«رعایت حدود و تعظیم شعائر الهی و عمل به دستورات خداوند و آراسته شدن به اخلاق قرآنی» میوه و ثمره اصلی تلاوت راستین است. تا آنجا که رسول خدا صلّی الله علیه و آله می فرماید: اگر خواندن قرآن تو را از اعمالی که از طرف خدا منع شده است منع می کند آن را بخوان و اگر تو را از اعمال زشت باز نمی دارد، اهل قرائت قرآن نیستی.

***

اگر قاری نشسته تلاوت می کند، بهتر است دو زانو بنشیند و تکیه نکند. همچنین از سخن گفتن، خندیدن و حرکات دور از شأن حین تلاوت اجتناب کند، قرآن را بر زمین نگذارد و بعد از تلاوت آن را ببوسد و در مکان پاک و مناسب و بالاتر از اسباب و اشیاء دیگر قرار دهد.

***

سجده کردن در آیات سجده از آداب تلاوت است. بدیهی است به جا آوردن سجده که به دو صورت واجب (در چهار آیه) و مندوبه یا مستحب (در یازده آیه) وارد شده است، از نشانه های اطاعت قاری، از اوامر الهی می باشد.

***

از آداب تلاوت راستین، توجه به ترجمه، تفسیر و تأویل آیات و طرح سؤال در سه حوزه مذکور، برای پاسخ به نیازهای فکری و روحی و زدودن زنگارهای قلبی می باشد.

***

رجوع بع تدبّر در قرآن/ص۴۵۳تا۴۶۹تأثیر پذیری از آیات و خود را مخاطب آیات قرار دادن از آداب تلاوت قرآن است. شایسته است قاری به گونه ای به قرآن دل بسپارد که از اندرزها، مثال ها و خطاب های آن تأثیر بپذیرد. اگر به نعمات الهی و توصیف بهشت رسید، شوق پاداش الهی او را به وجد آورد و اگر به آیات عذاب و وصف جهنّم رسید، بر خود بلرزد و از عذاب الهی به خدا پناه ببرد.

جستجو در آیات برای درمان خود، از آداب تلاوت محسوب می شود، کاوش در آیات برای شناسایی و درمان امراض روحی و قلبی، شیوه مؤمنان است. خداوند در آیه ۸۲سوره اسراء قرآن را مایه شفا و رحمت برای مؤمنان برشمرده است.

رجوع به تدبر در قرآن/ص ۵۰۱تا ۵۰۸

تدبّر و تفکّر در آیات موجب می شود تا قاری از انوار، هدایت ها، حقایق، معارف، دقایق و اسرار آیات به اندازه وسع وجودی خود بهره مند شود و بر ایمان و یقین او افزوده گردد. امام علی علیه السلام می فرماید: «آگاه باشید که تلاوت بدون اندیشه خیری ندارد»

معانی الاخبار/ص67

ادامه دارد…