دعا و نماز بزرگترین نیرویی است که برای مبارزه با دشواری های زندگی روزانه و به دست آوردن آرامش روحی شناخته می شود.گفتگوی با خدا باید عادت همیشگی آدمی شود، نه اینکه چون به نهایت درماندگی می رسد رو به خدا کرد. باید به خاطر داشته باشیم که هنگام دعا کردن با خدا صحبت می کنیم و حقیقت و اطاعت را سراپای وجودمان را فراگیرد.
نخستین فایده دعا آن است که ضمیرما راآرام کند وقلب دردناک ما را درمان بخشد و در کاری که درپیش داریم بصیرت و روشنی را فراهم می آورد.
اگر خشمگین یا مضطرب، انتقامجو ویا حسود باشید، هرگز نمی توان درباره کاری که در پیش داریم چنان که باید فکر کنیم و تصمیم بگیریم. با دعا و نماز هیجاناتمان مهار می شود، نیروی فکری که در حل یک مسئله بکار می بریم و به آن می رسیم، جواب صحیح را پیدا می کنیم.
دعا کردن تنها عبادت نیست؛ بلکه همچون تشعشعی است که از روح شخص دعا کنده برمی خیزد، که نیرومند ترین شکل انرژی است که شخص می تواند تولید کند. تأثیر دعا برروح و جسم آدمی به اندازه ای قابل اثبات است که دربزرگتر شدن نیروی فکری، و عمیق تر شدن فهم آدمی از واقعیت هایی است که با روابط بشری همراه است.
نیروی دعا به اندازه نیروی جاذبه زمین حقیقت دارد. بسیاری از مردم دعا را همچون لفاظ و پناهگاهی برای اشخاص ضعیف یا درخواست کودکانه برای بدست آوردن خیرات مادی تصور می کنند. اگر بخواهیم سخن درست را بگوییم، باید بگوییم که دعا فعالیتی است برای تکامل صحیح شخصیت و آخرین مرحله تمامیت عالی ترین ملکات انسان ها ضرورت دانست. تنها در دعا و نماز اجتماع کامل و هماهنگ بدن، فکر و روح حاصل می شود.

دعا را چگونه تعریف می کنند؟
دعا کوششی است که در آدمی برای رسیدن به خدا و صحبت کردن با موجودی نادیدنی که آفریننده همه چیز و حکمت اعلی و حقیقت نیکی و نیرومند است، ونجات همگان در دست اوست. این هدف دعا همیشه برای عقل پنهان می ماند، زیراکه زبان و اندیشه هردو دروصف خدا عاجز می مانند.
با این همه می دانیم که هروقت از صمیم قلب به نماز و دعا  می پردازیم، جسم و جان ما هر دو بهتر می شود. ممکن نیست که زنی یا مردی برای یک لحظه هم که باشد دعا کند و نتیجه خوبی به دست نیاورد.
آدمی همه جا می تواند دعا کند خواه در خیابان باشد یا در اتوبوس، دفتر کار، یا در مدرسه و یا در گوشه تنهایی اتاق خود یا در مسجد و… هیچ شرطی برای اینکه دعا کجا و چه وقت صورت گیرد وجود ندارد.
هیچ معنی ندارد که آدمی در صبحگاهان نماز بگذارد، و پس از آن در باقی مانده روز هیچ عمل خیری نداشته باشد. دعای راستین، خود راهی از زندگی است، و درست ترین زندگی خود راهی از دعا کردن است.
بهترین دعا ها همچون راز و نیازها، ومناجات ها و… ، که پیوسته درباره یک موضوع سخنی می گویند. امروزه بیش از هر زمان دیگر، دعا ضرورتی از زندگی مردمان وملت ها به شمار می رود. دعاکه اساسی ترین ورزش روح است، باید به کمال فعالیت در زندگی خصوصی ما دخالت کند. اگر نیروی دعا بار دیگر آزاد شود و زندگی عموم مردمان و زنان دخالت کند، واگر روح منظوره های خود را آشکار و به شجاعت ظاهر سازد، امید آن هست که تیر دعاهای ما برای رسیده به جهانی بهتر به هدف اجابت برسد.