تعليمات اسلامي چون چشمه آبي است كه گرچه در نهايت مزرعه را سيراب مي‏كند امّا درمسير نيز اثرات نيك خويش را بر جاي مي‏گذارد.

قرآن كريم می فرماید : ما به مردان و زناني كه عمل صالح بهمراه ايمان داشته باشند زندگي پاك و پاداش احسن خواهيم داد.

اخلاق، يكي از مسائل مهمي است كه در زندگي بشر نقش اساسي دارد. اين موضوع در اسلام جايگاه ويژه‏اي دارد و در حقيقت يكي از اركان تشكيل دهنده دين است. یعنی :

چگونه فكر كردن و چه اعتقادي داشتن (اعتقادات)

چگونه عمل كردن (احكام)

و با چه منش و خويي زيستن (اخلاق)

اینها سه ركن اساسي است كه محدوده تعليمات ديني را تعيين مي‏كند و در يك كلمه چنان كه از برخي تعبيرات قرآني و روايي به دست مي‏آيد، هدف و مقصد انبياي عظام، تكميل مكارم اخلاقي و تهذيب نفوس بوده است. بدون شك، آسايش دنيا و آخرت، در سايه اخلاق نيك، تحقق مي‏يابد.انسان اگر بخواهد در زندگي دنيا آسوده بوده و دور از نگرانيها و اضطرابهاي ويرانگر به سر ببرد، راهي جز مبارزه با صفتهاي زشت و پاكسازي دل از خوهاي پليد ندارد. كيست كه نداند صفاتي از قبيل: خوشرويي، تواضع، قناعت، محبت، اخلاص، بلندهمتي، طهارت و سلامت نفس و… انسان را از دغدغه ‏هاي بي‏حاصل و از پريشانيهاي بدفرجام، نجات مي‏دهد و بر عكس، حالات و اوصافي مانند: غضب، خودخواهي، حرص، حسد، بخل، بدبيني، بدخواهي و آلودگيهاي روحي، او را در غل و زنجير گرفتار مي‏كند و هـمـيـن دنـيـاي او را كـه مـي‏تـوانـد در سايـه اخـلاق و رفتار شايسته، به خوشي و آسايش بگذرد، به‏ جهنمّي ‏سوزان‏ و عذابي‏ پر رنج‏ و بي‏ پايان‏ تبديل‏ مي‏كنند.

بسياري‏ خيال‏ مي‏كنند كه‏ نتيجه‏ دستورات‏ اسلام را،تنها درآخرت بايد جستجو كرد و اين‏ مكتب‏ آمده‏ است‏ تا فقط‏ سعادت‏ اخروي‏ انسان‏ را تأمين‏ كند. و به آسايش و رفاه انسان در دنيا كاري ندارد.