خداوند در روز عرفه (9 ذی الحجه) به سه مکان و سه گروه از انسانها ، توجه ویژه دارد:

1.کربلا و زائران امام حسین(ع).

2.صحرای عرفات و حجاج بیت الله الحرام.

3. “هرجا” از دنیا که “دستی به سوی او بلند شود” و “دلی بشکند".

در روایتی از امام صادق (ع) به سرنوشت حضرت آدم پس از فرود آمدن از بهشت بر روی زمین اشاره شده.. آدم چهل روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در حال سجده بود و میگریست.. جبرئیل فرود آمد و پرسید: چرا گریه میکنی؟ آدم گفت: چرا نگریم درحالیکه از جوار خداوند به این دنیا فرود آمده ام؟!

جبرئیل گفت: به درگاه خدا توبه کن و به سوی او باز گرد. سپس جبرئیل آدم را در روز 8 ذی الحجه به منا برد.آدم شب را در آنجا ماند و صبحگاهان عازم عرفات شدند. جبرئیل هنگام خروج از مکه احرام بستن و لبیک گفتن را به آدم آموخت و چون عصر روز عرفه فرا رسید،آدم را به غسل فرا خواند و پس از نماز عصر، او را به وقوف در عرفات دعوت کرد و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به آدم تعلیم داد تا توبه کند… آدم تا غروب آفتاب در عرفات ماند و با تضرع اشک ریخت. وقتی آفتاب غروب کرد همراه با جبرئیل روانه مشعر شد و شب را در آنجا گذراند.. صبحگاهان در مشعر به پا خواست و به دعا پرداخت تا اینکه سرانجام بخشیده شد…

مناسک حج را جبرئیل به ابراهیم نیز آموخت.. چون به عرفه رسید به او گفت: عرفت؟ یعنی یاد گرفتی؟! و ابراهیم پاسخ داد:آری..

مردم در این سرزمین  و درین جایگاه به گناه خود اعتراف میکنند…

دعای عرفه حضرت سیدالشهدا برای سالها قبل از حج آخرشونه.. دفعه آخر حجش رو نیمه کاره رها کرد و مسافر کربلا شد..