چند روز قبل در مترو يكي از دوستان قديمي ام را ديدم
نشسته بود روي زمين، سرش را تكيه داده بود به درب مترو و اشك مي ريخت
اولش فكر كردم اشتباه مي كنم
بعد كه خوب دقت كردم خودش بود، سميرا
شوق ديدنش در دلم پر كشيد كه يك دفعه يك حس، مثل خوره افتاد به جانم كه شايد درست نباشد و يا دوست نداشته باشد در اين حال ببينمش
عقب كشيدم…
بعد فكر كردم شايد مشكلي داشته باشد و كمكي از من بر بيايد
خلاصه كنارش رفتم…
***
مي گفت:خسته شده،
از صبح هنوز آفتاب نزده مي رود سركار و شب آفتاب غروب كرده بر مي گردد خانه
مي گفت گاهي حتي لباس عوض نكرده، جلوي گاز و سينك ظرفشويي است
مي گفت همسرش اصلا مراعات نمي كند
موقع قسط و قرض و اجاره يادش مي افتد من هم حقوق مي گيرم و پول دارم زماني هم كه از سركار بر مي گردد دست به سياه و سفيد نمي زند
مي گفت: خانواده، فاميل و دوستانش در اولويت زندگي اش هستند و اولويت من دست چندمي است
گلايه مي كرد كه گاهي فاميل هايش را دعوت مي كند و چند روزي حتي گاهي چند هفته مي مانند و در اين مدت من كه از صبح سركار بوده ام و به اين دلخوش كه بروم خانه ام و آرامشي پيدا كنم رخت و لباسي عوض كنم و دوشي بگيرم باز هم بايد حجاب داشته باشم و شام درست و حسابي درست كنم
مي گفت اين موضوع بماند اما آخر سر هم كه مهمان مي رود كلي قشقرق به پا مي كند كه چرا به مهمان اخم كردي و خوب پذيرايي اش را نكردي
مي گفت همين طوري كه در خانه كار نمي كند اما مهمان كه مي آيد بدتر هم مي شود انگار كه بخواهد نشان دهد رئيس خانه اوست فقط دستور مي دهد و فكر مي كند وظيفه من فقط رفع و و رجوع خرده فرمايشات اوست
مي گفت هيچ تفريحي ندارم، هيچ كاري براي خودم انجام نمي دهم، فقط شده ام كارمند دولت و خدمت كار آقا و دوستان و فاميل هايش
****
هيچ حرفي براي تسلايش نداشتم
نتوانستم دلداريش بدهم چون بنظرم شرايط سختي بود
فقط گوش دادم و هي تكرار كردم انشاء الله درست مي شود…
***
گمان مي كنم زن هاي زيادي در جامعه ما هستند كه شرايط سميرا را دارند
نمي دانم براي تغيير اين وضعيت بايد چه كاري انجام داد و چه تدبيري انديشيد
اما
كاش خانواده ها به پسرهايشان ياد مي دادند كه
زن و همسر بايد اولويت اول آنها باشد
بايد بدانند وقتي يك زن همپاي يك مرد در بيرون از منزل كار و تلاش مي كند او هم بايد نه كه همپا اما مراعات وضعيت او را در خانه بكند
بايد شرايط يك زن شاغل را بفهمند زن شاغل فقط يك حساب بانكي نيست كه هر ماه سود ماهانه اش واريز شود او هم يك انسان است، آستانه تحمل دارد، آرامش و آسايش نياز دارد…
***
خداوند به همه ما كمك كند انشاء الله
***
احتمالا شما خودتان و يا اطرافيانتان اين شرايط را با درجه هاي كمتر و بيشتر پش رو داشته ايد، چه راه حلي براي چنين موقعيت هايي پيشنهاد مي كنيد؟
پاسخ هايتان را براي ما بفرستيد.
سلام
به نظر من مشکل از خود ما خانمهااست چرا از اول ازدواج آقایان باید عادت به گذراندن زندگی از راه حقوق همسر داشته باشند.این مساله رو من خودم اول ازدواج با همسرم قطعی کردم .که حقوقم برای خودم است و حتی اگر نخواستم به سر کار نخواهم رفت تا فرصت کافی برای رسیدن به خودم را داشته باشم.البته خودم اکثرا حقوقم رو خرج خانه میکنم اما این به صورت یک توقع از طرف همسرم در نیومده بلکه مایه شادی او میشه.و حتی به من علاقه مند تر.الان من بهترین راه رو طلاق نمیدونم بلکه برای مدتی کنار گذاشتن کار اون خانم میدونم تا انشاء الله کمی خودشون به آرامش برسن.اونوقت دیگه حتی مهمون زیاد اینقدر خسته عصبیشون نمیکنه.