در طول تاریخ، شاعران بسیاری برای اظهار محبت و ابراز مودت و عشق به حضرت زهرا(س)شاهکارهایی آفریده اند که در این میان برخی از این شعرها مربوط به شعرای اهل سنت می باشدکه ارادت خود را به حضرت نشان داده اند.
 
منظومه‌ زیر ترجمه بخشی از اثر منظوم سراینده‌ ای اهل عثمانی با تخلص «سلیمان» است.  ترجمه این اشعار به جهت آشنایی با نوع نگاه این شاعر ترک زبان به حضرت فاطمه زهرا (س) و چگونگی رحلت و دفن آن حضرت است و به معنای تایید محتوای آن نیست. از این اشعار ظاهر می شود که سراینده به احتمال فراوان از صوفیانی بوده که سعی داشته بین محبت اهل بیت (ع) و اعتقاد به خلفا جمع کند.

فصلی در بیان احوال حضرت فاطمه (س)
اکنون احوالات فاطمه (س) را بشنو
که پس از رسول خدا، بر او چه گذشت.
شبانه‌روز گریه سر داد
و دل کاینات را آتش زد.
خورد و خوراک و خواب بر وی حرام شد.
می‌گفت:«واحسرتا، وافرقتا!
پدر جان چرا رفتی، واویلتا.»
کجایی ای شمس تابان، کجایی،
ای گلرخ و زلف ریحان من، کجایی؟
با درد فرقت تو چه سازم؟
ای درمان همه‌ی دردها، کجایی؟

صفحات: 1· 2