در حدیثی از امیرالمؤمنین علی(ع) صبر اینگونه تعریف شده است: “صبر آن است که مرد، گرفتاری و مصیبتی را که به او می‏‌رسد تحمّل کند، و خشم خود را فرو خورد۱".

در قرآن و احادیث صبر بسیار مورد مدح و مجد قرار گرفته و صابران متصف به صفاتی شده‌اند. در قرآن بیش از ۷۰ مرتبه این صفت پسندیده ذکر شده و ۱۹ مرتبه به خود پیامبر خطاب شده که صبر را پیشه خود سازد، و بسیاری از خیرات و درجات مبتنی بر صبر و ثمره آن شمرده شده است.

امام صادق(ع) درباره جایگاه و ارزش این صفت والا فرمودند: “هر یک از شیعیان ما که گرفتار شود و صبر ورزد، اجر هزار شهید دارد۲".

آن‌حضرت همچنین می‌فرمایند: “هر مردی که به دردی گرفتار شود و صبر کند و آن را در راه خدا به شمار آورد، خداوند اجر هزار شهید را برایش رقم زند۳".

پیشوای ششم شیعیان خطاب به‏ یکی از اصحاب خود فرمودند: ” ما صابریم امّا شیعیان ما از ما صابرترند عرض کردم: فدایت شوم، چگونه می‏‌شود که شیعیانتان از شما صابرتر باشند؟ فرمود: ” چون ما بر آنچه می‏‌دانیم صبر می‏‌کنیم و شیعیان ما بر آنچه نمی‏‌دانند صبر می‏‌کنند۴".

منابع:

۱- غررالحکم: ۱۸۷۴ منتخب میزان الحکمة: ۳۱۲

۲- التمحیص: ۵۹ / ۱۲۵ منتخب میزان‌الحکمة: ۳۱۲

۳- طبّ الأئمّه علیهم‏‌السلام: ۱۷ منتخب میزان الحکمة: ۳۱۲

۴- الکافی: ۲ / ۹۳ / ۲۵ منتخب میزان الحکمة: ۳۱۲