از عوامل و راهکارهای تقویت انگیزه ورود به حوزه علمیه می توان به تعدیل توقعات و انتظارات نادرست از خود و محیط حوزه اشاره کرد.

زیرا وارد شدن به حوزه، با داشتن ذهنیت های به دور از واقعیت، به برآورده نشدن توقعات منتهی خواهد شد.

اگر طلبه ای با این ذهنیت به حوزه بیاید که صبح تا شب در محضر عارفان طراز اول عرفان بیاموزد و همه وقتش را به مناجات و راز و نیاز عارفانه با خدا بپردازد، فقط درس اخلاق بخواند و …

یا کسی که به حوزه می آید توقع داشته باشد در زمان کوتاهی لباس روحانیت بپوشد و به تبلیغ پرداخته و وجهه اجتماعی بالایی کسب کند، در واقع توقعی دارد که هرگز برآورده نخواهد شد.

شاید کم نباشند طلابی که از خود توقع زیادی داشته اند و فکر می کردند می توانند  چندین سال را در یک یک سال بخوانند و به انواع تخصص ها نایل شوند و به ایفای مسئولیت های مختلف بپردازند.

و چون این موارد برحسب عادت امری محال محسوب می شود با برآورده نشدن توقعاتشان دلسرد شوند.

در چنین مواردی اگر طلاب محترم با هوشیاری و درایت به اصلاح بینش خویش و تعدیل توقعات بپردازند یقینا با بینش صحیح و واقع گرایانه به تحصیل ادامه می دهند و به رشد لازم می رسند، اما اگر به عللی نگرش آنان اصلاح نگردد خطر ترک تحصیل و بدبینی نسبت به خود و دیگران وجود خواهد داشت که بی شک خطر بزرگی است.