” هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد ، تو او را خراب کردی ،

خدایا ، به هر که و به هرچه دل بستم ، تو دلم را شکستی ،

عشق هر کسی را که به دل گرفتم ، تو قرار از من گرفتی ،

هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم ،

در سایه امیدی ، و به خاطر آرزویی ، برای دلم امنیتی به وجود آورم ،

تو یکباره همه را برهم زدی ، و در طوفان های وحشتزای حوادث رهایم کردی ،

تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم

و هیچ وقت آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم …

تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به جز تو آرزویی نداشته باشم ،

و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم ،

و جز در سایه توکل به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم …

خدایا ترا بر همه این نعمتها شکر می کنم .”