جهت دعا اين امور لازم است:
الف. ثنا و تعظيم وتمجيد ساحت مقدس حضرت حقّ تبارك و تعالي؛
ب. اقرار به گناهان و اظهار ندامت از آن، كه تقريباً به منزله توبه يا ملازم آن است؛
ج. صلوات بر محمد و آل محمد كه وسيله واسطه فيض هستند؛
د. بُكاء و گريه، و اگر نشد تباكي [خود را وادار به گريه نمودن] ولو خيلي مختصر؛
هـ. و بعد از اين ها، درخواست حاجت كه در اين صورت برآورده شدن حاجت، برو برگرد ندارد…
البته اگر اين مطالب در سجده باشد، مناسب تر است. [منبع: در محضر بهجت، ج1، ص343]

البته دعاهاي وارده در امكنه و ازمنه خاصّ [مكانها و زمانهاي مخصوص] اختصاصي نيست، به گونه اي كه نتوان در وقت و يا جاي ديگر خواند؛ بلكه اين گونه دستورها به نحو تعدد مطلوب است. [منبع: در محضر بهجت، ج1، ص21]

منبع:سايت آيت الله العظمي بهجت (ره)