جبهه جهانی مستضعفین - مسجد الاقصی در سه دين بزرگ اسلام، مسيحيت و يهودیت دارای جایگاه ویژه‌ای است.
به اعتقاد يهودی‌ها، هيكل و عبادتگاه حضرت سليمان در آن بوده است. پيامبر بزرگ الهى حضرت عيسى(ع) در آنجا حضور يافته و خطابههايى انجام داده است. پيامبر عظيم الشأن اسلام از آن پايگاه به آسمان معراج کرده است.
بيت المقدس رمز و سمبل آزادى و آزادگى و استقلال براى ملت فلسطين و سمبل پايدارى اسلام و مسلمين از منظر مسلمانان جهان است.
هم‌زمان با سالروز به آتش کشیده شدن مسجد الاقصی به بررسی تاریخچه این مکان مقدس و ظلم‌هایی که در طول تاریخ بر قبله اول مسلمانان رفته است می‌پردازیم.
قبه الصخره
مسجد القبه توسط خلیفه اموی، عبدالملک بن مروان به یادبود سفر بزرگ پیامبر (معراج) بنا شد. این مسجد از قاعده‌ای هشت وجهی تشکیل شده که صخره محل معراج پیامبر را احاطه کرده است. در بالای قاعده این هشت وجهی نیز گنبد (قبه) ای دو لایه قرار دارد که بر کل ساختمان مسجد احاطه دارد.
به نظر می‌رسد موضوع اشتباه گرفتن بین مسجدالاقصی و مسجدالقبه، ظاهراً به دلیل نزدیکی این دو بنا و اطلاقی است که در کل، به این مجموعه، شامل این دو مسجد و چند بنای غیر معروف دیگری که در محوطه حرم الشریف قرار دارد، می‌شود.
بین مسجدالاقصی و قبة الصخره (مسجد القبه) سردرگمی قابل توجهی وجود دارد. هرگاه در رسانه‌های محلی و بین المللی ذکری از مسجدالاقصی به میان می‌آید، عکسی از قبة الصخره در عوض آن نمایش داده می‌شود. دلیل اصلی این مسئله، عدم اطلاع عموم مردم، هم راستا با توطئه‌های اسراییل است.
به گفته ساکنین ایالت متحده آمریکا، صهیونیستها در آمریکا چنین تصاویری را چاپ و منتشر کرده و به اعراب و مسلمانان می‌فروشند، برخی اوقات با قیمت‌های بسیار اندک و حتی گاهی اوقات به صورت مجانی، و بدین ترتیب مسلمانان آن را به تمام نقاط نصب می‌کنند، به دیوار منازل و دفاتر کارشان و حتی برخی اعراب، مسلمانان و برخی فلسطینی‌ها نیز قادر به تمایز بین این دو مکان مقدس نیستند.
همین مسئله مؤید این قضیه است که اسراییل می‌خواهد تصویر مسجدالاقصی را از اذهان مردم پاک کند، تا بتواند آن را تخریب و معبد خود را پنهانی بنا کند. و اگر کسی شکایت یا اعتراضی داشته باشد، آنگاه به طور زنده تصویر قبة الصخره را نشان داده، اظهار خواهند داشت که آنها کاری نکرده‌اند.(+)
بیت‌المقدس در گذر تاریخ
حدود ۲۵۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح، چند قبيله عربي به منطقه فلسطين كنوني مهاجرت كردند كه كنعانيان ناميده شدند. قبيلة مهم آنان (يبوس) بود كه در شهر قدس ساكن شدند و شاید یکی از دلایل نامگذاری قدس به این نام حضور این قبیله بود که البته این شهر بعدها به اور سالم تغيير نام يافت.
بني اسرائيل دو هزار سال بعد از بناي اور سالم، از مصر به سوي سينا و فلسطين هجرت كردند. پس از سرگرداني يك نسل كامل از آنان در صحراي سينا ـ به خاطر نافرماني از حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ بعد از رحلت حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ به رهبري يوشع ـ عليه السّلام ـ به ساحل رود اردن رسيده و به شهر اريحا وارد شدند و ساكنان عربِ آنجا را از مرد و زن، كودك و پير و حتي حيوانات را كشتند كه در كتاب عهد عتيق نيز آمده است.
حدود هزار سال قبل از ميلاد، عبرانيون كه در اریحا مسكن گزيده بودند به رهبري داود ـ عليه السّلام ـ سركوب شده و يهود بر آنجا مستولي شد و نام این شهر به شهر داود تغيير نام یافت.
در ادامة حكومت و پس از مرگ سليمان ـ عليه السّلام ـ اختلاف بين يهود بالا گرفت كه در اين ميان به پيروزي گروهي بنام فلسطينيون انجاميد و نسل قوم يهود از اين سرزمين منقرض شد.
این سرزمین در سال ۹۲۱ قبل از ميلاد مورد هجوم آشوري ها و در سال ۵۹۷ قبل از ميلاد مورد هجوم كلداني‌ها به رهبري
بخت النصر واقع شد.
با شکست كوروش توسط اسکندر مقدونی، وی بعد از تصرف سوريه و غزه وارد شهر قدس شد. بعد از مرگ او نيز اين شهر به تصرف مصر، و مدتي بعد به تصرف سوريه درآمد.
در زمان (نيرون) قيصر روم، يهوديان قيام كردند ولي او شهر قدس را محاصره كرده و به كمك عرب‌ها، فلسطين را در سال۷۰ ميلادي تصرف كرد و به موجوديت آنان خاتمه داد و مقرر شد كه ساكنان قدس فقط از مسيحيان يوناني باشند.
بعد از ظهور اسلام در سال ۶۳۶ ميلادي(۱۵ هـ .ق) نيروهاي مسلمان پس از فتح شام، شهر قدس را محاصره كردند؛ ولي چون قبلة نخستين مسلمانان، مكان مقدس بود بدون خونريزي و با امضاي امان نامه اي وارد شهر شده و در وقت نماز در جاي پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ كه از آنجا معراج كرده بودند و حالا(مسجد الصخرة) ناميده مي شود نماز خواندند و نام شهر را بيت المقدس گذاشتند.
در سال ۱۰۵۹ ميلادي نصاری اروپا به تحريك پاپ اوربن، به سوي بيت المقدس حركت كردند و با شكست دادن مصريان كه در زمان مأمون حاكم آنجا شده بودند شهر را تصرف كرده و همه اهل شهر را كشتند. چنان كه به نقل مورخان مسيحي هفتاد هزار مسلمان ساكن شهر قتل عام شدند.
در سال ۱۱۸۷ ميلادي (۵۸۳ هـ .ق) صلاح الدين ايوبي به آنجا لشكر كشي نموده و شهر را تصرف كرد و نهايت رأفت را با مردم روا داشت. اجازه تخريب هيچ عبادتگاهي را نداد و به تجديد بناي مساجد ويران پرداخت.
در كشاكش تاريخ جنگ‌هايي براي سلطه بر آنجا انجام شد تا اينكه در سال ۱۹۲۰ ميلادي، فردي بنام هریرت سموئیل كه يهودي بود بر شهر حاكم شد.
او شرايط سياسي، اقتصادي و دارايي را طوري قرار داد كه به ايجاد وطن ملي يهود انجاميد. زبان عبري را رسمي كرد، اراضي اعراب را با بهانه هاي مختلف مصادره كرد و كم كم مرزهاي فلسطين را براي مهاجرت يهوديان گشود تا اينكه منجر به تأسيس دولت يهود، بطور رسمي شد.(+)
کینه صهیونیستها در بیت‌المقدس
اسرائیل از نخستین روزهای اشغال بیت المقدس، اقدامات زیادی برای زدودن آثار و تعلقات اسلامی این شهر به عمل آورد.
از جمله این اقدامات، بستن بانك های عربی، تخریب خانه ها و یا اماكن اسلامی مردم، افزایش آبادی های یهودی نشین، جمع آوری پول های عربی و رواج دادن پول اسرائیلی، مجبور ساختن اعراب به تعویض شناسنامه های عربی و تبدیل كردن آن ها به شناسنامه های اسرائیلی و سایر اشكال هویت زدایی از مردم مسلمان بیت المقدس بوده است.
از ماه مارس ۱۹۶۸ (اسفند ۱۳۴۶) صهیونیست ها به وسیله گروه‌های باستان شناسی و به بهانه كشف آثار معبد سلیمان در اطراف و زیر عمارت مسجد الاقصی دست به كار حفاری شدند و در محیط حرم شریف نیز حفاری هایی انجام دادند و در بخش زیرین مسجد نیز تونل های متقاطعی را حفاری كردند.
هدف نهایی از این گونه اقدامات، تخریب تدریجی مسجد الاقصی به عنوان نماد اتحاد ملت مسلمان فلسطین و سپس احداث دوباره معبد یهود به جای آن بوده است.
تهاجم‌ها به مسجد الاقصی
از آغاز سال ۱۹۶۷ با تسلط نظامیان اسراییلی بر شرق اورشلیم، یهودیان تروریست صدها بار به مسجد مسلمین تهاجم کردند که تعدادی از آنها را در ادامه بیان می‌کنیم:
آگوست ۱۹۶۷
در اگوست 1967 روحانی اصلی نیروهای مسلح، «اشلوموگورن» که بعدها خاخام اصلی اسراییل شد فرماندهی پنجاه افراطی مسلح را در حمله به حرم شریف به عهده می گیرد. گورن در حین ورود به خاک مسلمین که یهودیان آن را «کوه معبد» می نامند گفت: «این فرمان حمله مقدس است.»
«اتی رونل» در نشریه ای اسراییلی گزارش می دهد: «بسیاری از خاخامها به علاوه اعضای مجمع خاخامهای اصلی یهودی از حق سلطه یهود بر مسجد پشتیبانی می کنند».
۲۱ آگوست ۱۹۶۹
آتش سوزی مسجدالاقصی توسط افراطیان یهودی که باعث نابودی منبری بسیار ارزشمند از چوب و عاج که صلاح الدین فرمانده مسلمان از آلپو آن را فرستاده بود شد.
این حریق عمدی، شورای امنیت سازمان ملل را به فعالیت واداشت تا شکست اسراییل را در جلوگیری از حملات تروریستی به زیارتگاه مسلمانان محکوم کند.
۱۹ دسامبر ۱۹۶۹
چهارماه بعد از به آتش کشیدن مسجد الاقصی، گروهی از جنگ طلبان یهودی با ادعای عملی سازی دعاهای خود درباره بازسازی معبد به این حرم شریف یورش می برند.
۳ مارس ۱۹۷۱
گرشون سلومون هدایت گروه «پیروان با ایمان معبد» را به دست می گیرد، آنها بعد از درگیری با فلسطینی ها بیرون رانده می شوند. سه سال بعد (سوم مارس ۱۹۷۴) سلومون دوباره به مسجد حمله ور می شود. او بار دیگر در ۱۴ جولای ۱۹۷۸ رهبری یهودیان جنگ طلب را به دست می گیرد. در این مرحله فلسطینیان اعتراض می کنند و سربازان اسراییلی با پرتاب گاز اشک آور به سرکوبی آشوب می پردازند.
۱۰ آگوست ۱۹۸۰
سیصد متعصب یهودی پیرو «گاش امونیم» با سلاحهای سنگین بر پلیس فلسطین غلبه می کنند و به منطقه یورش می برند. اما بعد متفرق می گردند. یک ماه بعد (۱۵ سپتامبر ۱۹۸۰) این گروه با همدستی استنلی گلدفوت و گروه مؤمنان معبد دوباره وارد مناطق مسجد می شوند و بعد از نزاع و کشمکش با پلیس بیرون رانده می گردند.
۱۱ آوریل ۱۹۸۲
«آلن گودمن»، تبعه اسراییلی با پاسپورت آمریکایی، با تفنگ ام.۱۶ به مسجدالاقصی حمله می کند و نمازگزاران را هدف قرار می دهد و دو فلسطینی را کشته و دیگران را زخمی می گرداند. در نوامبر ۱۹۹۷، دولت اسراییل گودمن را آزاد ساخت. گودمن نیز بدون هیچگونه اظهار تأسفی اعلام کرد:
«من مأموریتم را انجام دادم.»
۲۵ جولای ۱۹۸۲
«یوئل لرنر»۷، عضو جنبش «کچ»۸ با هدف آتش افروزی و تخریب قبة الصخره به این منطقه حمله کرد.
۱۰ مارس ۱۹۸۳
افراطیان مسلح «گاش اموینم» در تلاش برای غلبه بر نگهبانان امنیتی مسجد از دیوارهای آن بالا رفته و مسجد را تصرف می کنند. آنها مقادیر زیادی مواد منفجره، مسلسل و هفت تیر در اختیار داشتند. بیست و نه نفر مسؤولیت این عملیات را پذیرفتند.
۲۱ سپتامبر ۱۹۸۳
دادگاه اسراییل ۲۹ یهودی تروریست را که شش ماه قبل به مسجد حمله کرده بودند تبرئه کرد.
۲۷ ژانویه ۱۹۸۴
در یکی از بزرگ ترین توطئه های صورت گرفته برای آتش سوزی و نابودی مسجد، تروریستهای یهودی، مجهز به ۱۱۴ کیلوگرم مواد منفجره شامل چندین نارنجک، جعبه دینامیت و ۱۲ خمپاره تلاش می کنند تا مسجد را به آتش بکشند و نابود سازند. آنها تحت رهبری خاخام «موشه لوینگر»، از یهودیان رادیکال بودند.
سپتامبر ۱۹۹۶
مؤسسه آترت، از طریق دلارهای یهودیان ثروتمند آمریکا، مانند میلیونر اهل میامی، «ایروینگ موسکوتیز» تونلی را که در طی عملیاتهای شبانه به طور مخفی احداث شده و کل مجموعه الاقصی را دربر می گیرد گشود. این تونل جدال برانگیز، شعله نبرد سختی را برافروخت که منجر به شهادت ۶۰ فلسطینی و ۱۵ سرباز اسراییلی گردید.
نخست وزیر وقت اسراییل، بنیامین نتانیاهو و رهبران مسیحیان بنیادگرا، مفتخرانه از این تونل بازدید کردند.
۱۸ اکتبر ۱۹۹۸
گرشون سلومون با همراهانش در حالی که پرچمهای اسراییل را تکان می دهند و در شیپور می دمند به مناطق نواحی مسجد می رود. سلومون گفت: «زمان بازسازی معبد یهود فرا رسیده است». وی برای تأکید بر این گفته کامیونی حامل ۴ تن سنگ مرمر را برای ساخت معبد جدید پارک کرده بود.(+)
و این جنایات ادامه دارد…
آتش کشیدن مسجد الاقصی
روز ۳۰ مرداد سال ۱۳۴۸، بخشی از مسجد الاقصی توسط افراد متعصب صهیونیست به آتش كشیده شد و خسارات قابل توجهی به آن وارد آمد. دولت اسرائیل این حادثه را كه خشم و انزجار مسلمانان سراسر جهان را برانگیخت به یك جهانگرد یهودی استرالیایی نسبت داد.
دنیس مایكل روهان سیاح استرالیایی كه صهیونیست ها وی را عامل به آتش كشیدن مسجد الاقصی معرفی كردند، در یك حركت نمایشی محاكمه شد و متعاقبا منابع خبری اسرائیل اعلام كردند كه نام برده دچار بیماری روانی بوده و لذا آزاد شده است.
در زمان آتش سوزی مسجد الاقصی، گلدمایر عضو حزب كار اسرائیل، به تازگی پس از مرگ لوی اشكول تصدی دولت این كشور را بر عهده گفته بود؛ او از جمله سیاستمدارانی بود كه بر كاوش در بخش های زیرین مسجد الاقصی برای یافتن آنچه كه هیكل سلیمان و سایر ابنیه مقدس یهودیان خوانده شده بود، اصرار می ورزید.
در ماجرای آتش سوزی، دست كم ۲۰۰ متر مربع از سقف مسجد، كاملا ویران شد، گنبد مسجد در ۵ نقطه آن سوخت و یكی از آثار متبرك مسجد، همراه با یك منبر قدیمی و با ارزش كه هشتصد سال سابقه داشت نیز كاملا طعمه حریق شد و از بین رفت.
این آتش سوزی بزرگ ترین جنایت صهیونیست ها طی ۱۰ ماهی بود كه از تصرف بیت المقدس شرقی توسط آنان می گذشت.
واکنش امام خمینی(ره) به آتش كشیدن مسجد الاقصی
اقدام صهیونیست ها در آتش زدن مسجد الاقصی با واكنش تند امام خمینی (ره) مواجه گردید به گونه ای که روزنامه الجمهوریه چاپ بغداد در شماره ۵۸۸ خود در تاریخ ۱/۸/۱۳۴۸ چنین نوشت:
«حضرت آیت الله خمینی (ره) مرجع دینی، از كلیه مسلمانان خواستند كه صفوف خود را در برابر دشمنان متحد سازند. حضرت آیت الله طی گفتگویی با خبرگزاری عراق اظهار داشتند: كنفرانس اسلامی كه در این رابطه منعقد گردید، منشا خدمتی به سود مسلمانان نشد، بلكه به دشمنان اسلام كمك كرد زیرا این كنفرانس تلاش داشت كه جنایات صهیونیسم، در آتش زدن مسجد الاقصی لوث شود. جای شگفتی نیست كه كنفرانس مزبور با شكست مواجه شد، زیرا بعضی از شركت كنندگان در این كنفرانس نیت صادقانه نداشتند و به علاوه تناقضاتی میان شركت كنندگان در این كنفرانس وجود داشت.
حضرت آیت الله افزودند: تا زمانی كه فلسطین اشغال شده، آزاد نشده است مسلمانان ، مسجد الاقصی را نباید تجدید بنا كنند. بگذارند جنایت صهیونیسم همواره در برابر چشمان مسلمانان مسجد باشد و مایه حركتی برای آزادی فلسطین گردد.»
امام خمینی (ره) ضمن بحث راجع به حكومت اسلامی در بهمن ۱۳۴۸ نیز نظر خود را راجع به آتش سوزی مسجد الاقصی و نقشه صهیونیستی و غارتگرانه ای كه رژیم شاه در زیر پوشش جمع آوری اعانه برای تجدید بنای مسجد الاقصی دنبال می كرد، چنین بیان كرد:
«… مسجد الاقصی را آتش زدند، ما فریاد می كنیم كه بگذارید مسجد الاقصی به همین حال نیم سوخته باقی باشد، این جرم را از بین نبرید؛ ولی رژیم شاه حساب باز می كند و صندوق می گذارد و به اسم بنای مسجد الاقصی از مردم پول می گیرد تا شاید بتواند از این راه استفاده نماید و جیب خود را پر كند و ضمنا آثار جرم اسرائیل را از بین ببرد…»(+)
پشت پرده تخریب مسجد الاقصی
به دنبال اعتقادات غلط صهیونیستها و نقشه تخریب مسجد الاقصی یک جریان مسیحی صهیونیستی در آمریکا شکل می گیرد که ویرانی مسجد الاقصی و ساخت معبد سوم سلیمان به جای این مسجد را شرط ظهور حضرت مسیح (ع) دانسته و معتقدد است که بدون ساخت معبد سوّم، مسیح هرگز ظهور نمی‌کند.
این جریان که به ویژه گروهای تندرو صهیونیست وابسته به آن هستند بر این باورند که خرابه‌های معبد نخست و دوم سلیمان در زیر مسجد الاقصی است و برای ساخت مجدد این معبد راهی جز ویرانی مسجد الاقصی وجود ندارد.
با توجه به همین اعتقاد، پیروان این جریان صهیونیستی مبالغ هنگفتی را در سازمان‌های افراطی صهیونیستی مانند «عطیرات کوهانیم» قرار می‌دهند که یهودی کردن قدس و تخریب مسجد الاقصی هدف اعلام شده آنها است.
چهره‌های بارز این جریان در مصاحبه‌های مختلف با رسانه‌های ارتباط جمعی رژیم صهیونیست می گویند که هیچ رئیس جمهوری درآمریکا جرأت آن را ندارد که به اسرائیل کمک نکند در غیر این صورت سرنگون خواهد شد.(+)
روز جهانی مسجد
مسجد علاوه بر عهده‌دار بودن نقش معنوی و مذهبی، کانون فعالیت‌های اجتماعی مسلمانان نیز به شمار می‌رود. به همین دلیل مسجد از ویژگی برجسته‌ای برخوردار بود علاوه بر اینکه در گذشته همه امور مسلمین در ابعاد مختلف، از جمله عقاید و فعالیت‌های فرهنگی، عبادی، سیاسی و اقتصادی در مساجد انجام می‌شد، امروزه نیز شاهد نقش مهم و وحدت آفرین این اماکن مقدس هستیم.
٢١ آگوست برابر با ٣٠ مرداد بنا به در خواست جمهوری اسلامی ایران، از سوی سازمان کنفرانس اسلامی به عنوان روز جهانی مسجد نامگذاری شد.
با وجود نامگذاری این روز به روز جهانی مسجد، همه روزه شاهد تخریب و بی‌حرمتی به این پایگاه عظیم انسانی و عبادی و اجتماعی هستیم که نشان از اهداف شوم و تفکرات غلط جریان صهیونیستی- تکفیری دارد.
منابع:
http://www.porseman.org/q/show.aspx?id=۸۹۴۲۶
http://www.hawzah.net/fa/occasion/occasionview/۶۸۳۱۵
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=۳۲۱۵
http://parsinews.ir/news/page/۰۱aecda۱۳۹۰d۰۵۶۳e۸۲۶۲e۶۵aa۶f۱۱۱۹
