تقرب جستن به درگاه حق و انس و اتصال با مبدا هستی نیازی است که فطرتا در نهاد انسان قرارداده شده تابواسطه آن بتوانیم در هیاهوی زمان و با اتصال به مبدا حقیقی راه راگم نکنیم که این نوع تقرب جستن نیازمند تلاش و حرکتی است، گاه این حرکت و تلاش بواسطه قراردادن وسیله ایی است که مورد اعتماد حضرت حق است ،در میان ما شیعیان ،ائمه معصومین که واسطین فیض الهی در زمین هستند ،بهترین وسیله برای این توسل و اتصال هستند .چرا که در روایات متعدد و آیات وحی بسیار این امر اشاره شده.توسل به امام عصر از جمله توسلاتی است که ب علت توجه خاص آنحضرت به امتش از اهمیت بسزایی برخوردار است
از وظائف ما توجه و توسل به حضرت بقیة الله ارواحنا فداه می باشد. مخصوصا در هنگام سختی ها،مشکلات شدید و بیماری های دشوار که بر انسان وارد می شود.در این هنگام وظیفه ی ما برای حل آن مشکلات و رهایی از آن ها، توسل به امام زمان ارواحنا فداه است که سرپرست امور ما است.بنابراین در همه ی گرفتاری ها مخصوصا زمانی که بیچارگی و اضطرار سراسر وجودمان را احاطه کرده،باید به منتقم آل الله، امام زمان عج متوسل شویم و بدانیم همه ی گرفتاری ها و سختی هایی که به ما می رسد بر اثر غیبت آن حضرت است، و ما موظف هستیم برای ظهور آن بزرگوار دعا کنیم.
در «بحار الانوار» می فرماید: ابوالوفاء شیرازی چنین می گوید: در زندانی محصور بودم و به خاطر آن پریشان بودم و به واسطه ی امامان علیهم السلام با خدا به راز و نیاز پرداختم، هنگامی که شب جمعه رسید پس از نماز خوابیدم و حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را در خواب دیدم.پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم او را درخواب راهنمایی فرمود که برای هرحاجتی به کدام امام و چگونه متوسل گردد؟ آن گاه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم به او فرمودند:و اما صاحب الزمان؛ پس هرگاه شمشیر به گلوگاهت رسید – و دستش را بر حلقوم نهاده بود – از او یاری بخواه که یاریت می رساند.
صفحات: 1· 2