در جامعه صنعتي امروزي تجمل گرايي و مصرف يک ايده آل محسوب مي شود و از ديد همگان پديده اي مثبت براي زندگي است.
در حالي که اين شيوه زندگي در بين مردم نشانه شان و منزلت خوانده مي شود والدين غافل از اين هستند که اين طرز تفکر بر روي کودکانشان تاثير شگرفي مي گذارد و در روش هاي تعليم و ترتبيت مهمترين و کليدي ترين عامل “الگوسازي” است که در اين راستا مهمترين سن، دوران کودکي است از بين تمام الگوها، اولين آن خانواده است.
والدين امروزي که معمولا تک فرزندي را برگزيدند تا کودکانشان کمبودي را احساس نکنند خود عاملي هستند که کودک را به سوي تجملي رفتار کردن سوق مي دهند.
عروسک ها و اسباب بازي ها نقش بسزايي در شکل گيري شخصيت و رفتار کودک دارد اين اسباب بازي ها چگونه مصرف کردن را به عنوان يک هدف به کودکان آموزش مي دهد و رقابت را به مثابه يک ارزش قلمداد مي‌کنند سينما و تلويزيون عامل ديگري است که اين ويژگي را تشديد مي کند برنامه هاي تلويزيوني با ايجاد فضاي جذاب و زيبا مخاطب را به سوي خود مي‌کشاند  اين ميل را در کودک ايجاد مي‌کند که زندگي او هم بايد اينگونه باشد.
يکي از شيوه هاي مقابله با مصرف گرايي و تجملي رفتار کردن را فرهنگ سازي است  که از سنين کودکي بايد در مدرسه و هر اجتماعي، کودک در آن حضور دارد صورت بگيرد و هم سو با اين والدين و مخصوصا مادران آگاه و با درايت هستند که با تربيت امروز خويش پايه گذار نسلي آينده ساز، متعهد، با برنامه و هدفمند هستند هيچ کس دلسوزتر از والدين نسبت به فرزندان خويش نيست.