درقسمت قبل بیان شد که : هدف و مقصد انبياي عظام، تكميل مكارم اخلاقي و تهذيب نفوس بوده است.و نتيجهدستوراتاسلام را،تنهادرآخرت نبايد جستجوكرد.براساس آيات قرآن و روايات ائمه معصومين عليهمالسلام هدف از تعليمات اسلامي را بايد آن را به چشمه آبي تشبيه كنيم كه از نقطهاي به جوشش در آمده تا در پايان مسير، مزرعهاي را سيراب كند، ليكن بر سر راه خود همه جا را سرسبز می کند لذا تقوا و عمل صالح، در همين دنيا نيز انسان را به رستگاري و سعادت ميرساند.
برای همین قرآن می فرماید :
«و مَنْ اَعْرَض عن ذكري فأنّ له معيشة ضنكا»
و هر آن كس كه از ياد من روبگرداند، دچار زندگي سخت و تنگ خواهد شد.»
مقصود از بيان اين آيات، يادآوري اين نكته است كه از قرآن مجيد چنين بر ميآيد كه تقوا و عملصالح، در همين دنيا نيز صاحبش را به رستگاري و سعادت ميرساند و او را از تنگناها و پيچ و خمهاي زندگي ميرهاند. اين حقيقت را با مطالعه در زندگي تربيت يافتگان واقعي اين مكتب ميتوان دريافت.
بنابراين، بزرگترين ظلم به خود آن است كه :
بهترين اوقات و لحظههاي عمر، يعني جواني را كه سرشار از استعدادها و نشاط است
به هوسرانيهاي زودگذر بگذرانيم
و وقتي به خود آييم كه ديگر فرصت و امكان كافي براي جبران نباشد.
دوستان جوان بايد توجه داشته باشند كه ساختن بناي شخصيت را، سهل و آسان نينگارند و آن را از بناي يك ساختمان را براي ايجاد آن، سرمايه، وقت و مصالح لازم است، كمتر ندانند. كسي كه سرمايه و استعدادهاي جواني را به خيال جبران بعدي، صرف بيهودگي و عياشي كند. مانند فردي است كه در فصل تابستان، پول، امكانات و وقت خود را به هدر دهد و در فصل سرما و يخبندان بخواهد با دست خالي براي خود جان پناهي بسازد كه در اين صورت، جز حسرت و آه چيزي عايدش نخواهد بود يا مانند آن بازمانده از قافلهاي است كه در منزلي به اسودگي آرميده و پس از چند روز بخواهد با دويدن، خود را به قافله برساند. به قول يكي از بزرگان: جوانيات را نگهدار، پيري، خودش را حفظ ميكند.
اخلاق و زندگی - قسمت سوم
