«باز این چه شورش است که در خلق عالم است»
ماه عزای فاطمه روح مُحرم است


خون گریه کن ز غم، که عقیق یمن شوی
رخصت دهد خدا که تو هم سینه زن شوی


در فاطمیه از دل و جان گریه می‌کنیم
همراه با امام زمان گریه می‌کنیم


در فاطمیه رنگ جگر سرخ‌تر شود
آتش‌فشان غیرت ما شعله‌ور شود


شمشیر خشم شیعه پدیدار می‌شود
وقتی که حرف کوچه و دیوار می‌شود


لعنت به آنکه پایه‌گذار سقیفه شد
لعنت به هر کسی که به ناحق خلیفه شد


لعنت بر آنکه بر تن اسلام خرقه کرد
این قوم متحد شده را فرقه‌فرقه کرد


تکفیر دشمنان علی رکن کیش ما است
هر کس محب فاطمه شد، قوم وخویش ما است



ما بی خیال سیلی زهرا نمی‌شویم
راضی به ترک و نهی تبرا نمی‌شویم


قرآن و اهل‌بیت نبی اصل سنت است
هر کس جدا ز این دو شود، اهل بدعت است


ما هم‌کلام منکر حیدر نمی‌شویم
«با قنفذ و مغیره برادر نمی‌شویم»


ما از الست طایفه‌ای سینه خسته‌ایم
ما بچه‌های مادر پهلو شکسته‌ایم


امروز اگر که سینه و زنجیر می‌زنیم
فردا به عشق فاطمه شمشیر می‌زنیم


ما را نبی «قبیله ی سلمان» خطاب کرد
روی غرور و غیرت ما هم حساب کرد


از ما بترس، طایفه‌ای پر اراده‌ایم
ما مثل کوه پشت علی ایستاده‌ایم



(وحید قاسمی)