 3)

منابع : مجله پاسدار اسلام،کتاب زمزم عرفان،آیت الله محمدی ری شهری

گوشه ای از معجزات حضرت ابوالفضل عباس(ع)+تصاویری از سرداب حرم مطهرش(التماس دعا)

شیخ عباس 74 ساله ، که 36 سال خادم حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در مورد جریان آب دور قبر علمدار کربلا گفت: قبلا دو چشمه در سرداب مطهر وجود داشت که از 400 سال قبل که آب لوله‌کشی نبود این آب مرتب می‌جوشید و از یک طرف وارد و از طرف دیگر خارج می‌شد که مزه و طعم آن آب از بهترین آب معدنی امروز هم بهتر بود و آن سرداب پله داشت مردم می‌آمدند و از آن آب به عنوان تبرک استفاده می‌کردند که آب در تابستان خنک و در زمستان گرم بود، اما یک فرد از خدا بی‌خبر آمد به بهانه اینکه یک ترکی در دیوار حرم اباالفضل پیدا شده گفت، می‌خواهم آزمایش کنم این اب از کجا می‌آید و بعد آن دو چشم را کور کرد و هر چه تلاش کردند، نتوانستند آن دو چشمه احیا شود اما بعد از دو ماه آب دوباره بالا آمد و به سرداب رسید و آن آب اینقدر چشم‌های کور شده را شفا می‌داد و از 50 سال قبل تاکنون این آب در یک سطح ثابت مانده و هر چه از آن استفاده نشود نه کم و نه زیاد می‌شود. وی ادامه داد: شما به خوبی می‌دانید اگر آب به مدت 10 روز در یک جا بماند گندیده می‌شود، اما این آب با وجود اینکه درب ورودی آن بسته شده مانند گلاب می‌ماند و در اطراف قبر مطهر حضرت اباالفضل حلقه زده و همچنان بسیار تازه و معطر مانده است. شیخ عباس ادامه داد: این آب به ارتفاع یک متر بالاتر از قبر قرار دارد، اما هرگز وارد مرقد مطهر نشده و من این‌ها را به چشم خود دیده‌ام و بارها شاهد بوده‌ام چقدر افراد کور وارد حرم شده و چند قطره از این آب در چشمان آنها ریخته شده و بینا شده‌اند و یا افرادی دارای امراض پوستی و سرطانی با استفاده از این آب شفا پیدا کرده‌اند. وی ادامه داد: مگر آب دریای رحمت اباالفضل تمام می‌شود. وی افزود: هم اکنون در بخش درب صاحب‌الزمان مرقد مطهر اباالفضل پنجره کوچکی قرار دارد که وصل به سرداب حرم است و اگر نگاه کنید از آن مرتب بوی گلاب می‌اید و این همان آبی است که متأسفانه خادمان کنونی در ورودی آن را و راه رسیدگی به سرداب را به روی زوار بسته‌اند

کلبي نسابه و ابن روزبهان که از ثقات نزد علماي اهل سنت هستند نقل کرده اند که معاويه لعنه الله فرزند چهار نفر بوده:

عماره، مسافر، أبوسفيان و مردي که اسم او را نمي برند.


راغب اصفهاني در محاضرات و أبن أبي الحديد از ربيع الأبرار زمخشري نقل مي کنند که معاويه را به چهار نفر نسبت مي دادند: مسافر بن أبي عمرو، عمارة بن وليد

بن مغيرة، عباس و صباح که مغني عمارة بن وليد بود.

مادر معاويه هند با صباح – که جواني خوش رو و کارگر أبوسفيان بود – الفتي تمام داشت! اما به ظاهر او را معاوية بن أبي سفيان بن حرب مي گويند.


أبوسفيان مردي زشت و کوتاه قد بود و يک چشم او در طائف و چشم ديگرش در يرموک کور شده بود. باطنش کورتر از چشمش بود و نهايت عداوت و

دشمني با پيامبر(ص) را داشت.


أبوسفيان در هر جنگ و فتنه اي که بر عليه پيامبر(ص) به وجود مي آمد دخالت داشت و در سال فتح مکه از ترس اسلام آورد و با نفاق زندگي کرد تا در سن 82

سالگي در سال 30 هـ به درک رفت.

مخفي نماند که حمامه يکي از جدات معاويه است که در بازار المجاز صاحب پرچم و مشهور بود و از اين جا نسب أبوسفيان هم معلوم مي شود. مادر معاويه هند

است که از ذوات الأعلام بود و ميل فراواني به غلامان سياه داشت و از توضيح حال پدر معاويه وضع مادر او هند روشن مي شود.

محدث قمي مي فرمايد: چون پيامبر(ص) در فتح مکه ريختن خون معاويه را مباح شمردند، به اصرار و شفاعت عباس، پنج ماه قبل از وفات پيامبر(ص) اسلام آورد.


مرگ معاویه را 12-15و22 رجب گفته اند در هر صورت این روز،
روز شادي اهل ايمان و حزن و اندوه اهل کفر و طغيان است. روزه اين روز به جهت شکر الهي بر هلاکت

معاويه مستحب است.

 ادامه دارد

درباره فلسفه گریه و اشک برای ائمه معصومین(ع) بویژه برای امام حسین(ع) و یارانش در واقعه کربلا، دلایل و مطالب زیادی نقل و منتشر شده اما بیانات رهبر معظم انقلاب در این باره، بسیار روشنگر، روان و گویاست.

ایشان در سخنانی در این باره به سوال “چرا ماتم و اشک؟” پاسخ روشنی داده اند و “جنبه نمادین و حقیقی عزاداری” برای حضرت اباعبدالله(ع) را تشریح کرده اند.

رهبر انقلاب این سخنان را به مناسبت سالروز قیام نوزدهم دی‌ماه‏ در سال ۸۶ و در دیدار اقشار مختلف مردم قم بیان کرده اند: “میگویند چرا ماتم و گریه و اشک را در بین مردم رواج میدهید؟ این ماتم و اشک براى ماتم و اشک نیست، براى ارزشهاست. آنچه پشت سر این عزاداریها، بر سر و سینه زدنها، اشک ریختنها وجود دارد، عزیزترین چیزهائى است که در گنجینه‏ى بشریت ممکن است وجود داشته باشد؛ او همان ارزشهاى معنوىِ الهى است. اینها را میخواهند نگه دارند که حسین‏بن‏على مظهر این ارزشها بود. یادِ آنهاست؛ زنده نگه داشتن آنهاست. و ملت اسلام اگر نام حسین را و یاد حسین را زنده نگه بدارد و آن را الگو قرار بدهد براى خود، از همه‏ى موانع و مشکلات عبور خواهد کرد. لذاست که ما در انقلاب اسلامى، در نظام جمهورى اسلامى از صدر تا ذیل، همه - مردم، مسئولین، بزرگان، شخص امام بزرگوار ما - بر روى مسئله‏ى امام حسین و مسئله‏ى عاشورا و همین عزاداریهاى مردمى، تکیه کردند و جا دارد. این عزاداریها جنبه‏ى نمادین دارد، جنبه‏ى حقیقى هم دارد؛ دلها را نزدیک میکند، معارف را روشن میکند.”
رهبر معظم انقلاب در بخش دیگری از سخنان خود بار دیگر بر موضوع “بصیرت” تاکید و خاطرنشان می کند: جنبه‏ى عاطفى آن(عزاداری ها) هم تأثیرگذارِ بر روى عواطف و احساسات همه‏ى مردم است. جنبه‏ى عمقى و معنوى آن، صاحبان فکر و بصیرت را آگاه میکند؛ روشن میکند. بنده بارها در طول این سالها این جمله‏ى امیرالمؤمنین (علیه‏الصّلاةوالسّلام) را عرض کرده‏ام که فرمود: «ألا لا یحمل هذا العلم إلّا أهل البصر والصّبر»؛ این پرچم - پرچم انسانیت، اسلام، توحید - را آن کسانى که داراى این دو خصوصیتند، میتوانند بر دست بگیرند و بلند نگه دارند؛ «البصر والصّبر»؛ بصیرت و استقامت. امام حسین (علیه‏السّلام) مظهر بصیرت و استقامت است.”