همه والدین دوست دارند که فرزندشان به حرف آنها گوش دهد و عموماً سوال می کنند که چه عاملی سبب می شود کودک نظم و انضباطش بیشتر شود؟ حرف های خوب بزند، پیش سلام باشد، به بزرگسالان احترام بگذارد و…

چه کار کنیم تا رفتارهای مورد پسند در فرزندمان شکل بگیرد؟ مثلاً چه چیزی باعث می شود کودک در کارهای منزل کمک کند؟ یا اگر کمک می کرده مشارکتش بیشتر شود. در جواب باید گفت عوامل متعددی می تواند در این زمینه ها دخیل باشند ولی از جمله مهم ترین آن ها تشویق است.

تحقیقات بسیاری نشان داده که دادن پاداش، در استحکام بخشی به رفتارها، تاثیر مثبتی دارد.تشویق علاوه بر اینکه می تواند احساس اعتماد به نفس، مفید بودن، موثر بودن و احساس لیاقت و شایستگی را در کودک ایجاد کند می تواند باعث ایجاد رفتارهای مورد نظر والدین شود. تشویق یکی از ابزارهای ساده تربیتی است که پدر و مادرها به راحتی می توانند از آن بهره برداری کنند، به شرطی که نکات ریز آن توجه شود اثرات اش قابل توجه و شگفت انگیز است.

ادامه »

نماز یکی از بهترین راه های برقراری ارتباط با خداوند است و دارای مراحل مختلفی است که شاید آموزش آن ها به کودکان ساده نباشد.
بهترین روش یادگیری برای کودکان و نوجوانان استفاده از روش های تصویری است، نرم افزار “آموزش نماز” می تواند به پدرها و مادرها کمک کند تا به آسانی و به صورت دقیق احکام و موارد مرتبط با نماز را به کودکان خود بیاموزند.
برنامه معرفی شده ابتدا آموزش خود را از وضو گرفتن شروع می کند و سپس به ترتیب مراحل انجام نماز یومیه و مستحبات مرتبط را توضیح می دهد. در ضمن احکام و مستحبات موجود در نماز به صورت کامل و با زبانی ساده توضیح داده شده است.
برای آموزش نماز و احکام آن به کودکانتان از این نرم افزار Namaz Learning استفاده کنید.

برای دانلود نرم افزار به لینک زیر مراجعه نمایید

cdn.yjc.ir/files/fa/news/1393/1/19/2155017_764.apk

برای این که مادر خوبی باشی،
باید نقاشی بلد باشی. نه برای این که به بچه یاد بدهی یا به جایش نقاشی بکشی. برای این که بتوانی کنارش بنشینی و نقاشی کنی و پا به پایش لذت ببری.
باید بتوانی با گل و خمیر مجسمه بسازی.
باید بازیگر خوبی باشی. باید برای تربیت بچه ها بتوانی بعضی وقت ها فیلم بازی کنی. حتی باید فن بیان بلد باشی. بتوانی خوب حرف بزنی. زیبا کتاب بخوانی.
باید قصه گو باشی. از هرچیز و هیچ چیز قصه بسازی.
باید بتوانی شعرهای من درآوردی با قافیه های کج و کوله بگویی.
باید بتوانی هر جمله و هر شعری را (حتی همان شعرهای کج و کوله را) با آهنگ های من درآوردی ات جذاب کنی.

خلاقیت لازمه مادری ست.

علاوه بر تمام این ها باید بدن ورزیده ای داشته باشی. برای کشتی گرفتن. برای برف بازی. برای دروازه بانی. برای تحمل وزن یک بچه موقع تمام حرکات نماز. برای اسب بازی و کولی دادن، برای دنبال بازی.

مادری هنر است.

منبع : هدیه مهربان ترین

کارشناس واحد سلامت روان شبکه بهداشت درمان البرز گفت: موثرترین راه برای آموزش رفتار صحیح به کودک، «تحسین» متناسب با رفتار خوب است که بلافاصله باید انجام شود.

سمیه سکندری گفت : نادیده گرفتن رفتارهای بی ضرر کودک یکی از روش های برخورد با رفتارهای بد است.

وی در خصوص راهکارهای مقابله با رفتارهای بد کودک با اشاره به نقش موثر تحسین در مقابل رفتارهای خوب و نادیده گرفته کارهای بی ضرر و بد کودک، افزود: گاهی اوقات می توان بدون توجه و اشاره به رفتار کودک، از رفتار مطلوب خواهر، برادر و یا همسالان کودک تعریف کرد که این عمل می تواند محرک خوبی برای اصلاح رفتار کودک باشد.

سکندری با اشاره به اینکه والدین باید در تربیت کودک همیشه خونسردی خود را حفظ کنند، پاداش را روش دیگر تربیتی معرفی کرد و گفت: پاداش باعث تکرار رفتار می شود و باید پاداش های گوناگون، روزانه، هفتگی و ماهانه تعیین شود.

این کارشناس با بیان اینکه پاداش می تواند هدیه ای کوچک، تفریح یا حق و امتیاز خاصی باشد، افزود: همیشه باید به قول داده شده عمل کرد.

وی با تاکید بر اینکه تغییر رفتار، به وقت نیاز دارد، گفت: باید به پیشرفت های آغازین، بدون معطلی و هر روز پاداش داده شود و با ادامه پیشرفت، شرایط پاداش گرفتن، سخت تر شود.

کارشناس واحد سلامت روان شبکه بهداشت درمان البرز افزود: بهتراست با گذشت زمان ملاک دریافت پاداش، سخت تر گردد و عملکرد ضعیف کودک پذیرفته شود.

سکندری با بیان اینکه در زمان اطمینان از تبدیل رفتار مطلوب کودک به یک عادت، باید پاداش ها قطع شود، گفت: والدین نباید فراموش کنند که همچنان درباره رفتار خوب کودک به ویژه در جمع خانواده و حضور دیگران صحبت کنند.

تنبیه کودک، بدون روش های مثبت، آموزنده نیست

سکندری با تاکید بر لزوم تشریح پیامدهای رفتار نادرست، برای کودک، گفت: در تنبیه نباید زیاده روی شود که به تنهایی آموزنده نیست و باید با روش های مثبت همراه باشد.

وی با اشاره به اینکه بهتر است والدین به جای تنبیه بدنی، از روش گرفتن امتیازات، محدود و محروم کردن موقتی استفاده کنند، افزود: والدین توجه داشته باشند در صورت تعیین تنبیه باید در انجام آن ثابت قدم باشند و بی دلیل، کودک را تهدید نکنند و برای اصلاح رفتار به کودک فرصت دهند.

سکندری بهترین روش تنبیه را محروم کردن موقتی دانست و توضیح داد: برای موثر بودن این روش باید کودک احساس کند که با اجرای این روش، موقتا چیزی را از دست می دهد.

وی تاکید کرد: نباید از محروم کردن به دفعات زیاد و به یک روش استفاده کرد و مدت زمان محرومیت، بر حسب سن کودک تعیین و دلایل محرومیت، برای وی توضیح داده شود.

این کارشناس با تأکید به اینکه نباید دوره محرومیت، راهی برای دور ماندن از مسئولیت های کودک شود، انواع محرومیت های موقت را محروم کردن از اسباب بازی ها، تماشای تلویزیون و عدم حضور در مهمانی ها دانست.

سکندری افزود: متاسفانه کودکان نسل حاضر به علت فشارهای درس خواندن و رفتن به مدرسه دارای استرس زیادی هستند که باید به آنها خونسرد بودن را آموخت.

وی سردرد، دل درد، شب ادراری، ناراحتی های گوارشی، بی خوابی و ترس را نشانه های استرس در کودک دانست.

توی کدام موقعیت، باباها از سرمایه ی بابا بودن شان خرج می کنند.

مرد بودن، شوهر بودن، سرپرست خانواده بودن و همه ی این الفاظ جای خودش را دارد اما منظور من نیست. منظور من همان “بابا بودن” است. این، کی خودش را توی زندگی نشان می دهد؟

من عاشق لحظاتی هستم که یک مرد، دارد بابایی می کند برای بچه اش… کم می بینم این لحظات را. ولی کیف دارد. باور کنید. مادر، در تمام لحظات عمرش، همیشه یادش هست که یک مادر است. در کنار سایر وظایف همسری و خانومی و کدبانویی و غیره… می داند که یک “مادر” هم هست. به همان پررنگی. اما بابا ها چی؟ همیشه یادشان هست که یک “بابا” هستند؟ یعنی همیشه در کنار سایر وظایف شان به این نقش مهم هم به همین پررنگی فکر می کنند؟

نمی خواهم به این سوالات، جواب آره و نه بدهم. می خواهم بگویم مردها، لااقل آن دسته از مردها که بابا شدن را دارند تجربه می کنند، باید همیشه به یاد خودشان بیاورند که “بابا” هستند. بابا بودن، عظمت می آورد. مسئولیت می آورد. یک جور بال می شود روی شانه ی آدم که باهاش پرواز کند. شاید سایر وظایف مردانه آن قدر ظرافت نداشته باشند که تشبیهش کنم به “بال” .

اما بابا بودن در عین مهم بودن، خیلی ظرافت دارد. بابا بودن را توی چشم آن پدری می بینم که کودکش را می گذارد بالای سرسره، و آرام او را سر می دهد پایین در حالی که با دستانش از او محافظت می کند. بابا بودن را توی چشم آن پدری می بینم که دست دخترکش را گرفته توی پیاده رو، و دخترک دنبال ویترین ها دست او را می کشد، و بابا اصلا اخم نمی کند. بابا بودن را توی چشم آن مردی می بینم که کوچکِ دلبندش را روی شانه اش گذاشته و دارد راه می رود.

یا آن مردی که دارد پای فرزندش، توی مغازه ی کفش فروشی ، کفش نویی را برانداز میکند و در مورد قشنگ بودن کفش نظر می دهد. بابا بودن را توی آن لحظاتی می بینم که پدری با پسرش کشتی می گیرد و می گذارد پسر، طعم پیروزی را به درستی بچشد. من این صحنه های بابایی را دوست دارم. دوست دارم ببینم که بچه می دود تا دست بابایش را بگیرد. دوست دارم ببینم بچه لب پنجره سرک می کشد که ببیند بابایش کی می آید. اصلا وعده هایی که باباها می دهند، مزه اش یک جور دیگه است. کیف می دهد.

بابایی که وعده ی  هدیه می دهد، وعده اش حیثیتی تر است. باید عملی شود وگرنه انگار یکی از پایه های عرش تکان می خورد. عملی شدن وعده های باباها به شخصیت و عزت نفس کودک ربط دارد در حالی که این حساسیت آن قدرها روی وعده های مادرها وجود ندارد. باباها یک جورهایی رگ تعصب بچه ها هستند.ساده نمی شود از این حس گذشت.

باباها شادی و غصه شان برای بچه ها نمود بیشتری دارد. مهم است. مهم است که بچه ای به استقبال پدر خسته ای می رود که دارد می خندد یا اخمو و گرفته است… اینها برای بچه ها یک دنیاست. با همه ی پیچیدگی هایش هم قشنگ است.

بابا بودن را برای همه ی مردان آرزو می کنم… و آرزو می کنم که این بابا بودن، اثرات پررنگی در زندگی و روح آنها داشته باشد. و اخم و غرغر و صدا بلند کردن و خرد کردن شخصیت بچه و داد و هوار و فحش و دعوا توی این لحظات نباشد. اصلا. به هیچ قیمتی…

منبع: قاصدک بارون