اعضای خانواده دو نفره ما خیلی اهل تماشای تلویزیون نیستند، سریال که اغلب نگاه نمی کنیم چون معتقدیم فلسفه سریال دیدن انداختن یک طوق به گردن بیننده و کشاندن او به هر سوست، بیست و سی و گاهی فیلم های سینمایی و اغلب شبکه بازار می بینیم.
دیشب که کانال ها را عوض می کردم شبکه تهران زیرنویس سریال دختران حوا نوشته بود آخرین قسمت!
از طریق همکاران و دوستان، قصه فیلم را می دانستم چندباری هم برخی قسمت ها را دیده بودم و می دانستم که داستان سریال هنوز به جای خاصی نرسیده، برای همین از اینکه آخرین قسمت آن پخش می شد کلی تعجب کردم.
با خودم فکر می کردم از بس سریال نمی بینم این یکی را هم نفهمیدم سرو تهش چه شد.
امروز خبرگزاری مهر را می خواندم که یک مطلب از بازیگر نقش سامان این سریال (یک جورهایی نقش منفی فیلم ) گذاشته بودند و سامان خان گلایه کرده بود که چرا سریال اینقدر حذفیات داشت و بیننده را گمراه کرده.
کلی خنده ام گرفت من که سریال را نمی دیدم فکر می کردم چون پیگیرش نبودم سردرگم شده ام نگو کلا بیننده و غیربیننده، پیگیر و غیرپیگیر همین برداشت را از سریال داشته.
اما حالا چند نکته:
1.چرا باید وقتمان را صرف دیدن سریال هایی بکنیم که سرو ته ندارد
2.چرا صدا و سیمای ما با این همه بودجه نمی تواند یک فیلمانه خوب بنویسد که بعد از اکران این همه حذفیات نداشته باشد.
3.مگر مردم وقت و انرژی خودشان را از سر راه آورده اند و مسخره شما هستند که اینطوری به شعور آنها توهین می کنید و سریال های آبکی و بی سروته به خوردشان می دهید
4.کاش کمی از وقت سریال دیدنمان را صرف کتاب خواندن، صله رحم و عبادت می کردیم…
*مریم اکبری