واقعه غدیر، امری بسیار مهم و درس آموز است. یکی از اموری که به کمک این جریان باید بیاموزیم، درجه اهمیت و حساسیتی است که باید به کارهای تبلیغاتی و رسانه ای بدهیم. در اینجا می خواهیم ضمن یادآوری عظمت غدیر و نیز خودفراموشی مردم نسبت به آن و یافتن علت این خودفراموشی، قدری درباره وظیفه خود در مقابل اطلاع رسانی راه صحیح، به اندیشه بنشینیم.
حادثه ای که از حافظه تاریخ پاک نشد
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله صدهزار نفر را به شکل غیر منتظره ای شاهد غدیر قرار داد. این امر خود بر حساسیت و به یادماندنی کردن این رویداد می افزاید. در میان این جمعیت بسیاری اهل مدینه بودند و حوادث بعد از وفات حضرت رسول صلی الله علیه و آله را مشاهده کردند. حضرت امیر علیه السلام در معرفی خود و اتمام حجت با مردم کوتاهی نکردند، اما بعد از اینکه حرف حق را به روشنی بیان فرمود و به سبب کمبود یاور صلاح اسلام را در سکوت دید، دیگر مردانه سکوت کرد.
احتجاج آن حضرت بر غدیرخم در چندین مورد رخ داده است و ایشان بنا به اوضاع اجتماعی زمانه به یادآوری واقعه غدیر می پرداختند، مثلاً در ایام بعد از ارتحال پیامبر صلی الله علیه و آله، حدود ده سال بعد از غدیر، در شورایی که برای تعیین خلیفه تشکیل شده بود و نیز بیست و پنج سال بعد از غدیر، در حالی که این بار امت پیامبر صلی الله علیه و آله به او رو کرده و او را بر خلافت نشاندند، آن حضرت ضرورت دید که بار دیگر غدیر را به مردم یادآوری کند.(1)
