بررسی زندگانی احنف بن قیس نشان می دهد که انتساب او به تشیع و قرار دادن او در زمره اصحاب ائمه(ع)دچار تردید جدی می‌باشد. محققان به خاطر همین اظهارات و اقدامات بر ضعف اعتقادی او پای فشاری کرده و از قول برخی از رجال نویسان به عدم تایید او حکم کرده‌اند.

احنف بن قیس از رجال معروف صدر اسلام و از بنی تمیم و از تیره بنی مُرّة بن عبید بود[1] که پدرش را بنی مازن در جاهلیت کشته بودند.[2]بنابر گزارش های تاریخی احنف عصر و زمان پیامبر (ص) را درک کرده اما آن حضرت را ندیده و به خدمت ایشان نرسیده است.[3] منابع علت نامیده شدن او به احنف را به خاطر مشکلی که در پایش داشت، ذکر کرده‌اند.[4] چون حَنَف به معنای برگشتن انگشت ابهام پا بر روی انگشتان دیگر و بر پاشنه راه رفتن می‌باشد.[5] از دیگر ویژگی های احنف این است که روای حدیث نیز بوده و از کسانی چون امام علی (ع)، عباس بن عبدالمطلب، عمر بن خطاب، عثمان بن عفان و دیگران حدیث نقل کرده است.[6]

صفحات: 1· 2