پی نوشت:  کشتار تاریخی دانش آموزان در یکی از ایالات‌های آمریکا و ریخته شدن خون بیشتر از ۳۰ نفر از دانش آموزان و مجروح شدن تعداد زیادی از آنان، آنقدر هولناک و غیرقابل باور بود که رسانه‌های خبری این کشور هنوز از شوک آن خارج نشده‌اند؛ حتی اگر رئیس‌جمهور ایالات متحده در برابر دوربین‌های تلویزیونی حاضر شود و اشک بریزد و به خاطر وقوع این حادثه تراژیک، عذرخواهی کند.

تبلیغات مکرر و پر حجم ” کتاب های فجر” از صدا و سیما،     علامت های سوال را در ذهنم دوچندان کرده بود. نام هیچ نهاد رسمی و شخصیت شناخته شده ای در میان نبود. انتخاب عناوین کتاب ها نیز ابهامات فراوانی داشت و اصلا به حال و هوای طرح نمی خورد. خلاصه نشانه های فراوانی وجود داشت که با هم جور نمی شدند و لازم بود کدگشایی بشوند. از چرایی نام و زمان بندی طرح گرفته تا برگزارکنندگان و محتوای کتاب ها. نمی شد نشست و دست روی دست گذاشت. احتمال می دادم که باز هم دست گلی به آب داده باشند و اسکناس های درشتی که در ازای تبلیغات و مشارکت به نهادهای مسوول رسیده، فهم و شم کاوشگرانه مدیران را نشانه رفته باشد.

 

ادامه »

 گاهی از اوقات، معطل گفتگوی عالمانه نباید بشوی، باید با فطرت مردم ارتباط برقرار کنی،برو یک ضربه بزن برگرد.
 در جنگ دو جور می‌شود عمل کرد؛ جنگ منظم و کلاسیک، جنگ چریکی و نامنظم ـ پارتیزانی به تعبیری.
 جنگ منظم و کلاسیک خصوصیتش این است؛ صفِ نظامی‌ها تشکیل می‌شود، بعد آتش تهیّه می‌ریزند بعد حمله را شروع می‌کنند، دشتبانی می‌آیند جلو.
 امّا جنگ نامنظم چه‌جوری است؟ اصلاً تو صف تشکیل نمی‌دهی. خیلی جاها را دشمن ممکن است بیاید پیشروی کند، می‌گویی مهم نیست؛ نمی‌گویی صفر تا صدِ دشمن را باید نابود کنم، می‌روی یک ضربۀ کاری می‌زنی برمی‌گردی.
 حالا می‌خواهم یک الگوبرداری کنم برای نبردِ نرم. در جنگِ نرم اگر دشمن بخواهد منظم عمل بکند چیکار می‌کند؟ سرفصل‌هایِ دانشگاهی را می‌چیند، تکنسین‌ها، دانشمندها، همه بر اساسِ افکارِ او مجبور هستند حرکت بکنند، به‌خاطر اینکه سرفصل‌های دانشگاهی را چیده. اثر خودش را هم روی محصولات می‌گذارد، فرهنگ‌سازی می‌کند، یک‌دانه فیلم سینماییِ خارج از عملیات نرمِ او نمی‌بینید، یک ارتشِ منظم برایِ جنگِ نرم….

دوستان من! ما در مقابل این ارتشِ منظم برای جنگِ نرم باید نامنظم عمل کنیم و چریکی.
 ما باید نامنظم عمل کنیم، برویم یک ضربه بزنیم برگردیم، اشتباه است ما فکر بکنیم در جنگ نرم همیشه باید منظم عمل بکنیم.
 جنگِ نرمِ کلاسیک، یعنی اینکه هر کسی ضدّ ولایت فقیه است باید اول متقاعدش کنم؛ ابتدا از داخل شروع می‌کنیم، بعد می‌رویم خارج از کشور، اینقدر در مورد ولایت فقیه بحث علمی می‌کنیم تا برود در سرفصل‌های دانشگاهی‌شان، بعد یک عده‌ای درس بخوانند، بعد آنها بیایند حقوقدان بشوند، بعد اینها بیایند قانون اساسی‌های کشورها را تغییر بدهند…

 آقای من! یک کمی واقع‌بین باش! این‌جوری می‌جنگند؟
 علم‌زدگی در جنگ نرم موقوف! گاهی از اوقات، معطلِ گفتگوی عالمانه نباید بشوی، باید با فطرتِ مردم ارتباط برقرار کرد.
 تو توصیف کنی خودت را فقط، تو فقط بتوانی خودت را درست توصیف کنی… نه نیازی هست استدلال بیاوری نه نیازی هست کسی را توصیه کنی، تو فقط حقایق را درست توصیف کن… تو فقط برو به اهل عالم بگو: ببینید ما این اعتقاد را داریم. ما می‌گوییم ولایت فقیه این کارکرد را دارد، حضرت امام فرمود ولایتِ فقیه جلوی دیکتاتوری را می‌گیرد، و الّا دموکراسی هم بدون ولایت فقیه می‌شود دیکتاتوری!
 شما مسیحی هستی؟ باش؛ یهودی هستی؟ باش؛ اصلاً دین نداری؟ نداشته باش؛ در جامعۀ دیکتاتوری زندگی می‌کنی؟ زندگی کن؛ در جامعۀ دموکراتیک و آزاد زندگی می‌کنی؟ زندگی کن؛ ما اینیم! فهمیدی؟
 همین را بگو برگرد، هیچ کارِ دیگر نمی‌خواهد بکنی، نابود می‌شود، دشمن نابود می‌شود!
 جهان مسیحیت زبان مشترکش حضرت مریم است، از حضرت زهرا حرف بزن، حتی نیازی نیست روضۀ حضرت زهرا بخوانی. بگو پیغمبر ما یک دختری دارد فاطمه، هِی به فاطمه‌اش می‌فرمود «فداها ابوها». مردم جهان پیغمبری که دختری به‌نام فاطمه دارد دیگر نمی‌توانند بهش توهین کنند.
 دوستان من! مجهز بشوید به اسلحه‌هایی در جنگ نرم، وبلاگ‌ها به زبان عربی، انگلیسی…
 جهان خوراک شماست… اینقدر دل‌هایشان آماده است… نه توصیه کن برود آدم خوبی بشود، نه استدلال بیاور، الان جهان این‌جوری شده، فقط توصیف کن!
 بابا! دل … فطرت … فطرت… ، فطرت مهم است! آدم‌ها آدم هستند بابا! همه که مریض نیستند که…
 و تو چه می‌دانی که با علی اصغر اباعبدالله الحسین(ع) چند میلیون نفر انسان را می‌شود در جهان آزاد کرد؟!…
 و تو چه می‌دانی عاشورا چیست، کربلا کجاست، و امام حسین کیست، بگذار حسین(ع) دلها را بِبَرد . . .

منبع: سخنرانی استاد پناهیان

صبح دیروز مردی 20 ساله با سه اسلحه وارد مدرسه ای می شود که مادرش معلم آنجاست. بیش از 100 گلوله شلیک می کند و بیش از 20 کودک دبستانی را به قتل می رساند.
شدت فاجعه و تعداد کشته شده ها به حدی بوده که پلیس از دانش آموزان می خواهد با چشمان بسته، کلاس ها و سالن مدرسه را به سمت بیرون ترک کنند.
فارس، واحد مرکزی خبر و چند خبرگزاری دیگر خبر را انتشار می  دهند، سایت ها هم همان ها را کپی می کنند.
سایت های وطنی را که رصد می کردم یادداشت، گزاش و یا مصاحبه جنجالی در این باره به ندیدم.
آزادی حمل اسلحه، اوج خشونت، کشتار کودکان بی گناه، مرگ بیش از 10 نفر بزرگسال و …
ابعاد حادثه به قدری وحشتناک است که « دن مالوی»، فرماندار ایالت کانتیکات واقعه تیراندازی در دبستان ساندی هوک در شهر نیوتاون را غیر قابل تصور توصیف می کند و می گوید: «شیطان به شهر آمده بود».
یاد حادثه پیرانشهر و آتش سوزی مدرسه ابتدایی می افتم، ده روز قبل بود. یادم می آید رسانه ها چقدر این موضوع را بلد کردند و جارو جنجال به راه انداختند، فرا فکنی کردند، و با تبلیغات گسترده مسئله را بین المللی کردند البته حادثه تاسف باری بود که نباید تکرار شود.
یادم می آید خبر از استعفای وزیر آموزش و پرورش بود و تحصن و اعتراض در مقابل وزارتخانه؛  به قضاوت نمی نشینم چرا که معتقدم باید دانست چرا چنین واقعه ای رخ داد؟ دلايل و زمينه‌هاي اجتماعيش چه بود؟ چگونه مي‌توان مانع بروز چنین وقايعی شد؟ در صورت بروز چگونه مي‌توان آثار و عوارض آن را به حداقل رساند؟ و خیلی مسائل دیگر.
اما دیروز حادثه ای با دامنه چند برابری در یکی از مدارس ابتدایی اتفاق افتاده است و گویی رسانهها هنوز در تعطیلات آخر هفته هستند و یا شاید بارانی که تهران را گره زده، به رسانه های وطنی هم رسیده است.
در هر صورت جا دارد تمامي رسانه ها با بكارگيري ابزارهاي خويش پاسخ لازم را به این موضوع بدهند.
سیاه نمایی مسائل و اتفاقات داخلی کشور آن هم در شرایط کنونی کشور آتشی است که بیش از همه دود آن به چشم خودمان خواهد رفت، اصحاب رسانه باید دقت لازم را در این زمینه داشته باشند.

نوشته شده توسط کبری بهروز

رهبر معظم انقلاب در دیدار با جوانان خراسان شمالی به سبک زندگی ایرانی اشاره کردند.

ایشان در این دیدار فرمودند:

« یکى از ابعاد پیشرفت با مفهوم اسلامى عبارت است از سبک زندگى کردن، رفتار اجتماعى، شیوه‌ى زیستن - اینها عبارةٌ اخراى یکدیگر است - این یک بُعد مهم است؛ این موضوع را میخواهیم امروز یک قدرى بحث کنیم. ما اگر از منظر معنویت نگاه کنیم - که هدف انسان، رستگارى و فلاح و نجاح است - باید به سبک زندگى اهمیت دهیم؛ اگر به معنویت و رستگارى معنوى اعتقادى هم نداشته باشیم، براى زندگى راحت، زندگى برخوردار از امنیت روانی و اخلاقى، باز پرداختن به سبک زندگى مهم است. بنابراین مسئله، مسئله‌ى اساسى و مهمى است. بحث کنیم درباره‌ى اینکه در زمینه‌ى سبک زندگى چه باید گفت، چه میتوان گفت. عرض کردیم؛ این سرآغاز و سرفصل یک بحث است.»

فکر می کنید اگر شما به عنوان یک طلبه می خواستید به این سوال پاسخ بدهید، چه نکاتی را بیان می کردید؟

براستی

یک طلبه درباره سبک زندگی چه می تواند بگوید و سبک زندگی او چگونه باید باشد؟