هنر می تواند مقدس باشد و قابل احترام و می تواند نامقدس باشد و شایسته توهین. هنرمند نیز با همین ملاک قابل ارزشگذاری است و تقسیم هنر به دینی و غیر دینی یا ارزشی و غیر ارزشی نیز صحیح و منطقی است.
مدتی قبل جشن حافظ در تهران برگزار شد و عده ای از هنرمندان هم با وضعیت پوششی نامناسب در آن شرکت کردند.
رسانه ها نیز تصاویر آن را منتشر کردند و نشریه یالثارات هم با انتشار تصاویر این جشن تیتر زد که “د.یّ.و.ث کیست؟” و با بیان روایاتی از معصومین علیهم السلام درباره بی غیرتی نسبت به نوامیس به انتقاد از این بدپوششی های گسترده پرداخت. انتقادی که البته با توقیف موقت این نشریه همراه بود.
بعد از انتشار یالثارات برخی هنرمندان که گویا برای خودشان مصونیت هنری قائل هستند و هرکاری را در قالب هنر و هنرمندی انجام می دهند برآشفته شدند و یالثارات را داعشی خطاب کردند.
یکی از هنرمندان هم با انتشار تصویری در اقدامی انتقام گونه و البته بچه گانه در فضای مجازی به تمسخر حجاب پرداخت.
سؤال هایی که باید از این جماعت لطیف! پرسید این است که به کدام مسلک و آئین پایبند هستند؟
آیا خود را مسلمان می دانند یا خیر؟
تعریف این جماعت از اسلام و مسلمانی چیست؟
آیا اسلام فقط زمانی خوب است که شکم را پر کند؟
چرا این افراد که خواسته و ناخواسته و درست یا غلط ، الگوی جوانان مملکت شده اند این قدر بی مهابا راه می روند و می آیند و توقع دارند که کسی به آن ها کاری نداشته باشد؟
آیا روش زندگی آن ها کاملا درست است و روش یالثارات و سایر افراد دغدغه مند غیر دینی است و توهین محسوب می شود؟
چرا فکر نمی کنند که نحوه زندگی آن ها توهین به جامعه و سلب آزادی دینی است؟
توجه به این نکته هم ضروری است که فساد در سینما مثل فساد در سایر عرصه های جامعه واقعیتی انکار ناپذیر است و حتی اگر یالثارات چنین تیتری هم نمی زد باز چیزی از فساد و بی اخلاقی ها در میان هنرمندان کم نمی شد.
جالب این جاست که برخی از خود این هنرمندان به فساد در میان خودشان اعتراف می کنند.
چهار سال پیش از این، یکی از بازیگران زن در صفحه فیس بوک خود و در جواب کسانی که گفته بودند چرا کم کاری و کمتر جلوی دوربین ظاهر می شوی؟ نوشته بود:
{ کدوم بازیگریه که دلش نخواد بازی کنه؟ کدوم بازیگریه که دلش نخواد تو کارهای خوب ظاهر بشه؟ کدوم بازیگریه که دلش نخواد با آدم‌های حرفه‌ای و درست درمون کار کنه؟ کدوم بازیگریه که دلش نخواد دیده بشه؟»
«دور از جون تهیه کنندگان و کارگردانان و هنرمندان فرهیخته کشورم که هممون می‌دونیم چه کسانی هستند و چه کسانی نیستند و فقط ادعا و اداشو دارن، به یک تهیه کننده سر‌شناسی از سره درد دل گفتم: دلم یه کار طولانی می‌خواد گفت: اونی‌ام که بهت کار طولانی بده حال طولانی می‌خواد… به قول مرحوم شکیبایی: وای… }
حال این اعتراف را بگذارید کنار انتقادهای مرحوم سلحشور از وضعیت فساد در سینما که با موضع گیری هنرمندان و اعتراض به سخنان ایشان مواجه شد.
آهای اهالی هنر ، شتر سواری دولا دولا نمی شود، حضور در جشنواره های خارجی _ با وضعیت نامناسب حاکم بر آن ها_ با اهداء جایزه به امام زمان علیه السلام نمی سازد و ساحت مقدس اهل بیت و دین را آلوده می کند و ادای مسلمانی را در آوردن و نوشتن مطالب احساسی در صفحات شخصی و انتشار تصاویری مثل “من الآن یهویی در حرم امام رضا علیه السلام” هم با بدپوششی های فساد برانگیز همخوانی ندارد.
حالا اسمش را هرچه می خواهید بگذارید، چه «د.ی.ا.ث.ت» و چه «ب.ی غ.ی.ر.ت.ی» و چه فهم ناقص از دین.
به قول عطار نیشابوری:
مسلمان هست بسیاری به گفتار * مسلمانی همی باید به کردار
صفحات: 1· 2
