خیلی از طلاب با انگیزه هایی خوبی وارد مدرسه علمیه می شوند اما این انگیزه ها هم به نگهداری و آبیاری و مراقبت نیاز دارد تا ریشه آن در قلب ثابت بماند و سختی های روزگار آن را متزلزل نکند.

اولین کاری که طلبه به عنوان یک طلبه باید انجام دهد این است که تبارنامه صنفی خویش را به خوبی بشناسد، بداند که وارد چه جریانی شده و چکاره است، و پا جای پای چه کسانی گذاشته است .

طلبه باید بداند که از نظر صنفی و شغلی از تبار پیامبران و سلاله ابراهیم و موسی و عیسی و محمد (ص) و بت شکنان بزرگ تاریخ است.

او باید بداند که با ورودش به حوزه و نظام طلبگی وارد جریان انبیاء شده و خود را وارث جریان انبیای تاریخ ببیند، جریانی که از پیامبران به پیامبر ما و از ایشان به ائمه و از آنها به علمای عاملین و امروز که به روحانیت و طلاب علوم دینی و وارثان متعهد اسلامی رسیده است.

منبع: محمدرضا حکیمی، هویت صنفی روحانی، ص 31